długi ten epizod

Dziękuję... zima była długa...

no proszę, kawałek życia się tu znalazło, ładnie

coś ulotnego zachwiało barierą rzęs
i odeszło
zimowej grze pozorów
zmieniając ogniskową źrenic

to jest TO

Zgrabny epizodzik, jak tu się nie zatrzymać i nie pomyśleć nad sensem słów i rzeczywiście ostatnia zwrotka najpiękniejszą zdaje się być

Ładne i płynne. Momentami zagubiłam się w rytmie, nie wiem czyja to wina i nie wnikam.

Fragment z mruczącym kaloryferem pobudził moją wyobraźnię. Cieplutko.

Hm interesujące. Kilka ciekawych obrazów (cień pająka śniący o motylu, dźwięk a-moll, kaloryfer mruczący jak kot). Fragment o "kielichu czynów" "pulpicie nocy" i "szybie podejrzeń" jednak trochę wyhamował mój entuzjazm. Hm bez oceny - bo myślę, że te wersy możnaby lekko wygładzić pozdrawiam

Na poczatek komplement za duza cierpliwosc - czytasz przypuszczalnie prawie wszystkie nasze wypocinki a na dokladke analizujesz je i dajesz rzeczowa ocene. A co do wiersza, to uwazam, ze dalas fajne metaforki, a to zakonczenie takie tajemnicze, cos sie zdarzylo, ale zbyt szybko odeszlo, szkoda. Ulotne chwile sie powtarzaja, opisz nastepne. Pozdrawiam

Dla mnie to urywek jakiegoś długiego opowiadwnia, błyszczy inteligencją ale ja szukam poezji

nienaganny-taka pierwsza myśl
ale stać Cię właśnie na więcej
pozostawiam Dobry i czekam na postępy

ale mam zapłon, co? jak żółw poruszający się w tempie ślimaka. mogę się wytłumaczyć jedynie sklerozą i małą ilością czasu, ale to marne tłumaczenie, bo patrząc na to, ile godzin spędzam na portalu powinnam już być u Ciebie pewnie tysiąc godzin temu

no ale do rzeczy mnie się ten wiersz wydaje przedobrzony, Miluś, więc nie będę Ci tu wypisywać, że bardzo mi się podoba, ani nic w tym stylu. wolę Ci pokazać, co jest niepotrzebne temu wierszowi, co sprawia, że wydaje się przeładowany, zbyt dopowiedziany. ale zrobię to na skróty. wyrzucę z niego to, co według mnie nie musi być w tym wierszu, a zostawię to, co powinno zostać (oczywiście według mnie tylko i wyłącznie, bo może ktoś inny co innego uzna za ważne ))


epizod

w schemacie kąty zdążyły zarosnąć kurzem
w tajemnicy przed myślami u zbiegu ścian
niedostrzegalnie drżała samotna pajęczyna
śniąc o motylu w dawno zerwanej strunie
fortepianu przyczaił się niewydobyty
dźwięk a-moll

struny durowe milczały
konsekwentnie udając
brak istnienia

w deszczu, śnieżycy, złudzeniu światła
kaloryfer jak kot polował na złotą rybkę
której nie było w kielichu zdarzeń pienił się
czas mrugającej lampki na pulpicie
choć okno zabroniło dostępu

coś ulotnego zachwiało i odeszło
zmieniając ogniskową źrenic
zimowej grze pozorów


przy okazji wyrzucania powersowałam też troszkę inaczej i teraz, gdy czytam widzę, że utworzyły się wieloznaczności przez to, że jedno słowo obsługuje dwie myśli i przez przerzutnie, które również tworzą dodatkowe drogi interpretacyjne. ale to mi wyszło przez przypadek w sumie (albo raczej przez mój prywatny egoizm, wolę, gdy w wierszu jest mniej enterów)

to na razie tyle chyba. gdybyś miała ochotę na mnie pokrzyczeć, to wiesz, gdzie mnie szukać

wyściskuję

Bardzo gęsto stosujesz metaforę dopełniaczową, mniej lub bardziej udaną, ale radziłabym zostawiać tylko te najlepsze, a zrezygnować np. z "kielicha zdarzeń", bo taka ilość jednakowego środka stylistycznego zastosowanego w co drugim wersie, psuje to, co najlepsze w tym wierszu, spłyca go.

Praca przyjemna w odbiorze, chociaż dla mnie w niektórych miejscach jest zbyt gęsto.

"a w kielichu zdarzeń pienił się czas
mrugającej lampki na pulpicie nocy" tu już naleśniczek zrobił się za słodki.

Jesteś jak moja Artemisja, barokowa i dopełniasz dopełnione.

Mam podobnie, więc Cię rozumiem, rozrzedziłabym nieco, pozbywając się nadmiaru słów.

Dam Ci Mila przykład :

durowe milczą
udają nieistnienie

to by mi w zupełności wystarczyło.

Jakby Ci się chciało i znajdziesz czas, to luknij i pomyśl, może warto pozbyć deko śmietanki

poza tym fajnie płyniesz epizodem zdarzeń.


buziaki

Aż chce się zapytać, na czym grasz. (: Chyba nigdy nie nastanie chwila, gdy trafię na coś, co zechcę zbesztać, zwłaszcza przy takich autorach. I w tej chwili mówię szczerze. Podoba mi się.