Podobuje mi się, szczególnie styropianowe panny drwiące z przechodniów.

Bardzo, bardzo miły tekst.
Lubię takie połączenie - całkowicie martwy tytuł + tętniąca życiem treść.
Jedyne, o co się martwię, to spójność logiczna. W sensie - czy manekiny mogą być ze styropianu? Tak tylko w kwestii wytrzymałości materiału.

Nie mniej - cudny, cudny tekst ociekający smakowitą atmosferą.

Przeraziła mnie ta cisza, bez głów i rąk. Obosiecznie lalki, ludzie, wszystko jedno, można sobie zadać pytanie kto tak naprawdę żyję? Motyw"lalki", "marionetki" w zupełnie innym, interesującym, troszkę z elementami grozy ujęciu.
Pozdrawiam
Świetnie

Zapominie! Zapewne będą starały się ukryć tajemnicę wnętrza manekinów, lecz mam na dzieję, że nie dasz za wygraną, wyjmiesz dziadkowy nożyk i wybebeszysz fałszywe, bezgłowe babsztyle. Czego się nie robi dla sztuki!

a poza tym - podejrzewam, że sztywna gąbka/pianka obita skórą/materiałem skóropodobnym, lub mocno napiętą bawełną. Ewentualnie całość plastik.

Poszukajmy dziury w całym. Styropian-porowate tworzywo sztuczne używane do izolacji cieplnej i na opakowania. Jest dosyć logiczne, że suknia powinna okrywać coś co chociaż kształtem przypomina ludzkie ciało.Te manekiny prawie na pewno nie są z tego tworzywa. Brak głów i rąk zakłada okaleczenie i z pewnością brak jakiegokolwiek wyrazu. Więc drwina jest tu niczym nie umotywowana. Wiersz przez moment zaskakuje skojarzeniem. Każde kolejne czytanie jest na niekorzyść puenty.

Przyznaję, że przyzwyczaiłeś mnie do wyższych lotów (widać owady pod jesień senne) i jak zjawił się Twój nick pod wierszem to przetarłam oczy. Tym razem mam niedosyt.
Co prawda nie ze styropianu lalki, ale masz rację, plastikowe brzmiałyby zbyt banalnie.
Tylko bdb.