Hmm. Pod wrażeniem. Często podróżuję koleją i pierwsza myśl, jaka mi przyszła do głowy w trakcie czytania początkowych wersów to obraz: ojciec i dziecko w przedziale, wpatrzeni w umykające za szybą widoki, ... Niby nie ma dialogu - ale z wersów przenika osobowa więź, bliskość: dziecko-ojciec. Powtórzenia, jak mniemam, imitują stukot kół pociągu - przynajmniej tak je odbieram. Hohoho - kapitalna puenta. Tytuł, niby banalny, w pierwszym odruchu taki jakiś zwyczajny, ale... nie będę się czepiał, bo jest w nim coś, co opisuje jednocześnie zwyczajność i nadzwyczajność sytuacji, rzeczywistości. Jedna uwaga co do kompozycji, formy: we fragmencie: o, biegną małe sarenki ...... jakby brakuje jeszcze jednego wersu dopowiadającego (wyżej są wszędzie po dwa). Reasumując: pod wrażeniem.

Dziękuję Państwu za bycie pod wrażeniem
creep - ostatnia strofa jest w ogóle inna, bo przed powtórzeniem nie ma linijki za to po są aż dwie. Może to źle, nie wiem. Nie lubię idealnej symetrii i zawsze zaburzam ją, tam i siam... hihi. Trochę "na czuja".

widzisz i inni dostrzegli w Tobie nietuzinkowego obserwatora, i sprawdza sie przysłowie , podróże kształcą , a nawiasem mówiąc ciekawy jestem ile przejechałaeś km koleja żelazna bardzo ciekawie i nietuzinkowo, pozdrawiam a na końcu te baranki ...świetnie

Nie ma się co rozwodzić i treściowo i warsztatowo - świetnie.

Świetny tekst! tu naprawdę nie ma co się rozwodzić w komnetarzu to dla tych co dodają regulamin

Świetny sama poczułam się jakbym jechała pociągiem

Dziękuję za te wasze obserwacje i wrażenia

Z innej beczki, Zapomin, ileś Ty nad nim siedział, jest taki lekki, pewnie ze sześć dni, tak lekkich tekstów nie pisze się na kolanie. Wklejona szóstka

Dziękuję bardzo za kolejne wizyty i opinie.
Grzegorzu - miałem podobne wątpliwości interpunkcyjne (albo-albo), ale zadecydowałem tak właśnie, jak to widać.
Abisynie - siedziałem nie tak znów długo, ale fakt: prototyp znacznie się różnił od tego, co zamieściłem powyżej.
Pozdrawiam