Poprawiłam, ale gdyby mi coś jeszcze umknęło to wołaj

Nie można by tego samotnego i z końca wersu wrzucić linijkę niżej?
Treściowo nie jest jakoś zachwycająco, ale znośnie i w miarę fajnie. Najbardziej podoba mi się ten fragment:

Burza chowa mnie do paczki
po fajkach.
Kropotkin przegrywa
bimber wycieka z ucha po drugiej stronie.
Wyciera mury z koloru.


Pozdrowienia

kurcze, poprawiałam polskie znaki tam gdzie ich brakowało i co się stało z nimi?

Zmusza do myślenia... np. o tym, kto to też do cholery, był Kłopotkin. Sprawdziłam.
I tak serio: ja to czytam jako opis braku prywatności, spokoju... i podoba mi się - szczególnie pierwsze i ostatnie wersy pierwszej części.
No i tekst ma takie piękne polskie znaki

Niby krótko, zwięźle, a jednak miałam z tym wierszem trochę kłopotów...
Po prostu dlatego, że tak ograniczona ilość słów i to rzucanych jakby mimochodem ma sporo znaczeń jednak i żeby odkryć ich sens, trzeba znaleźć jakiś łącznik - coś, co je wiąże w sensowną całość.
Nie wiem, czy udało mi się do końca i nie wiem, czy ten obraz tak naprawdę mi się podoba, ale został namalowany i jeżeli zmusza do zastanawiania się, to już dobrze.
Za to bdb, a minus za tytuł, bo mi się po prostu nie podoba, chociaż ma swój sens. Wyjaśnię - nie podoba mi się jego brzmienie, a poza tym skojarzył mi się z idiotycznym serialem sprzed lat o niejakim doktorze Murku... Za co przepraszam...
Ale pozdrawiam
PS. Kurde, Szalona, on tu jedną ręką wali w nas komuną, a drugą Kropotkinem anarchistą...

Akurat mnie nie dziwi komuna i Kropotkin w jednym szeregu, idee anarchistyczne są bardzo bliskie komunizmowi i komuniści bawili się w anarchizm i anarchiści w komunizm.