Zolusia, spójrz na to:
przecież nie co dzień ktoś odchodzi
nikt pod oknami nie przechodzi
I pokuś się na o bardziej oryginalnego, bo ten rym jest zbyt bliskoznaczny...
No masz jeszcze to:
- nazwał mnie znów srebrną jutrzenką (rytm się załamuje lekko)
proponuję:
- srebrną mnie nazwał znów jutrzenką (albo)
- nazwał mnie srebrną znów jutrzenką

A poza tym to śliczny wiersz... i wrócę do niego...
Podpisano - Mila z Działu Czystek (w zastępstwie Siseya)

PS. Jest taka piosenka Daab "W moim ogrodzie", bardzo ją lubię...

Ach, patrz, co zrobiłam w 12 wersie! Dzięki za kopniaczki, Miła!

Przeczytałam i zobaczyłam Jutrzenkę, nie tylko tę Twoją, ale trochą i moją z emocji całkiem własnych wierszy, które chowam z coraz większą obawą, bo tak się niby teraz nie pisze, ale Ty napisałaś i przecież podoba się nie tylko mnie! Nie inaczej Jutrzenka! /Szkoda, że nie funkcjonują oceny takie jak śliczne, czarujące, urocze

mieszkam nad równym śladem ciszy
po którym czasem wiersz powstaje
nad żywym płotem księżyc wisi
i koncertuje słowik grajek

Wybacz za ten wpis, rzadko misie zdarza tak niedopracowanie i tak od ręki, podobamisie, misiomsie też podoba, jeżom w moim ogrodzie też. Acha, mam jeszcze ze dwa stada sikorek, parę srok, też.
Co do bocianów, które gniazdują u sąsiada, nie wiem, chyba też, ale wyślę ten tekst do Afryki, za trzy tygodnie przyjdzie. Póki bociany się nie odezwały, B/O
Ukłony !

Julando! Jak mi miło! Dzięki i pozdrawiam, mam nadzieję, że i Tobie, tak jak mojej peelce trafi się poeta, który nazwie Cię pięknym epitetem Z

Abi! Dzięki za "rozpoznanie" wrażliwości recenzenta! Ach, ta Afryka! Nie dziwię się bocianom! Szkoda, że nie dajesz ocen! Dzięki także za dwukrotne odwiedziny Z A słowik - grajek jest gałczyński, jak jasne licho!

No...trochę zmieniam! Ale ani słowa więcej!!! Trudno, nie będzie świetnego! Mam swoje zdanie! Według mnie teraz jest good! Sisey!!! Na pomoc!!! Mila mnie gwałci!!! Dzięki, Miła mojo !

Arkady: Dziękuję pięknie! Jesteś miły! Pozdrawiam, i już nie lamentuję!

Jesteś niedobra!!! Ani tyci...Co nie zmienia faktu...

Ile w tym wierszu smutku...przemijanie...

Zoleńko - jakieś dwa lata temu napisałam tryptyk o moich ogrodach, każdy widać ma swoje. Twoje są niezwykle melodyczne i bardzo ładnie, pastelowo namalowane w swej"brzydocie"
Serdeczności, świetnie

Zgrabny wiersz, nasza Ty - "srebrna jutrzenko"
Serdeczności

Zolu - posłuchałem głosu z jednego krańca ogrodu - pięknie!
A może odpowiedź z drugiego? Takie teatrum...

"Do jutrzenki..."

każdego ranka srebrem skraszę
łuki twych skroni nad chabrami
potem ozłocę sercem czułym
to co wciąż piękne między nami

posłuchać pragnę wonnej ciszy
gdy śpiewa senne kołysanki
i niechaj trwają jej godziny
wspólne wieczory i poranki

tym co odeszli już przed laty
bo innych tęskni krajobrazów
posadź w gazonach piękne bratki
rabaty oczyść z zimnych głazów

a z wiosną mądre dzikie wino
zburzy, zszaleje melancholię
i znów tak cudnie nas zniewoli
na liściach zagra serc melodię…



Podoba mi się klimat Twego wiersza, szczery aż do bólu. Każdy ma takie chwile, nie każdy chce o tym mówić. Poeci potrafią.

Serdeczności
(ś)

Witam Zola, ładnie piszesz.
Myślę że jutrzenka bardzo pasuje do awataru.Wyglądasz tak magicznie. Pozdrawiam z serduchem.Daję świetnie, bo wart.