że to jest sonet to w porządku, to nawet bardzo dobrze, o jesieni trzeba pisać same sonety. ale forma to nie wszystko. że sie chce pokazać znajomość wersyfikacji rozumiem, próżnośc jest naturalna u człowieka. problem leży jednak w tym, że sonet to nie tylko odpowiedni układ wersów. to także, a właściwie przede wszystkim idea, a tej idei tu nie ma. dwie ostatnie tercyny służą uogólnieniu, jakiejś refleksji, a tego nie ma. jest tylko dalsza część opowieści. Można oczywiście dyskutować z formą i ideą, przekształacać ją, przekraczać, ale żadnych cech eksperymentu w Twoim wierszu nie dostrzegłem.
całość sprawnie napisana, denerwuje mnie tylko to czoło mokre nerwami, nie przystaje do całości, a i literacko kiepskie, reszta obrazowania średnio do mnie trafia, metafory i porównania jakies takie niezbyt kunsztowne, a od sonetu tego bym oczekiwał, albo może czegoś na odwrót, co by pokazało, że i sonetem można o sprawach niekunsztownych, szorstkich, albo zwyczajnych. a tak środki wskazuja na chęć jakiegoś upoetyzowania za wszelką cenę. trochę mi szkoda tego sonetu, bo przecież są tu fajne fragmenty - przeszukiwanie lalek, prawie cała druga strofa, gryzienia za zakrętem (ale już bez nocy).

kto powiedzial ze to jest sonet?? heh no dobra
http://pl.wikipedia.org/wiki/Sonet nawet w tą strone nie biegłem wiec skąd sonet???

Łał sonet.... No, kochany autorze, dzięki za Twoje uwagi, bo prawdę powiedziawszy to tylko sonecie futerko, zapis...
Więc nie odbieram tyego jak moi przedmówcy. Piszesz o jesieni smętnej, tej co przenika wiatrem i zimnem... Uch aż mnie ciarki przechodzą, a to chyba znaczy, że zamysło osiągnięty, skoro opis na mnie działa i czuję go...

Rey, mądralo, napisz, czemu Ci się podobało
Ja się wycofuję, nie jestem dobra w poezji, ale pozdrawiam gorąco

Arkady to nie koniecznie jest o jesieni choć jest tak nakreślona ze rozumiem ze tak i w sumie czytelnik tylko tak odbierze ale dzieki za komentarz natomiast Anaris nie napisała nic na temat tego wiersza

ktos mnie kocha ja Ciebie tez

Evi, prędzej przyznam, że Cię kocham, niż że coś rozumiem z tego wiersza

Nie rozumiem, ale jak sam powiedziałeś, Twoje wiersze nie są do rozumienia, więc jeśli coś wyczuwam to i tak dobrze. Pozwól, że przeczytam tu sobie o przemijaniu życia - w ten sposób wiersz wpisze mi się w poświąteczny nastrój. Cholera, moja interpretacja pasuje jak ulał. Zakładając, że zbliżyłam się do zamysłu autora - jesteś bardzo mądrym facetem
Aha, najbardziej podobają mi się trzecia i czwarta strofa, bo są najbardziej klarowne.

PS. jeśli łaska przenieś to samotne "i" z końca wersu

Evi, problem w tym, że przy pierwszym czytaniu wydaje mi się, że mam do czynienia z totalnym - wybacz - bełkotem i dopiero muszę przestawić swoje myślenie na inne tory, parę razy podrapać się po głowie i pomału zaczynam rozumieć

Ja też lubię Twój łurok przynajmniej jesteś niejednoznaczny, taki metaforyczny niemal

Smiac to sie mozesz pod swoimi wierszami a nie tutaj to raz po drugie napisalem juz na privie

przeprawszam jak mozna szukac roslinnych dziadków necie skoro to ja sobie wymyśliłem?? to raz poza tym potem nie sugeruje wysiłku bo jak? poprostu to co sie dzieje potem czyli następstwo roslinne dziadki raz do roku i lyse jak niemowlę chyba chodzi o drzewa ktore gubia liscie

za sjp potem
"w chwili następującej po czymś, o czym była mowa; po jakimś czasie,
później, następnie"
ja odbieram Twoje "potem" w tekście jako "wydzielina gruczołu potowego"

czy to źle, że szukałem w necie coś na temat "roślinnych dziadków", nie skojarzyłem od razu, że chodzi o drzewa, bo tak na chłopski rozum drzewa młodzieniaszki nie zrzucają liści; prawda, jednak po Twoim wyjaśnieniu zajaśniała jasność

poniżej zbyt krytycznie i bez uzasadnienia się określiłeś, to raczej ja nie kumaty

Ocenę mi zjadło, dlatego tu piszę, bo to nie jest już komentarz

Ja również wszystkim

tzn jesieni i więcej takich dobrze doprawionych dań poproszę