Ona i on, relacja stara świat, tyle że w Twoim wykonaniu bardzo gorzka. Ciekawie ujęte bez zbędnych ozdobników.

Pozdrawiam

na tak, ,,a nie mówiłam'' to może być irytujące i potrafi znudzićtrochę dużo tu naplotłeś, ale z drugiej strony maluje się ciekawy obrazek, taki zabrudzony i zmącony jakby szukał oczyszczenia - tak zaczyna ponosić mnie moja wyobraźnia więc utwór godny uwagiSerdeczności z mojej kieszonki

Ładny wiersz, taki bardzo osobisty, z wyraźnym adresatem i ładnym przepuszczaniem swoich wrażliwości przez pryzmat uczucia - tak bym to ujął, ode mnie - świetne.

Whambam, Shortia - miło, że zajrzeliście.

Tomi kochany - obawiam się, że zrobię Ci czystkę...

położymy gdzieś daleko od głowy
tak żeby nie zasłaniały brudnego powietrza

dlaczego nadal zagracasz mi głowę
swoim wszędobylskim a nie mówiłam
przecież nie wylewam za słonej zupy na głowę

Trzy razy "głowa" to naprawdę za dużo.

- jakie przestronne pokoje są w naszym zburzonym domu - płynniej byłoby - jakie przestronne są pokoje w naszym zburzonym domu

A tu takie coś:
przypominają mi czasy z kolorowym słońcem na niebie
po wąskiej ścieżce bardzo niewygodnie iść obok siebie

Ten rym nie ma racji bytu, Tomi...

Rozrachunek z przeszłością, na to wygląda... Całkiem niezły, ale niedopracowany...
Bezlitosny "dobry", ale z możliwością negocjacji...
Zrób ten rachunek i jazda w przyszłość.
Nie warto czasem oglądać się za siebie...
Buźka

Tomi
A może fakt, że koleś pieni się z dumy, że nie odwraca się plecami od starej wynika z prozaicznego powodu: za małej wanny?

pozdrowienia

"Głowy Lenina z nad pianina..." - tak mi się muzycznie ten trzygłowy smok skojarzył. No cóż po takich czystkach to ja tu niewiele mogę dodać.

Zgadzam się, że wers z kąpielą czytelny i nie wymagał tłumaczenia, sądzę też, że pod rzeczoną wanną Owsianko skrył metaforycznie łóżko.

Mnie najbardziej do gustu przypadł ten fragment:

wtedy taka pusta przestrzeń - popatrz
jakie przestronne pokoje są w naszym zburzonym domu

Zdecydowanie lepiej brzmi jak "kiedyś"

Jak wspomniała Mila wiersz ma charakter rozrachunkowy. Sedno tkwi w tym, by zamknąć jedne drzwi nim otworzy się następne, żeby nie narobić przeciągu.

Poprawki myślę, że naniesiesz, więc ja daję już teraz bdb. Pozdrawiam.

Tomi,
plecy też mogą mieć swój urok, to wszystko sprawa zaufania... a wtedy, ani pokoje nie są zbyt przestronne, ani ścieżki - zbyt wąskie.
No, ale nie każdy ma takie szczęście... niestety.

Zgadza się, leciutko zmienia sens.
Ale to bez znaczenia, bo to autor decyduje, co i jak wykorzystać z uwag komentujących - Speak to Me...
Taka jest zasada.

No i głowy poleciały, tylko jeszcze ten rym mnie gryzie (może "razem"?)
A co do przeciągu, to warto czasem przewiać swoje życie.
Lepszy jest w każdym razie niż szrapnel...
Plusik do góry - krakowskim targiem.
I buziak od kwiaciarki z Rynku.

A Panie, przepraszam, z kontroli z Urzędu Skarbowego?

Na chwilę obecną nic nie wymyślę, więc Wasze "razem" wyzwoli mnie od nieszczęsnego rymu.

Dziękuję

Aaa... Florko miła, sądziłem, że wpadniesz.
Chociaż z tym "wpadaniem" to różnie bywa - lepiej może zaplanować?

Ciekawy wiersz, przemawia goryczą i zwątpieniem. Ładnie namalowałaś słowem

Jakoś rzadko wpadam na Twoje wiersze Tomi. Dobrze, że sobie tu dziś wpadłam. Podoba mi się! Pozdrawiam serdecznie.