psze pana autora... to nic że tytuł odrzuca... i nic to że nic to...
trza wierzyć że kiedyś się uda

Wszystko ładnie pięknie, mam tylko jedno pytanko...

... a gdzie jest wiersz?

a może odcienie zieleni? wkradają się w te myśli - któż to wie? - każdy pisze tak jak chce.Serdeczności z mojej kieszonki

Czytałam wiersz trzy razy i chyba będę musiała się przyznać, że albom tępa, albo jestem hen daleko za współczesną poezją, tak zindywidualizowaną, że już sama gubię się w tym co nią jest. No cóż... mam dylemat ;P

Wieszczu, wnosisz coś nowego, jeszcze nie wiem, czy to się stanie tradycją, ale niezła ta próba z powtórzeniami, doszukiwaniem się w chaosie życia (ZAISTE NASTOLATKA), pewnych konturów. A że nastolatek przeżywa głównie siebie, to da się wyczytać. Zatem coś jest na rzeczy,
pozdrawiam