Świetny obraz. Sugestywny tytuł. Zatrzymujesz.

Dzięki za wizytę, "wieka" to gwarowa nazwa siana, pokarmu dla bydła, fakt, przeoczyłem odnośnik, który jest dla mnie oczywisty.
Pozdrawiam.

Nie tyle szorstkie to Twoje pisanie, Abi-synie, co trudne, ale do rozgryzienia. Stwarzasz czytelnikowi pole do popisu i to jest fajne. Moja interpretacja - przypadkowe ojcostwo, trudy macierzyństwa. Z tematem poradziłeś sobie świetnie!
pozdrawiam

Dzięki za komentarze:


Peep, cieszę się niezmiernie, że napisałem tali tekst, pod którym właśnie w ten sposób się mogłaś podpisać, wszak jesteś taka bezkompromisowa

Kamyczko, dzięki za "przytanie" tego, faktycznie niełatwego, tekstu, co prawda nie tak do końca, ale Twoja interpretacja też jest trafna

Zolu, Ciebie zawsze miło widzieć też blisko mojemu zamysłowi

A tak naprawdę:

- nie ważne co autor napisał, z jakim zamysłem, to Czytelnik interpretuje i tchnie życie w każdy wiersz.

Jeszcze raz dzięki za wizytę i komentarze

I musiałam przeczytać kilka razy. "Musiałam", bo zauważyłam, że za każdym razem czytam inaczej, więc "musiałam" jeszcze, to jak z próbowaniem... Łomatko, spaliłam garnek! Naprawdę!. No i masz, po moim obiedzie, teraz to mogę już tylko przeczytać kolejny raz. Naprawdę, to jest bardzo dobry wiersz, czyli w ocenie Ś! Pozdrawiam!

Bardzo dobry tytuł, ładnie tu naplotłeś Abi, jest w czym gmerać - a to lubię. Dla mnie to wiersz mający charakter retrospekcyjny, takie spojrzenie na relację dwojga, których dzieci już lub własnie wyfrunęły z gniazda, ale to takie moje czytanie. Pozdrawiam.

Abi, jak dawno? Byłam jakiś tydzień temu w Twojej "szkole śpiewania". Cieszy mnie, że się stęskniłeś. Majowo.

Kolejny dowód na to, iż poezja nie ma być obszerna i brzemienna w niezrozumiałe słowa a jedynie prosta i objuczona maksymalnie treścią.
Jeden z tych wierszy, które jak zyga zauważył aż proszą się na papier.
Gratuluję udanego wiersza i ładunku emocji, które niesie( o sugestywności nie wspomnę)

Magia uleciała, wielkość też się rozkruszyła pod ciężarem codzienności. XXI wiek nie zostawia już miejsca na sferę sacrum - ja właśnie tak odbieram ten wiersz... każdy może znaleźć w nim swoją interpretację i to się chwali, bo po cóż jest poezja, jeśli nie po to żeby odnaleźć w niej trochę siebie?

Pozdrawiam

Ciekawa, uwspółcześniona wersja Boskich Narodzin - paradoksalnie, wtedy też nie to miejsce, nie ta pora - niby 2000 lat temu, a można uwierzyć! Wiersz słusznie polecany, gratuluję i pozdrawiam!

I ja gratuluję.

Pozdrawiam,

z.