Nie znam się na poezji. Ale ten wiersz cholernie dobrze do mnie dotarł. Nie wiem, dlaczego... Ale widzę już oczyma wyobraźni ciemną ulicę, po której jeżdżą samochody, a asfalt mokry od deszczu odbija ich światła. Skórzane buty wybijają rytm na mokrych płytach chodnikowych a mężczyzna w szarym prochowcu i kapeluszu spokojnie zaciąga się ostatni raz. Papieros po raz ostatni rozbłyskuje się jasnym światłem, tylko po to, by za chwilę zmienić się w jasną kometę lądując w kałuży... Ciche syknięcie i umarł.

Ja to tak widzę. A wiersz świetny

Ja zrozumiałem bez problemu - światła samochodów zmieniają mokry asfalt w lustro .

Poezja "nowoczesna" niezbyt do mnie trafia, ale ten kawałek jest całkiem w ciapki. Ciekawy, niecodziennie o codzienności.

Pozdrawiam,
Palacz Atre.

wiersz dla namiętnych palaczy...uzależnionych palaczy...dla nich i tak najważniejszy jest tytoniowy smród
i to jest jedyna zaleta tego tekstu

Opisywaną postacią jest kobieta, takie lekkie sprostowanie dla MarcinaD, dawna znajoma, nieświadoma, że utrwaliłem ten moment. Ja także palę, szczególnie gdy piszę.
Pozdrawiam

Hmm, ok, niech tam będzie kobieta główną bohaterką wiersza . Tym niemniej ja odebrałem utwór tak, jak napisałem... I tyle . Talencik .