bardzo obrazowy, podobały mi się fragmenty o czekoladowej magii i przechodzeniu samego siebie, cały ten wiersz kojarzył mi się z puzzlami, albo nawet kostką rubika, chociaż chyba bardziej z puzzlami, a w pamięć najbardziej zapadło mi:

[code]wygodniej jest skleić rzęsy i schować za kurtyną
[/code]
pozdrawiam

Z rzuconych tu obrazków (czy układanki, jak powyżej zostało wspomniane) staram się poskładać prawdę, którą niosą. Choć prawda czasem dla każdego bywa różna. Ja tu widzę dwa światy niejako (w człowieku), które błądzą między sobą, czasem się zderzając. Beztroskę, którą trzeba powkładać w ramki, piękno, które ulotnym okazać się może, magię, której dostrzegać niektórzy się boją. I lęk, co będzie za chwilę, lęk, który każe zamknąć uszy na odpowiedzi. A potem nie przypominamy już samych siebie. Szósta strofa to dla mnie powiedzmy "zwrot akcji", gdzie dostajemy pewnego rodzaju odpowiedzi, które mogą pójść w dwie przeciwne strony (pozytywną i negatywną).
Cóż... będę wracać do tego wiersza, by patrzeć pod różnym kątem.
Pozdrawiam serdecznie.


Edyt. "mniej piękniej" - może "mniej pięknie"?

Esko, mogłabym tak w nieskończoność (no nie, z ograniczeniami jednak ), ale moje interpretacje bywają pokraczne

Pozdrawiam serdecznie.

P.S. Pod ostatnim komentarzem edytowałam, ale nie wiem, czy do niego jeszcze zajrzysz, więc napomykam.

był czas...kiedy można było poskładać ale nie ma kleju na pokaleczenia psychiki, czy potłuczonych uczuć, ja myślę, że druga część jest zapowiedzią, że nie warto, lepiej wystawić kolce niech się pokaleczy, ten kto ranił, czy ...
pokrywasz się brunatnymi cętkami, jak (pan)tera
a pan obok tylko kogoś przypomina.
pomoże? Es to tylko moja interpretacja pozdrawiam, a odbiór może być różny acha...i tytuł, tytuł jest ok

Ja czytając zobaczyłem parę. Być może małżeństwo. Ona - podmiot liryczny i narrator jest zagubiona w związku ale jako jedyna próbuje poskładać coś, co od początku było jedynie rozbitą, chociaż kolorową szklaną błyskotką (typowa romantyczka, strażniczka). On - (typowy niebieski ptak, nieodpowiedzialny) może kocha, może wydaje mu się, że się stara ale nie daje wiele od siebie. Jak skończy się coś, co było od początku końcem? Historia prosta, zapis niebanalny. Pozorny chaos i podobieństwo do rozsypanej układanki sprawia wrażenie niepoukładanych myśli. Takich na jakie stać narratorkę w tych okolicznościach. Tak to widzę.
PS
Wasinka na rację "że o świcie może być mniej piękniej" - kłuje w oczy.

I tym razem zabiorę coś dla siebie
rozprysły jak kolorowe szkiełka.
przez pryzmat widzisz tęczę,
i w tęczówki chwytasz mgnienia.
mówisz że jest dobrze i spoglądasz w prawo.

stygnę. z upływem nocy mam to przeczucie,
że o świcie może być mniej pięknie.

śmiejąc się rozsypałeś wszystkie literki,
ja rozkładam ręce i składam
życie. jest ulotne jak słowa, wiesz?
rzucam w przestrzeń,

między tobą a resztą świata. znalazłam
trzy małe kuleczki z czekolady zamknięte w szkle,
czy to już magia?[/i][/b]

Podoba się bardzo

Odkopuję, bo warto ;]

Nie znasz się, mi się bardziej podoba niż ten Twój ostatni wiersz ;]

Znasz się znasz, dlatego Cię wybrałem