Bardzo w moim guście ten wiersz. Myśli rzutem na taśmę (za sprawą kropek), co, nie ukrywam, bardzo lubię. Dobrze się recytuje tego typu teksty. Można nawet na jednym wydechu, pomijając niemalże kropki.

Obrazowanie bardzo mi bliskie, podskórne. A to chrząszczenie, choćbym chciała, żeby nie, to jednak ono i tak zostaje w głowie i nie daje spokoju. No i cudna gra słów, znaczeń, a nawet i dźwięków, wydawanych nie tylko przez skrzypiące schody, ale też przez tę łuszczącą się korę.

Aż czuje się przyjemny dreszczyk na rękach

Pozdrowienia

Ależ też nasz język piękny, dźwięczny, wyrafinowany i pełen znaczeń! I jakże dobrze, że są ludzie, którzy wszelkie jego walory potrafią pokazać, połączyć w sens zgrabny, a równocześnie pobawić się słowami i stworzyć z nich obraz zarówno do patrzenia, jak i do słuchania (słyszenia) i odczuwania.
Pozdrawiam.

W, piękny i w dodatku pięknie chrzęści, skrzypi i szeleści i to lubię w naszym języku. dziękuję za dostrzeżenie zabaw słownych ) jj, jeśli są brawa na stojąco - kłaniam się nisko, do samej ziemi ) dziękuję za przeczytanie i komentarze. pozdrawiam serdecznie. msh

Daleko mi do Twojego kunsztu i płynności - pozostaje tylko podziwiać, co też czynię z dużą dozą przyjemności. Warto było przystanąć - jak zawsze u Ciebie. Pozdrawiam.

Cudny! Czuję i słyszę ten chrzęst, szelest do tego rudości... wszystkie zmysły jesieni w jednym miejscu. Pozdrawiam