pod kołdrą pierzastego puchu
zasnęła zieloność traw,
żółć mleczy,
czerwień jarzębiny

niebu pociemniało oblicze,
okrąg ciepła zapadł się za horyzont,
rzeczywistość kreuje nową modę,
w jej szafie biel i szarość,
oraz resztki kolekcji z jesiennej wyprzedaży
dla kaprysu pogody

płatki grawitują
w dół swego przeznaczenia
z godną pozazdroszczenia lekkością,
jak baletnice wykonujące piruety,
a wiatr wyznacza tempo pokazu,
kreśli powiewem dynamiczne obrazy

mróz na szybach tworzy
jak mistrz na płótnie
abstrakcji wzory,
w swej doskonałości nie do poprawienia,
drzewa przytulone mroźną materią
cierpliwie znoszą ciężar przyjaźni

marazm natury niesiony echem
po zamarzniętych taflach rzek i jezior,
zapowiada nadejście zimy