wiersz przypadł mi do gustu. Widzę w nim dwie warstwy. Tak jakby smutek wnętrza przenikał się wzajemnie z 'radością' natury. Oryginalny sposób przedstawienia emocji. Gratuluję

nocą w oczy syp srebrny pył - nocą w oczy sypnij srebrny pył - tak mi się jakoś czyta płynniej
Świt powstał, trzeba nałożyć maskę uśmiechu, nie można sobie pozwolić na oznaki słabości. Kwestia wychowania - "śmiej się wśród ludzi, płacz tylko w ukryciu..." lub nie dawania satysfakcji innym,Tak duże dziewczynki są już duże i sobie poradzą
Pozdrawiam bardzo dobre

boisz sie odsłony dnia...bo nie wiesz co przyniesie..
ukrywasz sie pod osłoną nocy...Jesteś jak Ewa...
Która zrobi wszystko by żyć...(Ś)

nocą sypnij w oczy srebrny pył
zanim zgaśnie
nim odejdzie przeklęty księżyc
rozbujaj kolebkę gwiazd
rozkołysz granat

świt wstanie w ogniu
nie powiesz że płakałaś
jesteś silna
przed lustrem robisz makijaż

ulica pełna słońca
nie zapomnij ciemnych okularów i uśmiechu

Tak się trochę pobawiłam, Szpileczko, bo byłam ciekawa, jak to będzie wyglądało. Z wielokropka zrezygnuj - niczego nie daje.

Myślę, że też mogłabyś się pobawić. Dla mnie całkiem dobry wiersz, a mógłby być bardzo dobry.
Pozdrawiam prawie już świątecznie.

Jadwigo - wiem!

Dal - zabrałam, ale jeszcze się nimi pobawię...

Miladora - wielokropek ciacham, co do reszty jakoś nie mam przekonania.
Dziękuje za życzenia i noworocznie jeśli jeszcze można

Andro - zgadzam się z Tobą

Dzięki Wam wszystkim za słowo

Wasinka,
dziękuję, a szczególnie za delikatnie napisane.
smutek faktycznie wieje... ja go mam w genach zapisane

dodałam dziś wiersz taki inny, bez tego smutku - pewnie jutro się pojawi na moim profilu - tyt: mówił, że nie na kawę.
oczywiście jeśli zechcesz

serdecznie pozdrawiam