Na razie nic nie powiem, a czepnę się wersyfikacji, bo wnerwia mnie trzeci wersik. Bardzo. Wiesz, chyba rozumiem intencje, ale i tak mnie wnerwia. I nie wiem czy z tego choćby powodu, nie oddzieliłabym dwóch kolejnych dodatkowym enterem.

To tyle na dobry początek Na już, że tak powiem. Reszta przemyśleń nie teraz.


PS: Odnośnie przecinka się ustosunkuj, bo akurat w tym miejscu zmieniłby on nieco tempo i obrazowanie również poniekąd i wydźwięk, ale nie powiem jak wolę, czy z czy bez

W takim razie spoko.

Zdanie 'wiem jak lubisz' jest... no wiadomo.

Ann.

Zachary, no to spoko.

Małpi, dokonana zmiana, od początku była zamierzona, jedynie klawiatura mi sprawiła psikusa, co do Twojej prośby myślę, że jestem w stanie ją spełnić zatem zapraszam ponownie.

Paula, masz pewną przewagę nad innymi, więc wiesz...

Dziękuję za słowo interpretacji, pozwól, że ja sama ją przemilczę. Jak zawsze miło Cię gościć w moich skromnych progach, czekam z winem jeśli wiesz, co chcę powiedzieć.

Pozdrawiam.

Wasinko, nie ma czego wybaczać, bo to chyba najlepszy komplement jeśli bez zbędnych akrobacji i krzyczących emocji 'treść rozsadza ramy', bo to nie wersy mają krzyczeć, a treść w nich zaszyta, w każdym razie, tak myślę.
Dziękuję za zajrzenie i komentarz dla mnie wiele wnoszący. Naprawdę cieszę się, że wyczuwalny jest tu spokój, to dziś tak rzadkie uczucie...

Pozdrawiam.

Nalko, dziękuję za słowo interpretacji i jeśli wywołuje emocje, to chyba tekst się spełnił.

A końcówka? Kto wie, może coś otwiera?

Pozdrawiam.

Ciekawy wiersz, taki trochę w stylu małpeczki.
Niby prosty i czytelny przekaz a jednak…
Na początku myślałam o budowaniu więzi z kotką,
ale potem…niekoniecznie
Niemniej – intrygujący aż po puentę. To jego atut.
Chyba jeszcze wrócę…
PoZdrowionka!

Skupiając się na treści dochodzę do wniosku, że został tutaj zastosowany interesujący zabieg , nieważne czy celowo? , czy też - nie, - otóż doszło do przestawienie klasycznego miejsca puenty. Tak naprawdę przedostatnie wersy stają się rzeczywistą puentą - "nadal chcę wierzyć w bajki, więc otwieram szeroko
potem mrugam raz i drugi może się ziści." Interesująca personalizacja tworząca naczynia połączone
Pozdrawiam serdecznie, wyśmienite!

Połykam całość, Kate to piękne imię! Wiersz mnie także przekonuje.
Rzeczywiście niewypowiedziane lepiej kwitnie więc ja może pomilczę...

Dopiero zauważyłam. Magiczny tytuł, może cykl? Zamotany obłędnie, w stylu, który lubisz, więc nie jestem zdziwiona. Ciekawie i jak wspomniałam magicznie, ale na czarno. Może tylko wieko jakoś mi zabrzmiało archaicznie (dziś wieko kojarzy się jedynie z trumiennym, chyba nie to miałaś na myśli?) I zastanawiam się, jak mam bardzo pasują przysłowiowe domki z kart (sama je chyba dodałam, a może to były zapałki? , podobnie mapy, ja się ich też nie ustrzegłam, ostatnio dając wiersz na PP szybko zamieniłam rym na gwiazd, też oklepane, ale dały miękkość. W każdym razie, dopóki nikt nie opatentował ani domków z kart, ani map, możemy je wciskać do bólu! Co do kate, ja stawiam na kota. Muszę tylko sprwadzić, co to są te szurikeny, gdzieś mi to się już otarło o uszy, ale nie wiem! Pozdrawiam!

A ja sobie te szurikeny poszukałam i wiersz stał się dużo bardziej ciekawy znaczeniowo. Myślę, że niejednemu czasem te szurikeny pojawiają się w oczach. Ale dalej już milczę. Pozdrowionka.

Już sprawdziłam - ale wcześniej przyszło mi skojarzenie z tureckimi cekinami, a tymczasem ostro jest! Faktycznie, w tej sytuacji obraz też się wyostrza! Teraz już użyję słowa demonicznie, działa na wyobraźnię!

Zaraz mnie o okultyzm posądzicie i że biedne koty składam na czarnych ołtarzach. W każdym razie cieszę się, że szurikeny wyostrzają obraz. Dzięki za powroty.

Szpilko, dziękuję za zajrzenie, jak rozumiem co najmniej dwukrotne, cieszę się, że za drugim razem udało się dostrzec więcej i co złożyło się na 'świetnie'. Pozdrawiam.

Dzięki za ponowne zajrzenie, ale wiesz... nie tylko szurikeny ważne już ich tak nie demonizujmy.
Pozdrawiam.

Witam.Bardzo mnie wzruszył ten wiersz.Jedno,że o przyjazni,budowaniu zrozumienia,zaufania, a to dla mnie bardzo istotne. Inna sprawa to to fakt,że mam kotka Kruczka. Jest z nami krótko, a Twój wiersz pomoże mi uwierzyć,że warto poswięcic mu więcej czasu. Pozdrawiam. .."słówka półsłówka i szept wydają się takie ciche i mokre w moim uchu"

Esko, ale tu u Ciebie pięknie... Jedno zastrzeżenie - za dużo "i" w pierwszej zwrotce i to "ty" też jakby zbędne. Ale klimat zbudowałaś. Piękny... Brawo Eseczko...

Mam nakrzyczeć? Esko, mi się naprawdę podoba. A moje uwagi to kosmetyczne zmiany. I nie spiesz się ze zmianami. Sama do nich dojrzejesz, to już wiem... Miłego.

Dziękuję.

Szkicowana, dziękuję za zajrzenie i ciepłe słowo.

Niezły z Ciebie archeolog, Morfino. Wdzięczna jestem za te wykopaliska i Twoje wynurzenia. W imieniu tytułu, nazwy cyklu i innych wymienionych dziękuję

Pozdrowienia.