Może i pomysł fajny, choć nie nowy ani też nowatorski. (Pomarańcze w różnej postaci pojawiają się w wielu tekstach/wierszach.) Na pomyśle się jednak skończyło. Moim zdaniem nie bardzo udało Ci się ogarnąć go w ciekawy tekst.

Nie rozumiem też sensu wydzielania z tytułu litery a w nawias kwadratowy, nic to nie wnosi, niczego nie zmienia, przynajmniej w moim odczuciu.

I jak dla mnie za dużo tej pomarańczy w pomarańczy. Zrobił się przesyt. Niepotrzebnie też tytuł zapowiada o czym tekst, czy tez w jakim jest smaku czy kolorze.

Liście pozostałości brzmią niefajnie.

Chyba tyle, jeśli chodzi o moje odczucia po przeczytaniu. Nie jest źle, oczywiście, ale skakać z zachwytu też nie bardzo jest nad czym.

Pozdrowienia

Z tym nowatorstwem to niezupełnie jest tak, mimo zużycia niektórych tematów czy też rekwizytów.

Sensu wydzielania litery, pomimo tłumaczeń, nie dostrzegam nadal. Lubię nawiasy, rozdzielanie słów, łączenie lub też tworzenie nowych, jeśli rzeczywiście pozwala to na nowe obrazowanie, tworzenie warstw. Tutaj nie dostrzegam, ale być może rzeczywiście to moja wina.

Przesyt być może zamierzony, jednak przez to wydźwięk tekstu nie jest lepszy. No ale to Twój tekst, ja sobie jedynie mogę pomarudzić, skoro wystawiłaś go światło dzienne

Pozdrowienia

zapachniało pomarańczom ,aromatem słodki ust ,bardzo poetyckie wykonanie i jakże ujmujące w swoim wyrazie dla mnie pychotka

Rozumiem zamysł, nadal jednak nie widzę sensu wydzielania tego w nawiasie, skoro można napisać dajmy na to, pomarańcze i wtedy jednemu przywiedzie na myśl pomarańcze innemu całą paletę/gamę różnych odcieni koloru pomarańczowego. No, kurcze, co mam zrobić, skoro moje myślenie biega sobie swoimi drogami?

Tekstu się nie czepiam w sumie jakoś bardzo Nadmiar pomarańczy też można zastąpić czym innym, jeśli się chce. Wbrew pozorom język polski wcale nie jest ubogi. Dla mnie to zwyczajnie za dużo, najpierw w tytule, a za chwilę jeszcze dwa razy powtórzone zaraz w pierwszej strofie. No i może po zastąpieniu czym innym okazałoby się, ze jednak jest nowatorskie, w sensie, że indywidualne, odautorskie ujęcie tematyki czy to uczuć, czy też pomarańczy w różnym rozumieniu

No ale dobra, już więcej nie będę marudzić, a przynajmniej się postaram W końcu to Twój tekst, zrobisz z nim (lub nie zrobisz), co zechcesz, tak czy siak.

Pozdrowienia

Przepraszam, wredziol ze mnie, ale muszę ;P pomarańcza i pomarańczowy to nie to samo, ale dźwięk tego słowa jest bardzo podobny, bo to ta sama rodzina wyrazów. Plus pomarańcze różnego rodzaju w tytule i masz trzy razy prawie że to samo słowo. No ale dobra, niech Ci będzie. Czasem tak jest, ze czasem tekst musi ostygnąć, a czasem autor dojrzeć Znam to z autopsji.

Cieszy mnie to, że nie zmieniasz na ślepo i natychmiast po każdej uwadze. W końcu to Twój tekst i Ty wiesz najlepiej, co chciałaś osiągnąć

Ale uwielbiam takie dyskusje pod tekstami Dzięki wielkie za nią. Ciekawam kolejnych tekstów.

Pozdrowienia i miłego wieczoru

Szczerze powiem, ze bardziej zainteresowały mnie komentarze pod tekstem niż on sam. To źle, bo swiadczy o tym, że czytając go nie znalazłam nic dla siebie. Wodniczko (fajny nick ), przepomarańczowiłaś ten wiersz. Moim zdaniem, rzecz jasna... Miłego..

W słowniku poprawnej polszczyzny nadal tylko: ta pomarańcza/tej pomarańczy.



Płatek czego? Owocu? Zapachu? Dnia? Ust?



Kochanka-roślinożerca. Je lilię wodną z płatka pomarańczy. Nie gardzi nawet liśćmi. Księżyca. Na niebie. Który wcześniej był dniem
?

Dobrego.

Link ale Ty masz małą wyobraźnię
Nie wiem. Możliwe. Staram się ufać, że autor chociaż mniej więcej zdaje sobie sprawę, co rzeczywiście mówi w opublikowanym tekście.

Nigdy nie widziałeś
Jestem kobietą.

Nigdy nie widziałeś pomarańczy, którą się rozłupuje? Jeżeli dobrze i kształtnie się ją podzieli to można zrobić ją na kształt lilii
Widziałam.

Jedna z jej płatków wędruje na niebo.
Aha. I cząstka na niebie nadal wypisz wymaluj jak lilia.

co do słownika
kolor - pomarańcz (np. pomarańcz bluzki zachwycił mnie)
owoc - pomarańcza

A, kochanka próbuje koloru ust, nie smaku.

A liście - to pozostałości po pomarańczy
Nie. Ze składni wiersza wynika, że liście są pozostałością księżyca, który był pojedynczym płatkiem.

O "płatku pomarańczy" można mówić chyba jednak wtedy, gdy chodzi o krążek, plaster. Kształt ma znaczenie.

Tekst po komentarzu autorskim nie zyskuje na sensie. Raczej przeciwnie. Mnożą się nonsensy.

Mowa o składni wklejonego tekstu. Wyobraźni i wrażliwości czytelnika nie wklejałaś do recenzowania.


Nie. W sensie pomarańczę byłoby "podajesz mi ją".

pojedynczy płatek
zagościł księżycem na niebie,
a pod nim my
w smaku i zapachu pomarańczy

podajesz mi go
w kształcie wodnej lilii

Skoro pomarańcza jest rodzaju żeńskiego, "go", może odnosić się tylko do płatka/księżyca.
Gdyby chodziło o smak i zapach, byłaby liczba mnoga: podajesz mi je.

Prawdę mówiąc, tak czy inaczej, chętnie wywieszam białą szmatę i przyznaję się do wszelkich braków, jakie mi przypisujesz. Może być łącznie z brakiem mózgu. Wiersze na necie coraz częściej mnie przerastają, a spójność ich obrazów przyprawia o drżenie.

Pozdrawiam miło.

Pozdrawiam.

Wiesz, mnie niespecjalnie interesują ustalenia, kto kogo obraża. Próbuję skierować Twoją uwagę na tekst. Jego rzeczywistą zawartość. Zapis, który albo odzwierciedla myśl, albo jednak niekoniecznie.
Na przykład, zamiast koncentrować się na mojej wyobraźni, mogłabyś poobserwować, jakie znaczenie może mieć kolejność słów lub przecinek jako informacja dla czytającego.



Jeśli masz jeszcze trochę sił, może spojrzysz na sam tekst. Nie na to, co dla Ciebie jest jasne i na to, czego mam się domyślać, porządkując tekst za Ciebie, czyli odwalając robotę za autora.
To z tekstu wynika, że usta podobne do pomarańczy budują obraz. Przecinek po "usta" wzmacnia ten sens. I tak tworzą się nonsensy, jeśli będę podążać za tym, co realnie zapisałaś:
Ona całuje Jego. On smakował jak pomarańcza, jak owoc.

Czym wtedy, na jeże-mustangi, jest płatek? Kawałkiem jego ust?

Resztą, czyli ssakiem-gburem jak ja, nie ma się co przejmować. Na portalach literackich na ogół trafia się przynajmniej jeden taki chimeryczny egzemplarz fauny bez cierpliwości.

Składnia jest dobra, przerzutnie również nie najgorsze, jeśli już o tym mowa. Przez to tworzą się wieloznaczności i dodatkowe obrazy i tego akurat w tekście nie ruszałabym, wodniczko.

Link ę proszę o stonowanie i niejątrzenie, bo to zaczyna się robić niesmaczne. Tym bardziej, że zaczynam odnosić wrażenie, że bardziej w Twoich komentarzach chodzi o zgnębienie autora, niż rzeczywiście uwagi do tekstu. Wygląda to tak, jakbyś chciał/-a wymusić na autorce wprowadzenie Twoich propozycji zmian w tekście w stylu: Ja i tylko ja mam rację. Nie o to chodzi w tym wszystkim. Odsyłam również do Regulaminu, ponieważ kolejnymi tego typu komentarzami możesz zapracować na ostrzeżenie lub nawet bana.

To tyle ode mnie w tej kwestii.

czytałem pomarańcze 1 i 2 i w sumie rzeczywiście ładnie to opisałaś prosto, ale i malowniczo, pachnąco i chyba o to chodziło. plus oczywiście to drugie dno też proste i malownicze, bo pewnie to co niedopowiedziane w wierszu, każdy w myślach sobie dopowiedział;0)