Ja też jestem dzieckiem natury
Podoba mi się prostota tego tekstu,
nie przepadam za wierszami koturnowymi.
trele fantazji – w używaniu metafor dopełniaczowych zalecam ostrożność, ale ta akurat mi się podoba. Oczywiście to tylko moje zdanie...
Proponuję:

chcę zatańczyć z wiatrem
biec ile sił wśród treli fantazji
nie patrzeć co za kurtyną

na starej polanie topić łzy
w deszczu
śmiać się w świetle poranka
wśród leśnych dzikich ścieżek

w szalonym tańcu

wyrzucić smutki wysoko w powietrze
niech je wiatr i burze rozniosą

- wyciągnę wtedy ramiona ku niebu
i zatańczę wśród błyskawic

bo chwila i wieczność to jedno

Swe, twe – to archaizmy, raczej z nich zrezygnuj

To taka propozycja na szybko, bo wróciłam z dalekiej podróży
i jestem zmęczona
Pozdrawiam serdecznie

Biec z wiatrem?
Pomysł do mnie przemawia, ale ten wiatr jakoś tak banalnie przez cały tekst brzmi...

Lina_91 Super! Tak kurtyna życia Dobrego takze Tobie

wiej wietrze wiej. Unieś wysoko, hen wysoko-być może TAM sie schowało...i czeka

odmienić oblicze tego świata na bardziej pokojowe i przyjazne człowiekowi i przyrodzie.. czy o takiej Indygo piszesz? to nie na moje drobne barki,chociaż tak bym chciala widziec ten świat

To jeszcze raz ja…
Samo wzniosę ładniej brzmi niż moje wyciągnę,
ale wzniosę obok rozniosą – niekoniecznie, bo mają ten sam źródłosłów…
Zmieniłam też kolejność wersów, co Ty na to?
Możesz odpowiedzieć na PW
Pozdrawiam