Szczęść Boże! - zajacanka
Komórka rozdzwoniła się jak szalona.
– Nie będę odbierać, bo prowadzę – myślę. – Ale jeśli to coś ważnego? Jeśli coś się stało? Może z młodą, albo mężem? Dobra, ten jeden raz…
– Halo?
– Szczęść Boże!
Co jest?! Odsuwam aparat od ucha i patrzę na obcy numer wyświetlający się na ekranie. Ktoś sobie głupie żarty robi! Oczy dookoła głowy, czy czasem Policji nie ma w pobliżu.
– Szczęść Boże! – słyszę ponownie. Brzmi jak hasło oczekujące odzewu. Tylko ja go nie znam!
Nagle mnie olśniewa. No, tak! Wszystko jasne! Złamałam przepisy drogowe: odebrałam podczas jazdy. Rozproszona uwaga, te sprawy. Pewnie już miałam wypadek, ale niczego nie pamiętam. I teraz witają mnie w Niebie. Ale przez komórkę? Rozglądam się: żadnego jasnego tunelu nie widać, bram niebios, ani świętego Piotra. Dokoła zielono, normalnie…
– Kto mówi? – pytam lekko przestraszona.
– Ksiądz proboszcz. Dzień dobry, pani Anno!
– Ksiądz proboszcz… - powtarzam jak echo, a w głowie zaczyna się coś przypominać. No, tak: kolęda! Po jasną cholerę zapisywałam się do tej parafii?! Chodzić, nie chodzę, ale za to Oni przychodzą! Przywdziewam na twarz blady uśmiech, jakby mógł mnie zobaczyć przez telefon.
– Jest już pani w domu? – pyta łagodnie.
– Dojeżdżam. Będę za piętnaście minut.
– To ja będę czekał. Szczęść Boże!
– Szczęść Boże!
Co to? Jakaś mantra na dziś? Jestem piękna, dobra, mądra, "Szczęść Boże"! Możesz w życiu osiągnąć wszystko, czego zapragniesz, "Szczęść Boże"! Wierzysz w siebie i w swoją wartość, "Szczęść Boże"!
Cholera, trzeba dom przygotować! – wracam na ziemię. Szybkie wybieranie: dwa, zadzwoń! Kurczę, znowu łamię prawo. I w imię czego? Religii? Tradycji? A wyrzuty sumienia, to skąd? Pomyślę o tym jutro…
– Kotku, powiedz tacie, że zaraz przyjedzie ksiądz na kolędę. I połóż biały obrus na stole, i jakiś krzyżyk. I posprzątaj w salonie trochę, ja zaraz będę.
– My nie mamy białego obrusu – latorośl mówi rzeczowo.
No, tak. Dziecko ma rację. Po co mi biały obrus? Szklane stoły obywają się bez okrycia. Kupię na przyszły rok, żeby nie było, że nie dbam o tradycję…
Podjeżdżam pod dom. Cholera, jakiś palant zatarasował mi dojazd! Niech zabiera tę wypasioną brykę sprzed mojego domu! Śpieszę się! Trąbię dwa razy i nic. Nikt nie wychodzi od sąsiadów, auta nie przestawia. Szczęść Boże, szczęść Boże, uuusssaaaa. Będzie dobrze. Parkuję naprzeciwko. Dom na sprzedaż, pusty stoi, nikt na mnie trąbić nie będzie, Szczęść Boże…
Wchodzę.
Mądra ta moja rodzinka! Świeczki zapaliła! Tylko jakoś to dziwnie wygląda. Nie tak, jak pamiętam z dzieciństwa… Coś mi nie pasuje…
– Szczęść Boże, pani Anno! – słyszę od progu. W głosie nie ma już pogody i radości sprzed paru minut. Ksiądz proboszcz patrzy lekko skonfundowany na przygotowany stół. Zamiast białego obrusu, czerwone szkło, czarne świece i świątek góralski z ostatnich wakacji…
Uśmiecham się ostrożnie. Ksiądz jednak, lekko obrażony, załatwia sprawy szybko:
– Dlaczego córka nie chodzi na religię? Jest w takim wieku, że już bierzmowanie powinna przyjąć!
– Taaak, pomyślę o tym… - odpowiadam. Jak tylko będzie miała czas i ochotę – myślę. Jak ja będę miała czas i ochotę, bo parafia jakieś dwadzieścia kilometrów od domu i musiałabym ją wozić.
– A męża nie ma? Pewnie jeszcze pracuje – głos przybiera łagodniejszy ton.
Właśnie zastanawiałam się nad tym – podziwiam spostrzegawczość duchownego. Ciekawe, gdzie się podział? Ulubiona zabawa z dzieciństwa znów weszła w życie? Obstawiam sypialnię – ksiądz tam nie zajrzy, albo szopę w ogrodzie. Nie będzie się fatygował aż tak daleko…
Wyciąga kropidło energicznym gestem. O matko, zaraz będę cała mokra! Chlapie na lewo i prawo mrucząc coś pod nosem. “Szczęść Boże” pewnie. Zatrzymuje się przed zamkniętymi drzwiami sypialni z wyciągniętą ręką.
Dobry jest, skubany! Widać, że też lubił się bawić w chowanego…
– To może kuchnię jeszcze ksiądz proboszcz poświęci, żeby żadne nieszczęście się nie przytrafiło – mówię szybko i prowadzę wielebnego we właściwym kierunku.
Zachlapane podłogi są gotowe do mycia – przemyka w głowie, ale zaraz karcę się w myślach, że taka niewdzięczna jestem. Szczęść Boże, szczęść Boże. Jeszcze tylko chwilka i będzie po wszystkim.
Staje niezdecydowany w drzwiach. O co chodzi? Nie wiem, jak się zachować. Może powinnam była go czymś poczęstować, albo co. Może trzeba w rękę pocałować. Patrzy tak jakoś przymilnie…
– Co łaska, co łaska… - słyszę szept z sypialni.
– Co łaska… - nareszcie złapałam.
– A, nie, nie – mówię już głośno. – Bo widzi ksiądz, tak się spieszyłam, że nie zdążyłam do bankomatu. Może innym razem.
Spąsowiał. Skinął głową i zaszeleścił sutanną w energicznym zwrocie. Mruknął coś pod nosem, ale na pewno nie było to “Szczęść Boże”.
Patrzę za nim z przepełniającym serce poczuciem dobrze spełnionego obowiązku.
– A, to twoja bryka! – mruczę. Widzę jak się ładuje do najnowszego modelu Mercedesa. Drzwi domknąć nie może, sutanna przeszkadza. W ręce błyszczy komórka…
– Szczęść Boże! Szczęść Boże!
Zamykam cicho drzwi, zza których dobiega ogłuszający dźwięk miażdżonego metalu i tłuczonego szkła.
– Znów ktoś złamał przepisy…
Poleć
Pobierz
RSS
- Poleć ten artykuł znajomemu
- Znajomy został poinformowany
zajacanka · dnia 27.01.2011 09:59 · Czytań: 5283 · Średnia ocena: 4 · Komentarzy: 71
Komentarze
Jak fajnie. Może jakaś prowizja wpadnie? 
Zróbmy konkurs "w tym temacie", co na to szanowne Redaktorstwo?
Wykonanie zgrabne, lekkie, jak to u Ciebie. Ten wist z bankomatem - miodzio. Muszę żonę wyedukować, bo ona co roku grzecznie dorobek naszego życia pakuje do koperty.
Pozdrawiam
Zróbmy konkurs "w tym temacie", co na to szanowne Redaktorstwo?
Wykonanie zgrabne, lekkie, jak to u Ciebie. Ten wist z bankomatem - miodzio. Muszę żonę wyedukować, bo ona co roku grzecznie dorobek naszego życia pakuje do koperty.
Pozdrawiam
Cytat:
Zamiast białego obrusu, czerwone szkło, czarne świece i świątek góralski z ostatnich wakacji…
Z kwestii technicznych, to fragment z "co łaska" jest dla mnie trochę niezrozumiały, znaczy nie bardzo wiem kto tam mówi z sypialni, i późniejsza wypowiedź też jakoś tak mi wpada bez sensu.
Poza tym fajny kawałek, taki do przeczytania, odprężenia i uśmiechnięcia się, no a już fragment z czarnymi świecami mnie rozwalił
"Szczęść boże" ! Świetnie. Smacznie.
"Jestem piękna, dobra, mądra, szczęść boże! Możesz w życiu osiągnąć wszystko, czego zapragniesz, szczęść boże! Wierzysz w siebie i w swoją wartość, szczęść boże!" ale i takie:
"Dom na sprzedaż, pusty stoi, nikt na mnie trąbić nie będzie, szczęść boże…"
Wielkie dzięki za ten tekst, uśmiech wielki.
"Jestem piękna, dobra, mądra, szczęść boże! Możesz w życiu osiągnąć wszystko, czego zapragniesz, szczęść boże! Wierzysz w siebie i w swoją wartość, szczęść boże!" ale i takie:
"Dom na sprzedaż, pusty stoi, nikt na mnie trąbić nie będzie, szczęść boże…"
Wielkie dzięki za ten tekst, uśmiech wielki.
ja również się uśmiałam z świec.
lekko, przyjemnie, bez zgrzytów.
miły relaks.
lekko, przyjemnie, bez zgrzytów.
miły relaks.
Lekko, przyjemnie i ...po stereotypach - jeszcze jeden zły ksiądz w wypasionej bryce. Nudy 
Co prawda narratorki też nie poklepujesz po plecach, ale ja tylko zastanawiam się po cholerę osoba nie praktykująca miałaby przyjmować "kolędę"?
Teraz przyszło mi do głowy, że to miało właśnie tak być, że wart pałac Paca... ale dalej nie jestem przekonana.
W kwestii techniczno-logicznej - zazwyczaj to domownicy przygotowują wodę święconą (a na tych nie ma co liczyć), ksiądz pewnie coś tam na wszelki wypadek nosi ale nie tyle, żeby cały dom zachlapać.
Pozdrówki
Co prawda narratorki też nie poklepujesz po plecach, ale ja tylko zastanawiam się po cholerę osoba nie praktykująca miałaby przyjmować "kolędę"?
Teraz przyszło mi do głowy, że to miało właśnie tak być, że wart pałac Paca... ale dalej nie jestem przekonana.
W kwestii techniczno-logicznej - zazwyczaj to domownicy przygotowują wodę święconą (a na tych nie ma co liczyć), ksiądz pewnie coś tam na wszelki wypadek nosi ale nie tyle, żeby cały dom zachlapać.
Pozdrówki
Ależ mi ten humor podpasował. Przyprawiony ironią i zgrabnie toczącą się migawką "kolędną".
Machasz lekko piórkiem, tryskasz charakterkiem bohaterki i humor rozrzucasz z rozmachem, obrazki i rzeczywistość malując umiejętnie.
Pozdrowienia
Machasz lekko piórkiem, tryskasz charakterkiem bohaterki i humor rozrzucasz z rozmachem, obrazki i rzeczywistość malując umiejętnie.
Pozdrowienia
Cytat:
Bo widzi ksiądz, tak się spieszyłam, że nie zdążyłam do bankomatu. Może innym razem.
To mnie rozwaliło
Przypomniało mi się jak moja druga połówka niehcący wygoniła księdza chodzącego po kolędzie rok temu
Dzieki za poprawę humoru
Nic dodać nic ująć. Tekst świetny w czytaniu i zabawny.
Bardzo podobał mi się opis przygotowanego stołu
Bardzo podobał mi się opis przygotowanego stołu
szalonaJulko - co do wody święconej ,to zależy. Pochodzimy z mężem z dwóch krańców Polski. W moich stronach ksiądz nosi ze sobą kropidło i wodę święconą, w stronach mojego męża przygotowują to domownicy.
Tu gdzie teraz mieszkam jest również taki zwyczaj, ze domowicy wszystko szykują, co było zaskoczeniem i dla mnie i dla sąsiadki, która pochodzi z północno-zachodniej Polski.
Tu gdzie teraz mieszkam jest również taki zwyczaj, ze domowicy wszystko szykują, co było zaskoczeniem i dla mnie i dla sąsiadki, która pochodzi z północno-zachodniej Polski.
Dzięki tego nie wiedziałam... u nas zawsze jest popłoch w ostatniej chwili i rozcieńczanie zeszłorocznej
tego nie wiedziałam... u nas zawsze jest popłoch w ostatniej chwili i rozcieńczanie zeszłorocznej 
tekst świetny
gratuluję i pozdrawiam
gratuluję i pozdrawiam
Piękny tekst, Zajączku, i nadal prawdziwy.
Wiem to z własnego doświadczenia i z różnych przebojów z księżmi.
Nie uogólniam bynajmniej, bo są różni, ale ci „różni” nadal bywają mniejszością, niestety.
O ile wiem, nie wolno obecnie przyjmować żadnych datków księżom chodzącym po kolędzie. Ale jak jest naprawdę, nie wiem.
Nie jesteśmy wierzący, ale gdy ksiądz stuka do drzwi, przyjmujemy go w imię tradycji, informując jednak o swoich przekonaniach. Zazwyczaj kończy się to całkiem przyjemną i luźną rozmową. Bez datków, bo nigdy tego nie praktykowaliśmy.
Ale bywało także inaczej. Nawet włącznie z indagowaniem o wysokość zarobków.
Wracając do Twojego tekstu – ubawiłam się na całego. Lekko, dowcipnie napisany i dla mnie nie był stereotypem, lecz dobrą scenką z życia.
Buźka.
Wiem to z własnego doświadczenia i z różnych przebojów z księżmi.
Nie uogólniam bynajmniej, bo są różni, ale ci „różni” nadal bywają mniejszością, niestety.
O ile wiem, nie wolno obecnie przyjmować żadnych datków księżom chodzącym po kolędzie. Ale jak jest naprawdę, nie wiem.
Nie jesteśmy wierzący, ale gdy ksiądz stuka do drzwi, przyjmujemy go w imię tradycji, informując jednak o swoich przekonaniach. Zazwyczaj kończy się to całkiem przyjemną i luźną rozmową. Bez datków, bo nigdy tego nie praktykowaliśmy.
Ale bywało także inaczej. Nawet włącznie z indagowaniem o wysokość zarobków.
Wracając do Twojego tekstu – ubawiłam się na całego. Lekko, dowcipnie napisany i dla mnie nie był stereotypem, lecz dobrą scenką z życia.
Buźka.
Lubie historyjki o księżach. Podobał mi się Twój tekst Zajacanko, zwłaszcza słowa Szczęść Boże i czarne świece. To prawda, różni są księża. Ja mam uraz z dzieciństwa, ale kiedyś moja parafia miała takiego fajnego. Długo nie zabawił, jak to z fajnymi bywa. Nawet mnie nie denerwują ich komórki itd. tylko to wpieprzanie do polityki denerwuje.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
Temat banalny i tak powszechny, że aż się robi 
, natomiast jego ujęcie made by Zajackankę wywołało mój nieopisany zachwyt, a to nie tylko dzięki lekkości pióra, łatwości tworzenia zwiewnych obrazów, ale w wyniku zastosowania wyrafinowanego dowcipu.
Zakończenie stanowi szczyt perfekcji – bo nie dość, że zgrabnie zamyka formę, to jeszcze dobitnie podkreśla emocjonalność autorki.
Odnośnie wody święconej: moja wiekowa mama, na wszelki wypadek, gdyby ksiądz jegomość nie miał, albo gdyby mu zabrakło, od niepamiętnych lat przechowuje ją w plastykowej butelce z Lourdes (kształt jej jest chyba wszystkim znany).
Pozdrawiam.
, natomiast jego ujęcie made by Zajackankę wywołało mój nieopisany zachwyt, a to nie tylko dzięki lekkości pióra, łatwości tworzenia zwiewnych obrazów, ale w wyniku zastosowania wyrafinowanego dowcipu. Zakończenie stanowi szczyt perfekcji – bo nie dość, że zgrabnie zamyka formę, to jeszcze dobitnie podkreśla emocjonalność autorki.
Odnośnie wody święconej: moja wiekowa mama, na wszelki wypadek, gdyby ksiądz jegomość nie miał, albo gdyby mu zabrakło, od niepamiętnych lat przechowuje ją w plastykowej butelce z Lourdes (kształt jej jest chyba wszystkim znany).
Pozdrawiam.
Szczesc Boze wszystkim kolednikom!
Dzieki za tak liczne komentarze!
Bardzo sie ciesze, ze tak dobrze odebraliscie ten tekcik, i ze przyniosl usmiech na Waszych twarzach!
Krzysiu, jak zaczne kiedys zarabiac na swoich tekstach - tantiemy murowane
Szalona - z ta woda swiecona, to mam inne doswiadczenia. A raczej ich brak. Nigdy nie mialam wody, a ksieza - zawsze
Owsianko, dziekuje za Swietny
Miladora - nie wiem, czy sie daje, czy nie. (Koperte). Opowiadanko zostalo napisane na podstawie przezyc wspolemigrantow )
wyrrostek - zachwyt mile widziany
Oke - toz to maz schowany w sypialni szeptal...
cezarym - bardzo prosze
Jeszcze raz dziekuje
Buziaczki
Dzieki za tak liczne komentarze!
Bardzo sie ciesze, ze tak dobrze odebraliscie ten tekcik, i ze przyniosl usmiech na Waszych twarzach!
Krzysiu, jak zaczne kiedys zarabiac na swoich tekstach - tantiemy murowane
Szalona - z ta woda swiecona, to mam inne doswiadczenia. A raczej ich brak. Nigdy nie mialam wody, a ksieza - zawsze
Owsianko, dziekuje za Swietny
Miladora - nie wiem, czy sie daje, czy nie. (Koperte). Opowiadanko zostalo napisane na podstawie przezyc wspolemigrantow
)wyrrostek - zachwyt mile widziany
Oke - toz to maz schowany w sypialni szeptal...
cezarym - bardzo prosze
Jeszcze raz dziekuje
Buziaczki
Jeszcze ja dorzucę się do pochwał: jakie to zgrabne! Będę o tym pamiętać, by się rozluźnić, czekając w przyszłym roku na podobną wizytę.
Witaj
To chyba z "psychiki społeczeństwa" wywodzi się takie swoiste rozdwojenie. Może historia tak nas nauczyła... z jednej strony śmiech, parodia i naigrywanie sie z kolędy, a później totalna powaga, gdy świętobliwy przyjdzie - to raczej zadanie dla socjologów, taka luźna uwaga.
A w tekście widzę jeden słaby punkt. Jakoś nie wierzę, znając realia wokół siebie, by ksiądz miał numery telefonów do kazdego parafianina, w tym i do tego, co nie grzeszy częstościa odwiedzin w kościele - to w odniesieniu do wiaruygodności tekstu Reszta swietna hiperbola, choć nie koniecznie tak znowu hiper.
pozdrawiam
To chyba z "psychiki społeczeństwa" wywodzi się takie swoiste rozdwojenie. Może historia tak nas nauczyła... z jednej strony śmiech, parodia i naigrywanie sie z kolędy, a później totalna powaga, gdy świętobliwy przyjdzie - to raczej zadanie dla socjologów, taka luźna uwaga.
A w tekście widzę jeden słaby punkt. Jakoś nie wierzę, znając realia wokół siebie, by ksiądz miał numery telefonów do kazdego parafianina, w tym i do tego, co nie grzeszy częstościa odwiedzin w kościele - to w odniesieniu do wiaruygodności tekstu Reszta swietna hiperbola, choć nie koniecznie tak znowu hiper.
pozdrawiam
Szuirad,
to, co nazwales "slabym punktem" w tekscie - jest jak najbardziej realne i prawdziwe. Na Wyspach, gdzie opisywana scena miala miejsce, Polacy, "zapisujac sie" do polskiej parafii, czesto bardzo oddalonej od miejsca zamieszkania, zostawiaja ksiedzu swoje namiary nie tylko adresowe ale i telefoniczne. Taki "postep" w Kosciele.
Dziekuje za wizyte i poczytanie.
Pozdrawiam cieplo
to, co nazwales "slabym punktem" w tekscie - jest jak najbardziej realne i prawdziwe. Na Wyspach, gdzie opisywana scena miala miejsce, Polacy, "zapisujac sie" do polskiej parafii, czesto bardzo oddalonej od miejsca zamieszkania, zostawiaja ksiedzu swoje namiary nie tylko adresowe ale i telefoniczne. Taki "postep" w Kosciele.
Dziekuje za wizyte i poczytanie.
Pozdrawiam cieplo
Jakoś bez mruknięcia okiem uznalem, że dzieje sie to realiach polskich - to jest tzw. nastawienie, w tym wypadku "prowincjonalne" Ok teraz zupełnie inaczej mogę tekst odebrać, choc realiow Wysp nie znam
Ruchem mocno wstawionego konika szachowego skaczę sobie po PP. Właśnie trafiłam do Ciebie Zajacanko . Uśmiałam się aż miło. Świetna humoreska. Mantra cudna. I czarne świece.
Boję się tylko, że jak usłyszę gdzieś „Szczęść Boże” to nie utrzymam i parsknę...
Cieplusie pozdrowionka i... Szczęść Boże, a co!
. Uśmiałam się aż miło. Świetna humoreska. Mantra cudna. I czarne świece.Boję się tylko, że jak usłyszę gdzieś „Szczęść Boże” to nie utrzymam i parsknę...
Cieplusie pozdrowionka i... Szczęść Boże, a co!
Tjereszkowa, dziekuje za mile slowo!
Szczesc Boze!
Szczesc Boze!
I ja również uśmiechnęłam się do Twojego tekstu i to nie raz
Pozdrawiam,
A.
Pozdrawiam,
A.
Adela, usmiechaj sie jak najczesciej!
Pozdrowionka cieple!
Pozdrowionka cieple!
Witaj, Zajączku. Wpadłam poczepiać się troszę nocną porą, skoro nikt tego nie zrobił:
w mantrze sugeruję za to użyć wielkiej litery - szczęść Boże
Ta opowiastka jest tak urocza, że żałuję, że dopiero na nią trafiłam. Poważnie. Ja sama najchętniej kolędę przesypiam na górze.
Jest lekko i do uśmiechnięcia, potrzeba mi było czegoś takiego, podoba mi się bardzo.
To takie perfidne, ale skojarzył mi się fragment "Lubiewa" Michała Witkowskiego:
Wpadłam poczepiać się troszę nocną porą, skoro nikt tego nie zrobił:Cytat:
Może z młodą, albo mężem?
bez przecinkaCytat:
czy czasem Policji nie ma w pobliżu.
policja małą literkąCytat:
I teraz witają mnie w Niebie.
niebo teżCytat:
bram niebios, ani świętego Piotra.
bez przecinkaCytat:
ale za to Oni przychodzą!
oni też małąw mantrze sugeruję za to użyć wielkiej litery - szczęść Boże
Cytat:
szczęść boże, uuusssaaaa, Będzie dobrze.
a tu się chyba b i B wymieniły miejscamiTa opowiastka jest tak urocza, że żałuję, że dopiero na nią trafiłam. Poważnie. Ja sama najchętniej kolędę przesypiam na górze.
Jest lekko i do uśmiechnięcia, potrzeba mi było czegoś takiego, podoba mi się bardzo.
To takie perfidne, ale skojarzył mi się fragment "Lubiewa" Michała Witkowskiego:
Cytat:
Duchowny 69, lat 40
Pochwalony!
Duchowny szuka bratniej duszy (atywnej z wlosami na klatce)! Wierze, ze w kazdym Drugim Czlowieku przebywa Bog. Proponuje niezobowiazujace spotkania u Ciebie, celem uprawiania seksu oralnego i analnego (tylko kondomy). Chetnie zonaci, dzieciaci. Tylko komorka. Szczesc Boze!
Pochwalony!
Duchowny szuka bratniej duszy (atywnej z wlosami na klatce)! Wierze, ze w kazdym Drugim Czlowieku przebywa Bog. Proponuje niezobowiazujace spotkania u Ciebie, celem uprawiania seksu oralnego i analnego (tylko kondomy). Chetnie zonaci, dzieciaci. Tylko komorka. Szczesc Boze!
Witaj zawsze,
przypatrze sie Twoim radom. Dziekuje za wizyte
przypatrze sie Twoim radom. Dziekuje za wizyte
Cóż za naiwne zakończenie. A mogła to być naprawdę niezła humoreska... Ładnie napisane, praktycznie bezbłędnie i nagle zonk - los okazał się sprawiedliwy. Zakładam, że to los, bo gdyby to była zemsta bohaterki, to wtedy musiałaby być czarownicą. A to by znaczyło, że to nie humoreska, a bajka. Mam nadzieję, że to jednak nie jest bajka o okrutnej czarownicy, bo byłaby po prostu beznadziejna
I na koniec. Jakie to szczęście, że nie bawi mnie to, co moich przedmówców. Cieszę się, że od humoreski wymagam więcej.
Podsumowanie.
Jeżeli Twoja artystyczna duma pozwoliłaby Ci zmienić to zakończenie, to jestem pewien, że ten świetnie napisany utwór uzyskałby blask, jakim jesteś w stanie go obdarzyć dzięki talentowi.
I na koniec. Jakie to szczęście, że nie bawi mnie to, co moich przedmówców. Cieszę się, że od humoreski wymagam więcej.
Podsumowanie.
Jeżeli Twoja artystyczna duma pozwoliłaby Ci zmienić to zakończenie, to jestem pewien, że ten świetnie napisany utwór uzyskałby blask, jakim jesteś w stanie go obdarzyć dzięki talentowi.
Cóź za prezent świąteczny! I artystyczna du(sza) i talent w jednym komentarzu! Nic, tylko się cieszyć! Dzięki za wizytę, ekonomisto! Szkoda tyko, ze nie potrafisz śmiać się z błahostek!
Tak. Ten styl wyrażania myśli odpowiada mi. Widać tu wszystko. Lekko zazdroszczę... 
Wyśmiewanie się z kapłanów własnej religii to nie błahostka. Wielu jedną ręką daje kopertę, a drugą, za plecami pokazuje "palec". To dramat, a nie humoreska
PS. Nie masz najmniejszego pojęcia o tym, z czego potrafię się śmiać
PS. Nie masz najmniejszego pojęcia o tym, z czego potrafię się śmiać
wykrot, dzięki za wizytę
ekonomisto, czekam aż mi o tym powiesz
a wracając do kapłanów - to też TYLKO ludzie...
ekonomisto, czekam aż mi o tym powiesz
a wracając do kapłanów - to też TYLKO ludzie...
Za kilka dni i do mnie Kolęda zawita, więc przeczytałam w odpowiednim momencie
Bardzo mi odpowiada Twoje poczucie humoru. Uśmiałam się
Bardzo mi odpowiada Twoje poczucie humoru. Uśmiałam się
Zajacanko, napisałam długi komentarz, ale coś jest z siecią Web, poleciał w kosmos, a powtarzać nie będę. Powiem tylko tyle: napisz drugą część, o tym jak fruwa welon panny młodej (może czarny) i jak sypią się pieniądze na ślub w kościelnej oprawie. Bo, to dziwne, że na dzieciach PRL-u kościoły robią wrażenie niczym na arabie z "Mnicha" Słowackiego.
W Twoim tekście zabrakło mi spojrzenia od drugiej strony na zaistniałą sytuację. Opisujesz to jednostronnie, jakby bez prawa do obrony duchownego. Nic nie bierze się z powietrza, a prawda zawsze leży pośrodku. Przecież bohaterka mogła wyraźnie powiedzieć, że nie życzy sobie wizyty księdza. Takie przyjęcie księdza było dla niego po prostu obrazą.
Wierzyć się nie chce, że na Wyspach polscy księżą tak się zachowują - to chyba wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w kraju. Tekst jest nie pełny.
Wiem, że to humoreska, ale nawet taki tekst powinien być osadzony w realiach.
Pozdrawiam noworocznie.
Wierzyć się nie chce, że na Wyspach polscy księżą tak się zachowują - to chyba wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w kraju. Tekst jest nie pełny.
Wiem, że to humoreska, ale nawet taki tekst powinien być osadzony w realiach.
Pozdrawiam noworocznie.
Drogie Panie, bardzo dziękuję za wizytę
JaneE - cieszę się.
Dagil - dzięki za przypomnienie tekstu Słowackiego.
Hedwig - napisałaś: Opisujesz to jednostronnie, jakby bez prawa do obrony duchownego.
Nie będę bronić księży.
Nic nie bierze się z powietrza, a prawda zawsze leży pośrodku.
A z tym, to akurat się zgadzam. Prawda jest taka, że kościół jest zepsuty od setek lat. Uważam, że tylko 1/4 księży wykonuje swoją misję z powołania. Z drugiej strony, o czym piszę w tym tekście, "wierni" w znacznej części społeczeństwa, praktykują tylko dlatego, że ich rodzice tak robili, że to tradycja rodzinna. Tyle. Miało być wesoło. Może nie dla wszystkich.
Elwiro, dziękuję za przypomnienie.
Pozdrawiam
JaneE - cieszę się.
Dagil - dzięki za przypomnienie tekstu Słowackiego.
Hedwig - napisałaś: Opisujesz to jednostronnie, jakby bez prawa do obrony duchownego.
Nie będę bronić księży.
Nic nie bierze się z powietrza, a prawda zawsze leży pośrodku.
A z tym, to akurat się zgadzam. Prawda jest taka, że kościół jest zepsuty od setek lat. Uważam, że tylko 1/4 księży wykonuje swoją misję z powołania. Z drugiej strony, o czym piszę w tym tekście, "wierni" w znacznej części społeczeństwa, praktykują tylko dlatego, że ich rodzice tak robili, że to tradycja rodzinna. Tyle. Miało być wesoło. Może nie dla wszystkich.
Elwiro, dziękuję za przypomnienie.
Pozdrawiam
Bardzo przyjemnie się czytało, dzięki
Bardzo proszę, Anielko
Wesoło na pewno nie było, bo ani z zepsucia kościoła ani z zaniku i lekceważenia wiary nikt nie powinien się śmiać.
Dziwię się że nie "wyczułaś" mojego komentarza.
Dziwię się że nie "wyczułaś" mojego komentarza.
Mnie się wydaje, że tan tekst w równej mierze pokazuje w krzywym zwierciadle księży i "wiernych". Tu nie ma pozytywnych bohaterów, wszyscy są satyrycznie przerysowani, karykaturalnie śmieszni, ale też przerażająco prawdziwi. Dlatego uważam, że to jest bardziej satyra niż humoreska, bo to, z czego przyjdzie nam się śmiać jest tragiczne. A na humoreskę wskazuje jedynie lekkość języka.
O ile mi wiadomo przyjmowanie księdza po kolędzie nie jest przymusowe. Nawet na Wyspach. Temat, jak widzę nie jest Ci za bardzo znany. Bo co można powiedzieć o Kościele przyglądając się mu tylko z boku i to z wrogim nastawieniem? Widzisz tylko to, co chcesz zobaczyć, nie dostrzegasz istoty. Ciekawe jest to, co piszesz w komentarzach, że nie dajesz prawa do obrony księżom, bo Kościół jest zły itd. A więc co, lincz, samosąd ? Na tym polega demokracja? Bohaterka opowiadania nie zyskała mojej sympatii, bo jest osobą obłudną. Co innego myśli, co innego mówi. Jak ognia unikam takich ludzi. Nie dziwi, choć trochę smuci mnie duży aplauz przedmówców. Bardzo modne jest pogardliwe traktowanie Kościoła katolickiego. Niektóre media prześcigają się w zachętach. Przekonują, że jesteś nowoczesny, cool, jeśli dołożysz Kościołowi. Zachęcam do samodzielnego myślenia, do pewnej wolności i rzetelności w poznawaniu rzeczywistości. Warsztatowo jesteś bardzo dobra, piszesz przejrzyście, czyta się lekko. Przesłanie jednak do mnie nie trafia. Pozdrawiam.
Luana, powinnaś napisać, że niektórzy przedmówcy.
Fakt, przyjęcie księdza po kolędzie nie jest przymusowe i wcale nie trzeba się z tego tłumaczyć. Ja osobiście podziwiam za to mojego mojego tatę. W tym roku ksiądz z kolęda był u nas zaraz po świętach. Rozprawa była krótka: "Nie, do widzenia", po czym zamknięcie drzwi. I o wiele bardziej wolę takie podejście do sprawy, niż takie, które prezentuje bohaterka, przyjmując kolędę wbrew swoim przekonaniom.
Co do samego opowiadania, podoba mi się ze względu na to, że jest sprawnie napisane, czyta się to lekko i bez żadnego zgrzytu.
Co do samego opowiadania, podoba mi się ze względu na to, że jest sprawnie napisane, czyta się to lekko i bez żadnego zgrzytu.
Przepraszam za nieścisłość Ekonomisto. Rzeczywiście, niektórzy przedmówcy.
Pozdrawiam
Pozdrawiam
Tekst jest prześmiewczy, sytuacja potraktowana lekko, zdaje się, że Autorka nie zamierzała opowiadać się tak naprawdę po żadnej ze stron. Ot, zwykła scenka. Niejedna taka się rozgrywa. Dlatego dziwi mnie nieco święte oburzenie - wszak mamy tu zacną krytykę (krytykę, a nie afirmację) tego, co dzieje się wokół. Niestety. Nie tylko pod kątem kościoła, ale i ludzi, którzy nie potrafią szczerze z tradycją kolędy dojść do porozumienia (dlatego postawa obłudy święci swoje tryumfy).
Pozdrowienia noworoczne posyłam.
Pozdrowienia noworoczne posyłam.
Namnożyło się tych postaci, namnożyło się tych postaci...
Ok, to po kolei:
Hedwig! Ależ wyczułam Twój komentarz i to bardzo dobrze. Ale z zakłamania kościoła należy się śmiać i to głośno! Tak, żeby echem ten śmiech odbił się w Watykanie i stanął najwyższym urzędnikom kością w gardle. Może wtedy przejrzą na oczy i zrobią z tym porządek. Nie będę dalej ciągnęła tego wątku, bo mogłabym długo i o pedofilli w kościele, o bezprawnych związkach, nałożnicach pod nazwą “gospodyni Magda”, budowaniu domów dzieciom proboszcza, czy płaceniu za ich studia “z tacy”. Nie to było moim założeniem, gdy pisałam ten tekst. Jeśli obraziłam Twoje uczucia religijne – wybacz. Ale nie będę klękać i bić się w piersi. Ja Wiary nie lekceważę, żebyś miała jasność. Mylisz bohaterkę z autorem.
Elwiro – jeszcze raz dziękuję za odnowienie tekstu. Masz rację, że to satyra; czemu dopiero teraz na to zwracasz uwagę, skoro tekst od roku jest na PP?
Luana – mylisz się. Temat jest mi bardzo dobrze znany. To po pierwsze. Po drugie – nie musisz kochać bohaterki, choć przypuszczam, że masz podobnych wokół siebie mnóstwo, biedne maleństo... Dość znamienne jest, że piszesz o kościele katolickim z małej litery. Czyżby w piśmie wyszła obłuda? Dla mnie Kościół zawsze będzie pisany z dużej, bo jest we mnie, w społeczności ludzi, Naturze. Tyle jeśli chodzi o Autorkę.
Ekonomisto – dalej czekam, aż mi powiesz, co Cię śmieszy. Czyżby pomoc koledze w samobójstwie? To zaiste bardzo po katolicku
Kaero – gratki dla taty! Dzięki za “sprawnośc napisania”
Wasinko – kocham Cię
Może jeszcze ktoś tu wpadnie, ale już teraz dziękuję Drogim Czytelnikom za tak wiele uwag na temat tego (kto by przypuszczał) kontrowersyjnego tekstu.
Ok, to po kolei:
Hedwig! Ależ wyczułam Twój komentarz i to bardzo dobrze. Ale z zakłamania kościoła należy się śmiać i to głośno! Tak, żeby echem ten śmiech odbił się w Watykanie i stanął najwyższym urzędnikom kością w gardle. Może wtedy przejrzą na oczy i zrobią z tym porządek. Nie będę dalej ciągnęła tego wątku, bo mogłabym długo i o pedofilli w kościele, o bezprawnych związkach, nałożnicach pod nazwą “gospodyni Magda”, budowaniu domów dzieciom proboszcza, czy płaceniu za ich studia “z tacy”. Nie to było moim założeniem, gdy pisałam ten tekst. Jeśli obraziłam Twoje uczucia religijne – wybacz. Ale nie będę klękać i bić się w piersi. Ja Wiary nie lekceważę, żebyś miała jasność. Mylisz bohaterkę z autorem.
Elwiro – jeszcze raz dziękuję za odnowienie tekstu. Masz rację, że to satyra; czemu dopiero teraz na to zwracasz uwagę, skoro tekst od roku jest na PP?
Luana – mylisz się. Temat jest mi bardzo dobrze znany. To po pierwsze. Po drugie – nie musisz kochać bohaterki, choć przypuszczam, że masz podobnych wokół siebie mnóstwo, biedne maleństo... Dość znamienne jest, że piszesz o kościele katolickim z małej litery. Czyżby w piśmie wyszła obłuda? Dla mnie Kościół zawsze będzie pisany z dużej, bo jest we mnie, w społeczności ludzi, Naturze. Tyle jeśli chodzi o Autorkę.
Ekonomisto – dalej czekam, aż mi powiesz, co Cię śmieszy. Czyżby pomoc koledze w samobójstwie? To zaiste bardzo po katolicku
Kaero – gratki dla taty! Dzięki za “sprawnośc napisania”
Wasinko – kocham Cię
Może jeszcze ktoś tu wpadnie, ale już teraz dziękuję Drogim Czytelnikom za tak wiele uwag na temat tego (kto by przypuszczał) kontrowersyjnego tekstu.
Ja wpadnę po raz drugi. Żałuję, że uciekł mi pierwszy tekst. Coś się dzieje z komputerem, ale Teraz szybko, bo znów mnie wyloguje.
Zajacanko, powiadasz, że to satyra, Ale kogo obsmarowałaś. Utwór stworzyłaś metodą sprawnego propagandzisty, powtarzając do znudzenia "Szczęść Bożę", równoznaczne w treści np. z "Niech ci się wiedzie". Jeżeli zastąpimy powitanie, zostaje jedynie załgana rodzinka, dla której życie w obłudzie jest jak chleb powszedni, a to jest raczej tragiczne.
Więc może światło nie należy kierować na Kościół lecz na ludzi, którzy żyją bez zasad.
Nie lubię bezmyślnych ataków na kogokolwiek, a szczególnie drażnią mnie ataki na instytucję Kościoła i na religię, ponieważ do dziś mam przed oczami rozmowę z Rosjaninem, który szedł z trójką dzieci do Lenina (mauzoleum), by prosić o pomoc, bo żona mu umarła i nie wiedział co począć. Cała czwórka zalewała się łzami przy okazji dzwigając doniczki z hortensjami dla ich Boga.
Wyprzedzę odpowiedź - jestem niewierząca, lecz myśląca.
Zajacanko, powiadasz, że to satyra, Ale kogo obsmarowałaś. Utwór stworzyłaś metodą sprawnego propagandzisty, powtarzając do znudzenia "Szczęść Bożę", równoznaczne w treści np. z "Niech ci się wiedzie". Jeżeli zastąpimy powitanie, zostaje jedynie załgana rodzinka, dla której życie w obłudzie jest jak chleb powszedni, a to jest raczej tragiczne.
Więc może światło nie należy kierować na Kościół lecz na ludzi, którzy żyją bez zasad.
Nie lubię bezmyślnych ataków na kogokolwiek, a szczególnie drażnią mnie ataki na instytucję Kościoła i na religię, ponieważ do dziś mam przed oczami rozmowę z Rosjaninem, który szedł z trójką dzieci do Lenina (mauzoleum), by prosić o pomoc, bo żona mu umarła i nie wiedział co począć. Cała czwórka zalewała się łzami przy okazji dzwigając doniczki z hortensjami dla ich Boga.
Wyprzedzę odpowiedź - jestem niewierząca, lecz myśląca.
Zajacanko, nie jestem katolikiem, bo jestem niewierzący.
Co wywołuje we mnie wesołość? Na przykład to, co płynie z niektórych komentarzy pod Twoim tekstem. Oto praktykujący wyznawcy religii katolickiej z niechęcią odnoszą się do przedstawicieli swego Boga. Mi by się nie chciało udawać przed księdzem, że z szacunkiem przyjmuję go w moim domu.
A satysfakcja z tego, że proboszczowi ktoś rozbił samochód jest po prostu żenująca. Nie ufam takim ludziom. Nigdy nie wiadomo, czy po miłym powitaniu nie oplują człowiekowi pleców. Śmieszy mnie to, że przy okazji Twojego opowiadania tak wiele można się dowiedzieć o innych
Zastanawiające jest, że tyle osób utożsamia się z Twoją bohaterką. To jeden z plusów Twojego opowiadania, pomimo beznadziejnego zakończenia
Co wywołuje we mnie wesołość? Na przykład to, co płynie z niektórych komentarzy pod Twoim tekstem. Oto praktykujący wyznawcy religii katolickiej z niechęcią odnoszą się do przedstawicieli swego Boga. Mi by się nie chciało udawać przed księdzem, że z szacunkiem przyjmuję go w moim domu.
A satysfakcja z tego, że proboszczowi ktoś rozbił samochód jest po prostu żenująca. Nie ufam takim ludziom. Nigdy nie wiadomo, czy po miłym powitaniu nie oplują człowiekowi pleców. Śmieszy mnie to, że przy okazji Twojego opowiadania tak wiele można się dowiedzieć o innych
Zastanawiające jest, że tyle osób utożsamia się z Twoją bohaterką. To jeden z plusów Twojego opowiadania, pomimo beznadziejnego zakończenia
A mnie jest przykro, bo jednak Zajacanko nie wyczułaś mojego komentarza. Ale widocznie "ten typ tak ma".
Zajacanko, w Twoim opowiadaniu piszesz o Kościele jako o szkodliwej instytucji a o księżach jak o wrednych urzędnikach. Dziwi mnie zatem, że tak poruszyło Cię napisanie przeze mnie słowa Kościół z małej litery i zapewniasz, że Ty piszesz to słowo zawsze z dużej litery. Zajrzyj więc do swojej odpowiedzi na komentarz Hedwig i sprawdż jak jest na prawdę. Ja natomiast nie napisałabym słowa Bóg z małej litery, a w Twoim tekście występuje to wielokrotnie. Czyżby w piśmie wyszła obłuda? Krytykę Twoją przyjmuję. Rzeczywiście słowo Kościół powinnam była napisać dużą literą. Już dokonałam stosownej korekty. Dziękuję za zwrócenie uwagi. Pozdrawiam
Krytykę Twoją przyjmuję. Rzeczywiście słowo Kościół powinnam była napisać dużą literą. Już dokonałam stosownej korekty. Dziękuję za zwrócenie uwagi. Pozdrawiam
Luano, ty chyba nie widzisz różnicy pomiędzy kościołem, a Kościołem.
Najwidoczniej nie jestem tak oświeconą osobą jak Ty. Ale czy aż tak godną pogardy, że odpowiadając mi piszesz "ty" małą literą?
Pomyślałam sobie, że polecanie i umieszczanie na pierwszej stronie tak kontrowersyjnego tekstu było albo decyzją nie przemyślaną albo bardzo odważną. - to po pierwsze
Nikt z piszących ani też komentujących na PP nie jest doskonały ..... ale nie wszyscy o tym wiedzą. I przykre jest to że nie wszyscy potrafią przyznać się do błędu i przeprosić - to po drugie.
Całą tą sprawą jestem zniesmaczona, i nie chodzi tu wcale o moje uczucia religijne /bo to jest moja bardzo osobista sprawa/ tylko o....brak taktu.
Nikt z piszących ani też komentujących na PP nie jest doskonały ..... ale nie wszyscy o tym wiedzą. I przykre jest to że nie wszyscy potrafią przyznać się do błędu i przeprosić - to po drugie.
Całą tą sprawą jestem zniesmaczona, i nie chodzi tu wcale o moje uczucia religijne /bo to jest moja bardzo osobista sprawa/ tylko o....brak taktu.
Hedwig - czy wyrażanie własnych opinii nazywasz brakiem taktu?
Tak, najlepiej wprowadzić cenzurę, żeby przepuszczała tylko bezpłciowe opowiadanka o tym, jak kobieta jest nieszczęśliwa.
Opowiadanie Zajacanki wyśmiewa kler i wiernych, dla których wizyta duchownego w domach to rodzaj wymiany handlowej. Ja daję błogosłowieństwo, a ty w zamian kopertę. Boga bym do tego nie mieszał. Nie sądzę, aby to właśnie Bóg wymyślił taki schemat funkcjonowania kościoła. Zresztą w satyrze Zajacanki Bóg nie występuje.
Smutne jest to, że zwykle na nasze chore interpretacje tekstu obrażamy się na autora, a nie na siebie. Niech każdy zajrzy najpierw w głąb siebie, zanim rzuci kamieniem. Szczególnie katolikom to polecam, bo zdaje się, że to ich Bóg wymyślił tę mądrą myśl.
Jednak jest coś, o co mogę być zły na Zajacankę. Oto jej opowiadanie, o przeciętnej wartości artystycznej, bez żadnego przekazu, wywołuje takie emocje. Wystarczył lekki przytyk do proboszcza i nagle mamy przebój. Jak już pisałem wcześniej, zakończenie całkowicie kładzie to opowiadanie i zdanie nie zmieniam.
Opowiadanie Zajacanki wyśmiewa kler i wiernych, dla których wizyta duchownego w domach to rodzaj wymiany handlowej. Ja daję błogosłowieństwo, a ty w zamian kopertę. Boga bym do tego nie mieszał. Nie sądzę, aby to właśnie Bóg wymyślił taki schemat funkcjonowania kościoła. Zresztą w satyrze Zajacanki Bóg nie występuje.
Smutne jest to, że zwykle na nasze chore interpretacje tekstu obrażamy się na autora, a nie na siebie. Niech każdy zajrzy najpierw w głąb siebie, zanim rzuci kamieniem. Szczególnie katolikom to polecam, bo zdaje się, że to ich Bóg wymyślił tę mądrą myśl.
Jednak jest coś, o co mogę być zły na Zajacankę. Oto jej opowiadanie, o przeciętnej wartości artystycznej, bez żadnego przekazu, wywołuje takie emocje. Wystarczył lekki przytyk do proboszcza i nagle mamy przebój. Jak już pisałem wcześniej, zakończenie całkowicie kładzie to opowiadanie i zdanie nie zmieniam.
O, chciałam jeszcze coś dopisać, ale ekonomista mnie wyprzedził. Nie będę powielać zatem.
Ale pozdrowienia wesołe pozostawiam przy okazji.
Ale pozdrowienia wesołe pozostawiam przy okazji.
Otóż to. Nie rozumiem dlaczego wypowiedzenie mojej opinii wywołało taką agresję z Twojej strony. Religia nie ma tu nic do tego. Nie jestem szczególnie ortodoksyjną katoliczką, czego nie omieszkałaś mi wytknąć Zajacanko. Myślę, że i Ekonomista i Wasinka wie o co chodzi. Jeśli nie, to niech będą uprzejmi przeczytać wcześniejsze komentarze i wtedy będą mogli wyciągnąć właściwe wnioski. Chodzi o zwyczajną kulturę dyskusji. Jeśli najpierw robi się komuś wykład na temat znaczenia pisania słów małą i dużą literą, a potem pisze per "ty" mała literą to wiadomo o co chodzi. Pisanie do mnie per "biedne maleństwo" też do szczególnie grzecznych nie należy. Ja nikogo nie obrażam i o to samo proszę.
Zajacanko, Ty nadal nie rozumiesz o co chodzi. Brakiem taktu nazywam sposób w jaki wyraża się swoje opinie i sposób w jaki traktuje się inne osoby.
Bo każdy oczywiście może mieć własne zdanie, tylko nie powinien lekceważyć opinii innych.
Nie odpowiadaj mi już Zajacanko na ten mój komentarz, ponieważ Twoja odpowiedż prawdopodobnie znowu będzie nie na temat i pewnie znowu będzie mnie obrażać.
Życzę dobrej nocy.
Bo każdy oczywiście może mieć własne zdanie, tylko nie powinien lekceważyć opinii innych.
Nie odpowiadaj mi już Zajacanko na ten mój komentarz, ponieważ Twoja odpowiedż prawdopodobnie znowu będzie nie na temat i pewnie znowu będzie mnie obrażać.
Życzę dobrej nocy.
Znowu się przywlokłam, bo nieopatrznie zgodziłam się z ekonomistą tutaj:
Przekaz bowiem jest - taki właśnie, jak napisałeś na przykład powyżej.
A tak ogólnie - nie bądźmy tacy drażliwi
Cytat:
bez żadnego przekazu
Przekaz bowiem jest - taki właśnie, jak napisałeś na przykład powyżej.
A tak ogólnie - nie bądźmy tacy drażliwi
Zajcanko, jak go rok temu tylko przeczytałam, skomentowałam teraz.
Witaj, Aniu.
Muszę przyznać, że tekst ten przeczytałem zaraz po jego ukazaniu się na PP i zabij, jeśli wiem, dlaczego nie napisałem wówczas komentarza, choć wtedy podobał mi się tak samo, jak i dziś. Tym nie mniej miło sobie przypomnieć, bo poza wszystkim lubię dobrze zaobserwowaną obyczajowość, a Twój styl pod tym względem podoba mi się niezmiennie.
Tekst napisany lekko, z polotem i lekkim przymrużeniem oka. Odsłoniłaś pewne cechy, niekoniecznie pozytywne, które determinują stosunki międzyludzkie na styku ksiądz - wierny. Obnażyłaś stereotypy zachowań zarówno jednej, jak i drugiej strony. Stereotypy, dodajmy, o delikatnie mówiąc niezbyt szlachetnym obliczu. Tekst na czasie, że tak powiem i czytałem z przyjemnością, bo nie tylko mnie ubawił, ale przypomniał kilka wesołych przypadków z kolędą w tle.
Widzę tu niezłą dyskusję pod Twoim tekstem. Oczywiście nie będę komentował wpisów zamieszczonych przez portalowiczów, ale, jako że jest pewien przyczynek do dyskusji dodam swoją opinię o celowości pisania o i na temat Kościoła i Kleru. Otóż odezwały się głosy oburzenia, że piszesz źle o księdzu, kapłanie, na temat którego źle pisać przecież nie wolno. A niby dlaczego? Dlaczego mamy wysławiać człowieka pod niebiosa tylko dlatego, że nosi "sukienkę"? Dobrze pisać - tak, źle pisać - nie. Czyż to nie pachnie hipokryzją? Ksiądz, wbrew powszechnemu złudzeniu, jest tylko człowiekiem, nie lepszym i nie gorszym od innych. Jeśli jest dobry, pisze się o nim dobrze, jeśli zaś jest inaczej...
Posądzono Cię nawet o atak na Kościół. Niczego takiego w Twoim opowiadaniu nie zauważyłem. Jest tu przedstawiona konkretna sytuacja z konkretnymi postaciami i w żadnym razie nie jest ukazana na tle ogółu Kościoła.
Za prawdziwość tej sceny, którą opisałaś ręczę (niedowiarkom) swoim przykładem. Sam kiedyś "umknąłem" do pokoju dziecięcego i siedziałem tam grzecznie, podczas, gdy żona i dzieci męczyły się tymi wymuszonymi odwiedzinami. Innym razem księżula mnie był zaskoczył, kiedy zawzięcie w garażu przed domem naprawiałem samochód, przyjąłem go wówczas z rękami uwalanymi po łokcie smarem. Oczywiście o białym obrusie, lichtarzach i świecach nie mogło być mowy. Niech ktoś spróbuje zmyć brudne smary samochodowe w ciągu paru minut. Ale dzięki Twojemu opowiadaniu wróciły wesołe wspomnienia.
Dla wszystkich oburzonych dedykuję piosenkę http://www.youtube.com/watch?v=ZJxKS6phihk tam dopiero mogą sobie poużywać. Póki co, żaden z żyjących księży nie został ogłoszony świętym, a skoro są zwykłymi ludźmi, a nie swiętymi, nie widzę powodu, żeby o nich nie pisać, lub pisać tylko peany.
Z technicznych spraw, to "Szczęść Boże" pisałbym wszędzie konsekwentnie dużej litery. Widomo przecież o jakiego boga chodzi.
Szczęść Boże, Zajączku.
Muszę przyznać, że tekst ten przeczytałem zaraz po jego ukazaniu się na PP i zabij, jeśli wiem, dlaczego nie napisałem wówczas komentarza, choć wtedy podobał mi się tak samo, jak i dziś. Tym nie mniej miło sobie przypomnieć, bo poza wszystkim lubię dobrze zaobserwowaną obyczajowość, a Twój styl pod tym względem podoba mi się niezmiennie.
Tekst napisany lekko, z polotem i lekkim przymrużeniem oka. Odsłoniłaś pewne cechy, niekoniecznie pozytywne, które determinują stosunki międzyludzkie na styku ksiądz - wierny. Obnażyłaś stereotypy zachowań zarówno jednej, jak i drugiej strony. Stereotypy, dodajmy, o delikatnie mówiąc niezbyt szlachetnym obliczu. Tekst na czasie, że tak powiem i czytałem z przyjemnością, bo nie tylko mnie ubawił, ale przypomniał kilka wesołych przypadków z kolędą w tle.
Widzę tu niezłą dyskusję pod Twoim tekstem. Oczywiście nie będę komentował wpisów zamieszczonych przez portalowiczów, ale, jako że jest pewien przyczynek do dyskusji dodam swoją opinię o celowości pisania o i na temat Kościoła i Kleru. Otóż odezwały się głosy oburzenia, że piszesz źle o księdzu, kapłanie, na temat którego źle pisać przecież nie wolno. A niby dlaczego? Dlaczego mamy wysławiać człowieka pod niebiosa tylko dlatego, że nosi "sukienkę"? Dobrze pisać - tak, źle pisać - nie. Czyż to nie pachnie hipokryzją? Ksiądz, wbrew powszechnemu złudzeniu, jest tylko człowiekiem, nie lepszym i nie gorszym od innych. Jeśli jest dobry, pisze się o nim dobrze, jeśli zaś jest inaczej...
Posądzono Cię nawet o atak na Kościół. Niczego takiego w Twoim opowiadaniu nie zauważyłem. Jest tu przedstawiona konkretna sytuacja z konkretnymi postaciami i w żadnym razie nie jest ukazana na tle ogółu Kościoła.
Za prawdziwość tej sceny, którą opisałaś ręczę (niedowiarkom) swoim przykładem. Sam kiedyś "umknąłem" do pokoju dziecięcego i siedziałem tam grzecznie, podczas, gdy żona i dzieci męczyły się tymi wymuszonymi odwiedzinami. Innym razem księżula mnie był zaskoczył, kiedy zawzięcie w garażu przed domem naprawiałem samochód, przyjąłem go wówczas z rękami uwalanymi po łokcie smarem. Oczywiście o białym obrusie, lichtarzach i świecach nie mogło być mowy. Niech ktoś spróbuje zmyć brudne smary samochodowe w ciągu paru minut. Ale dzięki Twojemu opowiadaniu wróciły wesołe wspomnienia.
Dla wszystkich oburzonych dedykuję piosenkę http://www.youtube.com/watch?v=ZJxKS6phihk tam dopiero mogą sobie poużywać. Póki co, żaden z żyjących księży nie został ogłoszony świętym, a skoro są zwykłymi ludźmi, a nie swiętymi, nie widzę powodu, żeby o nich nie pisać, lub pisać tylko peany.
Z technicznych spraw, to "Szczęść Boże" pisałbym wszędzie konsekwentnie dużej litery. Widomo przecież o jakiego boga chodzi.
Szczęść Boże, Zajączku.
Darku!
To Kukiz napisał podkład muzyczny do mojego opka? Żartuję, oczywiście. Ale prawda jest taka, że słyszałam to po raz pierwszy i nieźle się uśmiałam. Całkiem zbieżne z tym tekstem Niezłe ucho!
Cieszę się, że dzięki temu opowiadaniu wróciły Ci wesołe wspomnienia. Poprawiłam już zasugerowane przez Ciebie wielkie litery w Szczęść Boże. Bardzo Ci dziękuję za komentarz i wizytę.
Pozdrawiam serdecznie i Szczęść Boże, Darksio!
To Kukiz napisał podkład muzyczny do mojego opka?
Żartuję, oczywiście. Ale prawda jest taka, że słyszałam to po raz pierwszy i nieźle się uśmiałam. Całkiem zbieżne z tym tekstem Niezłe ucho! Cieszę się, że dzięki temu opowiadaniu wróciły Ci wesołe wspomnienia. Poprawiłam już zasugerowane przez Ciebie wielkie litery w Szczęść Boże. Bardzo Ci dziękuję za komentarz i wizytę.
Pozdrawiam serdecznie i Szczęść Boże, Darksio!
Prawda, Aniu, że świetna ilustracja muzyczna do Twojego tekstu? Słyszałem to lata temu i, czytajac Twoje opowiadanie natychmiast to mi się przypomniało.
Szczęść Boże, szczęść Boże, Aniu.
Szczęść Boże, szczęść Boże, Aniu.
Fajny tekst, taki życiowy i zdroworozsądkowy. Tu nie ma co wymyślać filozofii, bo tak po prostu jest.
bdb.
Pozdrawiam ciepło,
Do/Co
bdb.
Pozdrawiam ciepło,
Do/Co
Jeszcze kilka słów.
Czy utwór jest satyrą na obie strony? Nie. Dla mnie było to jasne od pierwszych słów, a Zajacanka to potwierdziła. Cytat:
Ale z zakłamania kościoła należy się śmiać i to głośno! Tak, żeby echem ten śmiech odbił się w Watykanie i stanął najwyższym urzędnikom kością w gardle. Może wtedy przejrzą na oczy i zrobią z tym porządek.
Wychowywali mnie ludzie ulepieni z innej gliny i wpoili do głowy prostą myśl - ludzie są ułomni i wtedy godni nagany, ale są instytucje "pod specjalnym nadzorem". Do nich należy obszar nauczający młodzież, sądownictwo i służba zdrowia, a także instytucja kościoła. Odejścia od normy należy pokazać i napiętnować. I tylko tyle. Zastanówcie się dlaczego.
Może dlatego, że religie, w tym kościół katolicki, przeniosły zasady, nad którymi pracowały całe korowody ludzi przez tysiące lat, zasady, które do dziś nam służą, bo powrót do prawdy, że: "gdy Kalemu ukraść krowę to źle..."
Pomyślnych rozmyślań o dziejach ludzkości życzę.
Czy utwór jest satyrą na obie strony? Nie. Dla mnie było to jasne od pierwszych słów, a Zajacanka to potwierdziła. Cytat:
Ale z zakłamania kościoła należy się śmiać i to głośno! Tak, żeby echem ten śmiech odbił się w Watykanie i stanął najwyższym urzędnikom kością w gardle. Może wtedy przejrzą na oczy i zrobią z tym porządek.
Wychowywali mnie ludzie ulepieni z innej gliny i wpoili do głowy prostą myśl - ludzie są ułomni i wtedy godni nagany, ale są instytucje "pod specjalnym nadzorem". Do nich należy obszar nauczający młodzież, sądownictwo i służba zdrowia, a także instytucja kościoła. Odejścia od normy należy pokazać i napiętnować. I tylko tyle. Zastanówcie się dlaczego.
Może dlatego, że religie, w tym kościół katolicki, przeniosły zasady, nad którymi pracowały całe korowody ludzi przez tysiące lat, zasady, które do dziś nam służą, bo powrót do prawdy, że: "gdy Kalemu ukraść krowę to źle..."
Pomyślnych rozmyślań o dziejach ludzkości życzę.
Dobra Cobro, dzięki za wizytę i komentarz
Dagil, nie będę już ciągnęła tej dyskusji. Znasz moje na ten temat zdanie.
Pozdrawiam ciepło wszystkich czytelników.
Dagil, nie będę już ciągnęła tej dyskusji. Znasz moje na ten temat zdanie.
Pozdrawiam ciepło wszystkich czytelników.
Przylazłem... zaciągnięty linkiem z komentarza
(oj, długo mnie nie było)
Tekst może nie świetny, ale na pewno bardzo dobry.
Satyra na księży (bryka i koperta), tzw wiernych (zaganiani) i czasy (brak gotówki w portfelu).
Może do całości zabrakło scenki, jak ksiądz wyciąga terminal do kart...
(oj, długo mnie nie było)
Tekst może nie świetny, ale na pewno bardzo dobry.
Satyra na księży (bryka i koperta), tzw wiernych (zaganiani) i czasy (brak gotówki w portfelu).
Może do całości zabrakło scenki, jak ksiądz wyciąga terminal do kart...
szara eminencjo,
dziękuje za wizytę
Przypuszczam, że niedługo i terminali przenośnych na koledzie sie doczekamy
Buźka uśmiechnięta
dziękuje za wizytę
Przypuszczam, że niedługo i terminali przenośnych na koledzie sie doczekamy
Buźka uśmiechnięta
Hahaha...serio rozbawiłaś mnie do łez. Toż to takie nawet prawdziwe jest, a najbardziej fragment z "co łaska". Gratuluję poczucia humoru ;d
Bardzo dziękuję Caraglio za wizytę
Ciesze się, że Cię rozbawiłam.
Pozdrawiam serdecznie!
Ciesze się, że Cię rozbawiłam.
Pozdrawiam serdecznie!
Zabawny fragment:
"Staje niezdecydowany w drzwiach. O co chodzi? Nie wiem, jak się zachować. Może powinnam była go czymś poczęstować, albo co. Może trzeba w rękę pocałować. Patrzy tak jakoś przymilnie…
– Co łaska, co łaska… - słyszę szept z sypialni.
– Co łaska… - nareszcie złapałam.
– A, nie, nie – mówię już głośno. – Bo widzi ksiądz, tak się spieszyłam, że nie zdążyłam do bankomatu. Może innym razem.
Spąsowiał. Skinął głową i zaszeleścił sutanną w energicznym zwrocie. Mruknął coś pod nosem, ale na pewno nie było to “Szczęść Boże”."
"Staje niezdecydowany w drzwiach. O co chodzi? Nie wiem, jak się zachować. Może powinnam była go czymś poczęstować, albo co. Może trzeba w rękę pocałować. Patrzy tak jakoś przymilnie…
– Co łaska, co łaska… - słyszę szept z sypialni.
– Co łaska… - nareszcie złapałam.
– A, nie, nie – mówię już głośno. – Bo widzi ksiądz, tak się spieszyłam, że nie zdążyłam do bankomatu. Może innym razem.
Spąsowiał. Skinął głową i zaszeleścił sutanną w energicznym zwrocie. Mruknął coś pod nosem, ale na pewno nie było to “Szczęść Boże”."
Dzięki za wizytę MimiBasia
Sam tekst mnie nie przekonuje i raczej średnio bawi.
Natomiast to, co podoba mi się w Twoich tekstach, to ten pazur, takie mocne (męskie) pisanie. Nie pieścisz się z czytelnikiem, piszesz tak, jakby nie zależało Ci na jego brawach, a jednak paradoksalnie to właśnie działa najlepiej.
tu zmieniłabym szyk; mówi latorośl rzeczowo
Natomiast to, co podoba mi się w Twoich tekstach, to ten pazur, takie mocne (męskie) pisanie. Nie pieścisz się z czytelnikiem, piszesz tak, jakby nie zależało Ci na jego brawach, a jednak paradoksalnie to właśnie działa najlepiej.
Cytat:
latorośl mówi rzeczowo.
tu zmieniłabym szyk; mówi latorośl rzeczowo
Ostatnio dodane recenzje
- Czy guguły mogą być smaczne?
- Samotność Boga – Antoni Grycuk
- „Zabójca w bezpiece”, czyli proza niedoceniona
- Poetycka opowieść o wojnie w Donbasie - recenzja książki S. Żadana "Internat"
- Recenzja książki portalowej koleżanki
- Kazimierz Junosza „Buntownik” - recenzja książki
- Kompot. Trudny powrót do życia - recenzja książki
- Jezioro
- Król
- Pokora
- Sen o stołku
- Kuzynka
- Co to za mundury?
- Marionetki (fragment)
- Saudade - fragment
- Prostytucja w PRL cz. 5
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.2
- Problemy byłego więźnia cz. 4
- Bajka o królu Srulu
- Żydek
- Dykciarze i inni, cz.3/3
- Dykciarze i inni, cz.2/3
- Dykciarze i inni, cz.1/3
- Nieporadnik przed wypłynięciem na szerokie wody pisarstwa
- Na nieznanym globie 20 lat później. cz.1
- FILIPEK CONTRA FILIP. HISTORIA MAŁO ROMANTYCZNA
- COME BACK
- Tęsknota za łzami
- Przedwieczorny seans
- Benek
- Urodziny
- Korzenie
- Młynarz i król
- Odrażający drab
- Jarek wpada w kłopoty, cz. 3
Proza: Dolna Półka
- Mężczyzna z uschniętą różą
- Egzaminator 07
- Domorosły detektyw.
- Wszyscy jesteśmy różami
- Winowanie
- Egzaminator 06
- Sto donośnych słów
- Golda. Rozdział 2 Siedem razy TAK
- Żywoty świętych 2
- O wieczności
- O ludziach
- O nienawiści
- Golda. Rozdział 1. Mgła nad Miastem.
- Umierają nawet cmentarze
- Zamknięty krąg
- Prezent dla Mikołaja
- Egzaminator 05
- Stanik testowy
- Współlokatorzy
- Witch, ty głupia Babo!
- wehikuł czasu (dane wejściowe plus teoria chaosu)
- świątynia
- Rzecz o pisarstwie *
- Nie da rady
- Niedomoga
- Wyrapidlo
- Myśli niezespolone
- Plaśnięcia
- Solarpunk
- Dnoryt
- Fosfeny
- Co słonko widziało *
- Dowody nieobecności
- o zmarłych albo dobrze
- Na wiosenne życia tchnienie
- Ostatni wieczór
- plamy słońca i cienia
- jesteś. jestem
- Poezjo, ty moja..
- jakie to proste
- Zapalniczka
- Taszczyciele wymiarów
- to nie jest wiersz o kasjerce
- Teraz możesz bezpiecznie wyłączyć ogródek
- Nadzabijaj
Poezja: Dolna Półka
- Zabawa
- Marzenie o niebie w gębie
- nic o pokoju
- Serce jak z lawy
- nogami w chmury
- Z optymizmem na garb lat
- Niesamowite
- rozkwitanie
- Niedoskonałe
- kartki z kalendarza
- Niekontrolowane
- Do wytrącenia z oczu
- upadek Ikara
- O przedświątecznym myciu okien
- Żółtoróżowe
- Erotyk o nienasyconym
- pusto tutaj
- O zasłużonym w stanie... spoczynku
- wiosenne kurze
- Ananas czy z wodą ambaras
Galeria
Polecane
Nawigacja
-
Promocja -
Społeczność -
Konkursy -
Przydatne Linki -
Nasze Antologie
Ostatnie komentarze
- d.urbanska
- 15/04/2024 19:06
- Poruszający tekst, świetnie napisany. Skrzący się perełkami… »
- Marek Adam Grabowski
- 15/04/2024 16:24
- Kopiuje mój cytat z opowi: "Pod płaszczykiem… »
ShoutBox
- Leszek Sobeczko
- 02/04/2024 18:12
- Komu po drodze -Zapraszam [link]
- Zbigniew Szczypek
- 01/04/2024 10:37
- Z okazji Św. Wielkiej Nocy - Dużo zdrówka, wszelkiej pomyślności dla wszystkich na PP, a dzisiaj mokrego poniedziałku - jak najbardziej, także na zdrowie ;-}
- Darcon
- 30/03/2024 22:22
- Życzę spokojnych i zdrowych Świąt Wielkiej Nocy. Wszystkiego co dla Was najlepsze.
- mike17
- 30/03/2024 15:48
- Ode mnie dla Was wszystko, co najlepsze w nadchodzącą Wielkanoc - oby była spędzona w ciepłej, rodzinnej atmosferze
- Yaro
- 30/03/2024 11:12
- Wesołych Świąt życzę wszystkim portalowiczom i szanownej redakcji.
- Marek Adam Grabowski
- 30/03/2024 10:46
- Składam wam wszystkim serdeczne życzenia świąteczne
- Kazjuno
- 28/03/2024 08:33
- Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
- mike17
- 26/03/2024 22:20
- Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
- Kazjuno
- 26/03/2024 12:12
- Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
Ostatnio widziani
- Online
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
- Offline
© Copyright by Portal Pisarski 2006-2024
Ważne: Regulamin | Polityka Prywatności | FAQ
Polecane: | montaż anten Warszawa | montaż anten Warszawa Białołęka | montaż anten Sulejówek | montaż anten Marki | montaż anten Wołomin | montaż anten Warszawa Wawer | montaż anten Radzymin | Hodowla kotów Ragdoll | ragdoll kocięta | ragdoll hodowla kontakt