Witam
Wiersz napewno zatrzymuje w swojej delikatnosci przekazu. Podoba mi się. Ale już raz udowodniłyśmy, że mamy podobnie
Wracając... tylko powtórzenie tych dzwoneczków trochę mnie degustują. Za to nutellowe tęczówki są rewelacyjne i w porównaniu z czekoladowym budyniem tworzą niezłą mieszankę - jak dla mnie
pozdrawiam

Jest, Nalcia:
Aliaż:
"1. przestarz. stop (metali); 2. przen. połączenie różnych pojęć, właściwości itp.; mieszanina" - Wielki słownik ortograficzny.

Szafranku, mam pytanie:

- Aliaż niemocy z błyszczącymi tęczówkami moje szare są tak tępe
w porównaniu z twoimi nutellowymi. Jak

Dlaczego taka wersyfikacja? Fatalna, moim zdaniem.
Poza tym nie brzmi to logicznie, ponieważ gramatycznie wychodzi na to, że:
"moje szare są tak tępe
Jak budyń czekoladowy,
którym zajadam się do nieprzytomności

- Teraz ze mnie całej radośnie trajkoczący dzwoneczek
czerwieniutki jak najzdrowsze rumieńce. - a nie czerwoniutki? Te wersy są dla mnie dość infantylne.

Natomiast zakończenie mi się podoba i warto byłoby dopracować wiersz, by z nim bardziej współgrał.

Pozdrawiam.

Szafranku, miałam na myśli to, że zbytnie nagromadzenie zdrobnień może czasem wywoływać wrażenie pewnej egzaltacji, co nie brzmi korzystnie na tle wiersza. Myślę, że lepszy efekt uzyskałabyś stosując je z umiarem.
Rozumiem radość, jaką chciałaś wyrazić, ale spróbowałabym jeszcze coś z tym pokombinować.
Zwłaszcza że powtórzenie "dzwoneczka" wpada na siebie jednak.
I zwróć uwagę na powtórzenie "moje szare/Mój budyń", zwłaszcza, że masz tam w środku jeszcze jeden zaimek "twoimi".

Buźka i odczepiam się.

Szafrancia - na to jest prosty sposób.
Zostawiasz oryginał, a pod nim pracujesz na kopii. Jeżeli trzeba, to robisz następną i znowu coś zmieniasz. A potem porównujesz.
Poznasz, gdy wszystko wskoczy na swoje miejsce, bo wtedy odczujesz tę samą radość, która stała się inspiracją.
Dopracowywanie wiersza wcale nie musi jej zabić.

Żongluj słowami, zmieniaj, przestawiaj. Na koniec wychodzi coś lepszego.
Tak mi przyszło do głowy:

Chyba zejdę do ogrodu teraz

cała jestem radośnie trajkoczącym dzwoneczkiem
czerwoniutkim jak najzdrowsze rumieńce.
Wracam do domu z kobiałką nowych myśli - tu lepiej pasuje czas teraźniejszy (konsekwencja czasów).

Nawet mi się ten trajkoczący dzwoneczek zaczął podobać.
No to sobie trajkocz radośnie dalej.
Buźka.

Szafranka, słodkiem z Ciebie dziecko. I z tekstu wynika, i z komentarza. Słdki wiersz, aczkolwiek zgadzam się z Miladorą. Pozdrawiam

Nastrojowy, ciepły utwór, który wzbudza we mnie jakiś przypływ pozytywnych energii. To właśnie mnie tu urzeka