[de]struktura tak to sobie przerobiłem
zaczynam od nowa
starannie układam
czując powiew losu
znowu się boję czy tu nie można pokombinować? niekoniecznie jak ja ,ale, a strach czai się świtem, przyczajony... to moje tylko myślenie a wiersz Twój, dla mnie pierwsza najlepsza pozdrawiam

Witam Was serdecznie pod moim utworem

latino - masz rację, ''póki się podnosimy'', czy da się na zawsze -nie wiem, na pewno by się chciało

bosski - ładnie przerobiłeś tytuł -zastosowałabym ale wtedy tytuł nie byłby mój. Wiem - można by było pokombinować - te trzy czasowniki może nie są rewelacyjne (ale bez nich i z bardziej wyszukanymi stracę na prostocie... a chcę żeby części współgrały pod tym względem

Wiolinie - też masz rację. Życie to nigdy nie jest linia prosta i to ''niełatwym jest nieznane'' - ładnie ujęte.

Wszystkich pozdrawiam!

Witaj Danielu
Miało być mało - bo życie jest 'krótkie' i 'proste'.
Co do ''rozsypuję się talią' - według mnie potrzebne, bo tutaj własnie jest ta struktura, ''powiew losu'' - bo nie może być wiatru ... i tutaj słowo los odgrywa dużą rolę, bo ''los'' w pewnym sensie weryfikuje nasze życie, które sobie ''układamy'' a tym samym ''tworzymy nas'' i po każdym takim ''powiewie'' musimy ''uczyć się żyć od nowa''.
'' powiew losu'' jest banalny - zgadzam się - taki jak banalne jest życie, a ja o nim tutaj piszę. Może nie potrafię - nie wiem.
Dziękuję za odwiedziny!
Pozdrawiam serdecznie!

Witam Wasylu
może pomyślę nad tym losem, ale jakoś nie widzę nic zastępczego -dającego ten efekt.
Dziękuję za odwiedzinki.
Pozdrawiam