Witam
Spodobało mi się a w szczególności zaznaczyłeś na skórze
nieskończoność naszych planet.
Tylko coś bym zrobiła z drugą zwrotką jakoś tak nie współgra mi z pierwszą i te gwiazdy jako czarne dziury, przemyślałabym to jeszcze.
Ale po za tym podoba mi bardzo
Pozdrawiam

Mnie podoba się całość, zostawiłabym tak jak jest druga zwrotka jest taka bo ja wiem niewinna, pogubiona i to mnie urzekło wrócę do tego wiersza na bank.

Ciekawy utwór, druga zwrotka wzbudza niepokój (przez te dziury).

Dziękuję za komentarze. To dziwnie osobisty wiersz. I jakoś wiele w nim niedopowiedzenia. Może ciężko odnieść czarną dziurę do życia

Byłam pewna, że pisałam tu komentarz, a jednak nie. W każdym razie wiersz pamiętam, nie ma możliwości go nie pamietać! Użyte atrybuty kosmosu zbyt mocno wbijają się bowiem w wyobraźnię. Pasuje mi od początku do końca, łącznie z czarną dziurą, niesamowite jest to, że wszytskie stały się jedną, nie każda z osobna! Dla mnie to piękny wiersz. Nie piszesz często, ale właśnie tak, że można zapamiętać. Na PP są jeszcze dwie autorki, które równie cenię, ale psyt. , też nie dodają często, macie coś wspólnego w tekstach i mi to pasuje. Pozdrawiam!
P.S. zaprowadziłeś mnie do nocy - mnie, zbędne, sprawdziłam w głośnym czytaniu!