Za Bereniką: mniej klisz, więcej czegoś swojego, bardziej prawdziwego. Spróbuj wybierać tylko to, co najważniejsze, co ciebie samą zaskakuje.

Na plus: motoryka wiersza, takie bujanie-kołysanie. Na minus: skupisko orzeczeń, szastanie wielkimi literami, me (o zgrozo!) i jak zauważyła Berenika, banalność obrazu. To wszystko już było. To nie homeopatia - tu podobnego nie leczy się podobnym. Jestem pewna, że znajdziesz właściwy środek.) Pozdrawiam cieplutko i czekam na następne.

Witaj
Nie przejmuj się. Każdy jakoś zaczynał.
wyobraznia jest - popracujesz nad techniką i będzię ok.
Spójrz:
Tańcząc
Płonę jak iskra w ogniu miłości - metafora dopełniaczowa
Me ciało unosi płomień rozkoszy - metafora dop.
czasami nie wpływają dobrze na wiersz.

Przenika do głębi
Elektryzuje
Pobudza zmysły
Rozpala jak nigdy wcześniej
Podsyca namiętność
Kołysze myślą
Muzyki szeptem
Budzi tak pięknie
Oplata ciało - tutaj masz wyliczankę czasowników, która nie wpływa pozytywnie na formę wiersza. robi z niego coś w rodzaju wyliczanki.

tak rozpalone
tak pobudzone - powtórzenia

Ja oceny ''słabej'' nie wystawiam, bo to nie w tym rzecz. Wyobraźnie masz - wystarczy ją ubrać w inną formę przekazu i będzie dobrze.

pozdrawiam serdecznie i również jak sheCat czekam na następne.

Jestem pod wrażeniem.Wiersz dla osób,którzy kochają taniec i rozumieją go.Napisany w 2 zwrotkach i odrobiną odstępu lepiej by był odczytany.Początki zawsze trudne.Ale nic nie rodzi się bez bólu.Pozdrawiam...))))

Berenika
Daniel Madej
- myślę - aby mieć taki własny styl by go rozpoznawano i kojarzono tylko z daną osobą trzeba byś literatem, osobą na poziomie Szymborskiej, ja piszę wyłącznie hobbistycznie o uczuciach - może faktycznie dla Ciebie słodko i banalnie

Wodniczko
Dziękuje za podniesienie na duchu i konstruktywne uwagi co do techniki pisania

sheCat - usunęłam słowo "me"
wodniczko - usunęłam jedno z powtórzeń


sorki ale się zapędziłam i znowu napisałam dodatkowy komentarz

Próbowałam pogrzebać trochę w tym:

tańcząc płonę
iskrą w ogniu
ciało unosi płomień
przenika do
całkiem elektrycznie
rozpala zmysły jak nigdy

wcześniej
podsycona namietność
kołysze myślami
i budzi
budzi szeptem
rozognione biodra oplata
tą jedną chwilą
tym jednym gestem
wprawia w ruch owo ciało
tańczące tak zwiewnie

Przepraszam, nie mogłam się powstrzymać. Żadna to sztuka, lepić z czyjejś plasteliny - wiem. Ale pisząc to wylapałam jeszcze : pobudza, rozpala a potem rozpalone i pobudzone - niezbyt udany zabieg. Ogólnie nasuneło się jedno spostrzeżenie (w sumie także po komentarzach Twoich): dużo w Tobie wdzięku i kobiecości, i myślę że to właśnie będzie charakterystyczny rys Twojej poezji. Poczekamy - zobaczymy Raz jeszcze pozdrawiam.

Może nie tyle wyklucza, co czyni je mniej dosłownymi. To taki plastyczny zabieg trochę. Nie oznacza to, że jestem zwolenniczką obierania wszystkiego ze skóry - czasami pociąga mnie w poezji coś więcej, niż lapidarność. Chodzi o to, żeby zróżnicować odrobinę środki literackie w obrębie jednej formy. Miłego dnia

Wiersz jest ze swej natury zły,bo mówi a AUTOZACHWYCIE, to czy taniec jest zwiewny może ocenić tylko osoba druga, tylko druga osoba może wydać obiektywny osąd, autoraka co najwyżej może być szczęśliwa tańcząc, ale nic poza. SKRAKNY EGOCENTRYZM.
-" w tej jednej chwili
tańczę tak zwiewnie"

jak małe dziecko - "jakam ja ładna, jakam ładnie tańcząca"

Iweto dziękuję za ciepłe słowa
Pozdrawiam