Witaj

tak - tym razem opisowo.
Dzięki za bycie i podzielenie się odczuciami.

pozdrawiam serdecznie!

Bereniko
Wogóle się z Tobą nie zgodzę. Jeżeli Ty oceniasz człowieka w takich kategoriach to naprawdę Ci wpółczuję. Powiem więc ''Twoją miarą'' - nie jesteś dla mnie autorytetem w ocenie - ''najpierw muszę poznać takiego człowieka i wierzyć w to, co mówi''. Być pewna jego kompetencji. Podsumowując: Najpierw trzeba ''stanowić autorytet'' zanim się przejdzie do tak krytycznych uwag. Ty go nie stanowisz - więc przechodzę obojętnie. Jeżeli chcesz oceniać to oceniaj utwór - do tego masz prawo - ale nikt Ci go nie dał do oceny drugiego człowieka. Jeżeli chcesz błyszczesz w komentarzach to naucz się je pisać w taki sposób, żeby nie obrażać drugiego człowieka. Życzę Ci więcej pokory. I jeżeli Ty nie widzisz przemian zachodzących w świecie, to nie znaczy, ze ktoś drugi tego nie zauważa - a subiektywizm przekazu jest dozwolony. Więc szanuj autonomię drugiego człowieka, któy stara się wyrażać w indywidualny dla siebie sposób.

pozdrawiam.

Witaj
Wodniczko jestem pod wrażeniem ujęcia tematu i jego przekazu - ja dziś również mam takie odczucia że nie pasuję do tego świata,
...."Brak aklimatyzacji w nowych warunkach..."
"chciała przynależeć do dawnego świata"..."
Pozdrawiam

Bereniko
dziękuję za wytknięcie błędu ... to tak z powodu ''zlewania się wybrzmienia''
Nie zrozumiałaś mnie. Chwalenie i krytykowanie nic tutaj nie ma wpólnego. Mnie chodzi o to, że Ty twierdzsz, że jestem osobą, której nie można wierzyć. Ale dlaczego nie można wierzyć? Czy autorytet jest potrzebny do wyrazania emocji, odczuć, spostrzeżeń, dzielenia się z odbiorcą czymś, co nas zastanowiło? Czy autorytet tylko potafi odczuwać? Czy zawsze odbiorca musi utożsamiać się z wierszem? [w tym przypadku z pokoleniem]. Jeżeli ktoś utożsamia się z podmiotem i stwierdzi, ze odnalazł coś dla siebie to źle? A Ty oceniając wiersz uszczrbiłaś mi - jako osobie - a nie wierszowi.
Zachary powyżej napisał, że jest raczej na nie - bo opisowo itp - to moge zrozumieć - nie podoba się utwór - ok. Czy ja nie przyjełam tej krytyki?ale on nie napisał, ze jestem osobą, która nie powinna pisać na tego typu tematy. Krytyka nie powinna polegać na dyktowaniu tematów i wyznaczaniu granic piszącemu.
A tak dla informacji - poczytaj sobie o samobójstwach - jak wzrastają i co jest ich głównym powodem. I jakie są statystyki [ich nie popełniają ''niezagubione w sobie'' osoby. - to tak na marginesie - żeby mój utwór oparł się na jakiś fundamentach. Poczytaj o liczbie rozwodów, dokonywanych aborcjach, nowych religiach np jedai, itd. - dużo by wymieniać.
Ja jedynie skomentowałam Twój komentarz ''Twoją miarą'' co zresztą podkresliłam. Do Ciebie jako do osoby nic nie mam. chciałam jedynie abyś zastanowiła się nad granicą Twoich komentarzy - w jakim stopniu dotyczą one utworu a gdzie już wykracza się poza jego ocene. Możesz krytykować moje utwory ale proszę Cię nie krytykuj mnie - bo jak sama stwierdziłaś mnie nie znasz. pozdrawiam. .

MagioT
Cieszę, że znalazłaś coś dla siebie. To miłe. Ja mam do tego utworu róenież osobiste dość podejście. Często też tak czuję. Chciałam się podzieliłam tymi odczuciami i cieszy mnie, że ktoś je odnalazł i również podzielił ze mną. .

pozdrawiam serdecznie!

edytowałam
angi_e - minełyśmy się!

witaj serdecznie!

dziękuje za te miłe słowa. Tak jak stwierdziłaś - chciałam się po prostu podzielić swoimi odczuciami. I cieszy mnie to, że również odnalazłaś coś dla siebie z tego utowru i poczułaś.

pozdrawiam serdecznie!

Witaj sylviiart

Widzę, że odczytałaś dobrze to, co chciałam przekazać i to mnie cieszy. Tak jak zauważyłaś - wiersz skłania do refleksji ale nie odpowiada na pytanie dlaczego...
''chciałabym, żeby ktoś dopisał drugą część i na nie odpowiedział''

mimo wszystko pozdrawiam z nutką optymizmu