Witaj Esy

jak zwykle oryginlna metaforyka. Obrazy i wywołane nimi emocje mnożą się. Ja zabieram ze sobą wers: ''potem wstał z fotela i chodził po równoległych światach'' - jak dla mnie bardzo wymowny. Zostawia w pamięci coś na dłużej

pozdrawiam serdecznie

Bardzo mi się podoba. Spogląda w górę, potem schodowanie, woda ognista i pali wersy, może nawet jeśli nie zrozumiałam, to czytając ten wiersz zobaczyłam człowieka z chorobą afektywną dwubiegunową, no tak jakoś... i przy tych ptakach to latanie moim zdaniem zbędne, bo wiadomo , że jak niebo to latają
pozdrawiam

Piękna metaforyka. Nie przypuszczałem, że z codzienności można utkać tak piękny obraz... Pozdrawiam

Lubię takie tematy. Końcówka zapadnie w pamięć. Samo schodowanie niezwykle wymowne.
Bardzo dobre czytanie.
Pozdrawiam.

Wasylu, cieszę się, że coś zapada w pamięć, to tak jakby tekst się spełnił, a to zawsze cieszy autora.

Stefanowiczu, jeśli smakuje, to cieszy.

Dziękuję za czytanie, pozdrawiam.

WOW! W takim razie życzę zdrowia! I pozostaję w oczekiwaniu... WOW!

Trochę to trwało zanim dojrzał, ale efekt warty jest każdego dnia.
Strasznie przygnębiający obraz namalowałaś. Zgadzam się z Arkadym, że pięknych metafor użyłaś, dzięki czemu wytworzył się taki melancholijny klimat. Jesteś dobrym obserwatorem i w prostych słowach umiesz zawrzeć tak obraz jak i emocje wywołane przez niego. Oby więcej takich

To ja jeszcze swoje trzy grosze dorzucę, bo skoro nie bardzo mam się czego uczepić, to wiesz, trzeba to wykorzystać

A poważnie, ładnie zbudowałaś obrazy i napięcie poprzez skakanie. To że schody, niekoniecznie oznacza, że tylko o nie chodzi. Schody mają znacznie szerszą i głębszą wymowę. Podobnie skoki. W górę, w dół. I klatka. Tyle tutaj świetnych wieloznacznych eksponatów, że aż nie chce mi się marudzić. Wracam z przyjemnością enty raz.

Pozdrowienia

potem wstał z fotela i chodził po równoległych światach.

teraz z góry widzi stopy sąsiada, jak wgniatają w sufit zabłąkane
słowa -świetne
Hmmm trzeba Ci przyznać, że bardzo ciekawie piszesz
Pozdrawiam