Witaj sheCat

To chociaż liryką dziś nadrobiłam. Zmienię)) bez dyskusji)).
Cieszę się, bo ze słów wynika, że chyba się podobał;P.

pozdrawiam cieplutko!

Witaj Wodniczko
Zatrzymałaś mnie na dłużej...smutno ostatnio u Ciebie.
Wiersz, który można interpretować na wiele sposobów...
Nie wiem czemu ale wydaje mi się, że piszesz tu o przemocy...trudny temat sobie wybrałaś ale ukazałaś go w niezwykły sposób, który nie pozwala odejść od Twojego wiersza bez chwili refleksji...
Pozdrawiam serdecznie i napisz czasem coś weselszego...tak ładnie malujesz słowami
Pozdrawiam popołudniem

Witajcie

Wiecie dlaczego piszę tak ''niemocne'' wiersze[?] - zeby zbalansowały komentarze;P.

link - zaupa akurat nie była słona - to jezdnia była ślizka - bo ktoś nie posypał... zupa tylko niesmakowała - a jeżeli chodzi o drugą płaszczyznę - to była raczej niedosolona)) a nie za słona)). Oczywiscie można i dostrzeć coś innego.To o guzikach - to nie gwałt - obręcz guzika - to symbol koła - sytuacji bez wyjścia. Nikt nie pomógł zapiąć - czyli rozwiązać. Fakt - można odczytać inaczej - to nie jedyna płaszczyzna wiec ok. Poślizgnęła się - nie chodzi o bicie - ale bardziej o życiowy upadek, który niekoniecznie bierze początek z ważnej sprawy. Błachostka może tu nadać większej wymiarowości.
Nie przepraszaj - nie ma za co. Ja chciałam raczej ukazać ''trudność sytuacji kobiet, które kochają za bardzo'', co często poruszane jest w aspekcie psychologicznych przyczyn. Obręcz guzika jest tutaj dla mnie zasadniczym punktem i dalej sposób myślenia - ''nie była zdziwiona, gdy nie okazał się aniołem'' - gdzie świadomość jest - ale niestety ofiara dalej tkwi w sytuacji, której nie chce zmienić z różnych powodów.
Także fundamentalna część wiersza nie stanowi aktu przemocy w ''fizycznych jego aspektach'' ale jest refleksją idącą w całkiem innym kierunku.

Kushi - miło mi Cię gościć. Cieszę się, że utwór się podobał. Masz raję - wiersz nie jest aż tak bardzo zamknięty, żeby w niekórych jego fragmentach rozumieć inaczej i niekoniecznie utozsamiać to z przemocą ale również z wnetrzem, czy tym, co ogólnikowo dotyczy egzystencji - zwykłego życia i problemów - złych wyborów, braku pomocy i zamknietych oczu, które nie chcą dostrzegać drugiego człowieka. Choć faktem jest, że w wiekszości nacisk położony jest na przemoc - tą fizyczną i psychiczą - bo przecież jedno wynika często z drugiego. Nie wiem Kushi, czy będą wesołe wiersze. Może kiedyś popełnię. Dziękuję, że przypomniałaś mi o drugiej stronie - może skuszę się o coś weselszego - tym bardziej, że słonko zaczyna swiecić coraz bardziej))

sheCat - w zwiazku, że wypowiedź nie dotyczyła bezposrednio ''mnie'' - powiem po prostu, że miło mi Cię była znów gościć. I cieszę się, że doceniasz poezję ''od serca'' a tym samym idywidualizm drugiej jednostki..

pozdrawiam Was serdecznie
Dziękuję za odwiedzinki i podzielenie się swoimi odczuciami

wodniczka,
Obręcz guzika jest tutaj dla mnie zasadniczym punktem

biegła po obręczy guzika. - wg mnie jedyny fragment, który mówi cokolwiek ponad standard upoetyczniania przemocy.

link

To cieszę się, że coś

szkoda, że nie zauważyłaś, że:

nie napisałam, że ją uderzył ręka, pięścią itp '' pieć palców na twarzy świadczyło o braku skrzydła'' - to chyba też jakieś upoetycznienie - a bynajmniej nie prozą. I mogłabym dalej rozbierać ten wiersz na doslowności i prozaikę... Przepraszam ale z całym szacunkiem ja tu nie widzę dosłowności i skąd ten banał też nie wiem i granie na emocjach. Tu nie ma emocji - patosu - krzyku, żalu, skarg, płaczu. Powiedziałabym więcej - tu jest opis sytuacji - nie ma zdziwienia sytuacją, wyzywania psychopaty. No cóż - możliwe, że znów mi się nie udalo;P. Bo refleksji poniekąd niby nie ma.

pozdrawiam i kolejny raz jestem zaskoczona - bo moje utwory mimo, że banalne wywołują tyle skrajnych opinii. Mi to nie przeszkadza... tylko proszę - nie spierajcie się aż tak bardzo. Link - przecież każdy lubi coś innego. Pozdrawiam.

edyt.

she Cat - no właśnie. Dziekuję Ci - ''ukryte miedzy wersami'' - tego wyrażenia mi brakowało i masz rację - tu nie ma współczucia. Ja nie staję po żadnej stronie. Opisuję sytuację a interpretacja zależy od odbiorcy. Ja nie podejmuję się nazywania emocji i opisywania wnętrz.
pozdrawiam!

Wiesz, she, spodziewałam się raczej, że rozmowa będzie o tekście. Nie o patencie na rację, indywidualnych preferencjach, głębokości empatii czytelnika, najintymniejszych wyłuszczeniach tegoż. O nich rozmawiać to rzeczywiście bezsens. I nie ma czego kontynuować.
Link do premedytacji to wielce uczynne z Twojej strony, chociaż emotka przy zdaniu nie jest dla ozdoby ani wzbudzania litości, jezusmaria. Mniejsza z tym.

Tutaj natomiast stany emocjonalne są ubrane w liryczne słowa nie po to, by wzbudzać litość dla uderzonej, są treścią tego wiersza, a cała reszta jest ukryta "miedzy wersami"
E tam, sheCat. Tyleż pobożnie, ile nie do udowodnienia. Tak to możemy o czymkolwiek, np. o przemocy u turkucia podjadka;p
Szkoda, że tak. No, ale trudno. Zdarza się - jak mawiano w Rzeźni numer pięć;/
Chociaż, tak czy inaczej, uzależnianie wartości tekstu wyłącznie od gustu to wg mnie ślepy zaułek.
Dobrego wieczoru.
[poszłam]

Nie jestem znawcą tematu. Nie posiadam tak rozległej wiedzy w zakresie literatury, jak Ty. Przykro mi, jeśli Cię rozczarowałam. Każdy mój komentarz to subiektywizm w czystej formie. Nie muszę tu podejmować decyzji krytycznych dla "być czy nie być" wiersza. Jak już kiedyś wspomniałam, nie rozbijam wiersza na czynniki pierwsze, merytorycznie. Nie realizuję się w tym zawodowo. I tym samym nie podzielam Twojej, Linko, pasji i zacietrzewienia. Miłego również

Upoetycznianie byłoby wtedy gdyby napisać: O! przemocy wobec kobiet - jakaś ty wspaniała.!

Nie. To byłaby egzaltacja, gloryfikacja itp., itd.
A upoetycznianie przemocy /w przeciwieństwie do liryki o przemocy/ jest wtedy, kiedy ktoś bardziej dba o emocje i o to, żeby było ubrane w liryczne słowa ładnie oraz subtelnie niż o to, żeby było z przenikliwością myśli i ponad powszechnie znany zestaw ogólników.

she, robi się niefajnie, kiedy zwyczajną próbę rozmowy o czymś ponoć tak ważnym jak uderzenie równa się z zacietrzewieniem.
Zgubiłam się chyba: najpierw tyle o uderzeniu, co to na przeżywanie go jest miejsce, o sercu, empatii i takichtam. Później smycz dla mnie, bo zanadto przeżywam. Mało konsekwentne, delikatnie mówiąc. Jeśli nie mętne. No nic to. Znickam całkiem. Zdziwiona. Ale zdziwienie bywa przydatne Miłego, Cat.

Wodniczko - jest dobrze. Nie mówię tu o treści, lecz formie.
Argumenty o "upoetycznianiu przemocy" wydają mi się nietrafne.
Równie dobrze można odbierać erotyki jako "wierszowana forma
gloryfikacji niehigienicznego procesu wymiany płynów". Tak trzymaj i sie nie przejmuj.
Pozdrawiam

Witajcie

Bukowski - cieszę się, że forma podpasowała. O upoetycznianiu się nie wypowiem, bo już się pogubiłam, kto i co mowił;-) a ja i tak pisałam w innym kontekście niż zostało to tu poruszone - dosłowny jezyk a metafora. Więc sama już nie wiem o co chodzi.

MamoMuchomorka - smutno, smutno - niestety wodniczka tak ma. Cieszy, że wiersze trafiają - to dużo znaczy mieć takich odbiorców.

pozdrawiam Was serdecznie!
Dziękuję za miłe odwiedziny!

Myślę, że powyżej wszystko zostało powiedzione, choć nie ze wszystkim się zgadzam Z przyjemnością przeczytałam ten tekst kilka razy i według mojej skromnej osoby jest na prawdę świetny! Ogromne ukłony, bo to piękna perełka Wodniczko. Dziekuję, za tę nostalgię...

w puencie coś się tli. strasznie dopowiedziane. braki warsztatowe. w ogóle tekst poszarpany, źle się czyta. banał: anioł, zupa, sól, niebo.... o raaany. Więcej oryginalności! proszę zajrzeć w swoje serce!

miałki ten tekst... i tytuł słaby... a niby temat taki poważny...

do napisania od nowa, moim zdaniem. przykro mi.

jak na tak krótki tekst jest on stanowczo przeczasownikowany. Każdy czasownik tworzy obraz, a tutaj to jakiś wir, wariacje, które tylko próbują za wszelką cenę uniemożliwić odbiór wiersza. Poza tym proszę spojrzeć na rodzaj tych czasowników. Wszędzie jest - ła i zbliżone temu. Za szybko przechodzę z jednego obrazu do drugiego. Jestem w jednym obrazie, a zaraz od razu jak Mario Bros przeskakuję w kolejny i tak ciągle. Przerzutnie nie urozmaicają tekstu. To wygląda jak enter przy pierwszej lepszej okazji.


TO NIE JEST MOJE WIDZIMISIĘ!
Proszę mnie nie szarpać za język, próbując wymusić na mnie ciągłe uzasadnienia. Gdyby miała Pani odrobinę więcej samokrytycyzmu nie musiałbym się z niczego tłumaczyć...

PIĘKNY tylko tak bardzo boli.
Pozdrawiam cieplutko Alutka.