Zimny wiatr przychodzi ze wschodu

Liście zbyt często spadają
jeszcze przed nadejściem jesieni. Aura skłania do życia,
ale wewnętrznie tworzą się zatory. Stopują przepływy i odpływy.
Grawitacja szaleje, a żyłki kończą ze sobą. Wzajemnie, nie patrząc.

Zachód cały czas za daleko

Tutaj, w środku, panują świetne warunki
do zepsucia sprawy. Podobno największe uczucia
nigdy nie przedostają się na zewnątrz, a jednak
ciągle chcą uciec z wydychanym.

Po północy jest jakby jaśniej

Światło czasami kończy stosunek ze mną
w połowie. Drogi zamazują się i wchodzą
same w siebie. Mała wiara nie jest w stanie pojąć,
że można ugryźć własny ogon.

Południe - im później tym wcześniej

Czasami paradoksy wiążą supły
nie do rozwiązania.
Oczy - oczy - drzwi.