Witaj
A może by tak ubrać w cykl to wierszowanie?
Pięknie Wodniczko
Pozdrawiam uśmiechem w ten deszczowy dzień

Witajcie

Kushi - cieszę się, że się podoba. Cykl - no właśnie to jest cykl ''letnie wierszowanie''. Odpoczywam od trudnych tematów.

ks-hp - jak już wspomniałam odpoczywam sobie. Wiem, że ''letnie wierszowanie'' nie ma większych znaczeń. Pomyślę nad puentą - ale pewnie nic nie wymyślę, bo umysł się rozleniwił choc na dworze pogoda wcale nie letnia.

Pozdrawiam Was serdecznie. Dziękuję za odwiedzinki!

Witaj Isia

Cieszę się, że pozytywnie nastraja.. Letnie wierszowanie ma właśnie poytywnie nastrajać i cieszę się, że II sprostała.
Pozdrawiam serdecznie!

Witaj Euridice

Cieszę, że się podoba! Przerzutnie jakoś tak same wyszly. Powiedzmy, że są optymalne i inaczej się nie dało. To znaczy mi sie inaczej nie udało)
Pozdrawiam serdecznie!

Początek przewidywalny, ale dla pointy warto doczytać do końca, bo świetna. Ujmę to tak: ładnie namalowany obrazek (słowem oczywiście), wierszyk jednak tonie w gęstwinie utworów głębiej wbijających się w pamięć. Nie jest to tekst, który spodziewałabym się znaleźć w noblowskim tomiku Miłosza (abstrahując od zupełnie innej techniki twórczej wyżej wymienionego - requiescat in pace)... z drugiej strony wielokrotnie podczas obcowania z literaturą zadaję sobie pytanie o istotę poezji. Oczywiście można ją definiować przy pomocy aparatu analitycznego, ale przecież poezja to coś więcej niż określony zasób słów, czy zestaw środków ekspresji. Poezja to również coś, co wymyka się teorii literatury. To subiektywne odczucie, które pojawia się (lub nie) po przeczytaniu wiersza. Chowam w sobie bestię teoretycznoliterackiej upierdliwości. Czasami ta bestia miota się i krzyczy, bo wbrew zdrowemu rozsądkowi i polonistycznemu wyczuciu podoba mi się tekst, który nie ma prawa mi się podobać. Droga Autorko - mnie urzekło zakończenie:

Tę frazę radzę zachować. Może jeszcze kiedyś skonstruujesz tekst, który zapisze się w historii literatury. Powyższy utwór - przypadł mi do gustu ze względu na pointę i uśmiech, który wywołał. Pozdrawiam serdecznie

w lato odczuwasz cieplej
- bez cienia. - dla takiej pointy warto było przystanąć. Tyle radości w strofkach, że aż chce się czytać! Pięknie, wodniczko, brawo!
Pozdrawiam.

i ja dotarłem kiedy tu już wszystko powiedziano więc najdelikatniej dotykam wiersza i zostawiam podziękowanie, pozdrawiam srdecznie.

Tak sobie jeszcze raz zaglądam, Twoje wiersze mają to coś w sobie, przyciągają, według mnie wymagają jedynie niewielkiej korekty/ najczęściej chodzi tu o zapis w wersach, żeby tego tak mocno nie dzielić, bo wtedy niepotrzebnie będzie ktoś zarzucać, że się ta wypowiedź rwie, a te wiersze są według mnie fajne i ciekawe, ponadto nie brak Ci odwagi i pomysłów, a to bardzo dużo!

Troszeczkę, zaledwie, tycinkę skróciłam, jeśli pozwolisz

przyszło tysiącami westchnień
zazieleniło się na liściach
pulsuje i wzbiera cieplejszym

śpisz pod niebem bez parasola
wydeptane od jesieni ścieżki
pokryły ślady nowych chwil

ty pomiędzy rozsądkiem
i szaleństwem

nie widzisz różnicy

wsiąknięty w lato

odczuwasz cieplej
- bez cienia.

I ja sobie zabieram, rozwijasz się z każdym wierszem i to widać, a niebawem będą to cykle jak u Bosskiego, jestem tego pewna***

Pozdrawiam radośnie