Mnie Twój cykl po prostu urzeka! Ciepłem, delikatnością, jest taki czysty, jak powietrze lata o świcie. I nieważne, że łzy, ktoś doda ograne, jak to samo określenie.
Blady róż
spłonął rumieńcem
i zapłakał - piękne, czuję to! Zaczynam rozumieć dlaczego tak mi się podoba... Jest tu klimat wierszy, które pisałam dla mojego chłopaka w liceum, upsss. Listy zabierałam do szkoły, w wakacje szły pocztą, nie było maili. Listy, podobno istnieją do dziś. Aleś mnie rozkleiła, a ja wciąż piszę...
Buziaki!

"Jak słowa cicho szeptane tylko Tobie jedynej..."

I znów jestem w świecie twojej magii, w innym wymiarze, gdzie czuć wciąż echa kochania, które przegrało z czasem, bo "nic nie dano na pewno", gdzie unosi się wśród wersów ulotna mgła wyciszenia, spokojnego pogodzenia z losem, bezcennych, złotych wspomnień.
Bo u Ciebie, jak w "Hymnie o miłości", uczucie nigdy nie umiera - potrafisz bardzo mocno i intensywnie, choć delikatnymi słowy, odmalować tęsknotę, nadzieję, która nie zrodzi już słodkich owoców, inny świat, w którym staje czas - kochanie trwa dalej, choć on i ona rozdzieleni morzem dni i lat, odległością i "końcem", który zgasił płomień namiętny, jednakże "miłość nigdy nie ustaje" i to mi u Ciebie szepcze moją prawdę.
Bo każdy twój list, to moje małe odnajdywanie się w ideale kochania, potwierdzenie na moje własne poglądy i zapatrywanie się na uczucie, w końcu odnajduję tu samego siebie.
Pamiętasz historię mojej miłości, o której ostatnio czytałaś?
Gdybym ją stracił, do końca mych dni pisałbym listy do Niej, wierząc, że koło czasu może znów zakręcić się i dać to, co straciłem.
Największym walorem listów jest niesamowita wiarygodność i szczerość wyznań.
I przepiękny, liryczny język.
To coś więcej jak wiersze.
Myślę, że tak mówią ludzie, którzy noszą w sobie miłość i którzy sami są miłością.

Weszłam tu sobie za Tobą, Kushi
Nie wszystko tutaj we mnie zadrgało (pewnie dlatego wcześniej nie wpisałam się... bo trudno pisać nie do końca przytulne słowa takiej duszyczce wrażliwej, jak Ty ), ale coś jednak zagadało, połaskotało wnętrze, a to mianowicie: złożyć popękane wskazówki zegara, otarła się o świt w jaskółkach, Blady róż spłonął rumieńcem i zapłakał.
To właśnie najbardziej podziałało obrazami.
Ogólnie, jak już wiesz, w takich wyznaniach działa wrażliwość i subtelność peela. Tutaj jest tegoż bardzo dużo bez wątpienia .

Pozdrawiam zmierzchem zamglonym.