Cena marzeń cz. 2 - lina_91
Proza » Obyczajowe » Cena marzeń cz. 2
A A A
Tej nocy się upiłam - jakbym mogła sobie na to pozwolić, jakby nie czekał mnie kolejny dyżur w szpitalu, jakbym nie była ledwo żywa ze zmęczenia. Późno w nocy - używając klatkę piersiową Chrisa jako poduszkę, zaczęłam płakać. Obudził się niemal natychmiast. Zamknęłam oczy, ale po moich policzkach wciąż spływały łzy, mocząc jego skórę, więc nie dał się nabrać.

- Co się stało? Lina?!

- Nic - wyjąkałam z trudem. -Pijackie łzy. Śpij.

- Utopisz nas zaraz. Nawet po pijaku nie płaczesz bez powodu. Co się dzieje?

Zawahałam się. Było ciemno, nie musiałabym patrzeć w jego twarz. Ale był środek nocy, zły moment na tą rozmowę.

- Jestem zmęczona. Nie mogę się doczekać końca praktyk. To wszystko.

Sam był ledwo żywy ze zmęczenia, bo odpuścił. A ja zsunęłam się z niego, wtuliłam twarz w poduszkę i szlochałam sobie w najlepsze dalej. Jego usta - najpierw na włosach, skroni, mokrym policzku, potem dłonie przesuwające się po plecach - przywróciły mnie do przytomności. Odwróciłam się do niego i żeby nie myśleć, żeby nie pochorować się z nerwów, oddałam pocałunek. Z westchnieniem przyciągnął mnie do siebie.

Kiedy otworzyłam oczy, mijała piąta. Kilka sekund patrzyłam spokojnie w sufit, po czym poderwałam się tak gwałtownie, że Chris wyskoczył z łóżka zaraz za mną i uderzył kolanem w biurko.

- Co?!

- Kurwa mać - rzuciłam jako wyjaśnienie, szukając w panice swojej torebki.

- CO?!

- Nie wzięłam wczoraj tabletek.

Chris znieruchomiał, ale tylko na sekundę. Potem wzruszył ramionami.

- I to powód, żeby przyprawiać mnie o atak serca?

Obdarzyłam go spojrzeniem zdolnym zabić młodego byka. Nie planowaliśmy dzieci, do cholery, nie teraz. Jeszcze nie teraz.

Nie teraz.

Łyknęłam swoją pigułkę, modląc się, żeby nie było za późno.

- Chodź tu.

Przygarnął mnie do siebie, pocałował w skroń. Zadrżałam. Myśląc, że to z zimna, zarzucił na moje plecy swoją koszulę i pociągnął mnie z powrotem w stronę łóżka.

- Możemy jeszcze z dziesięć minut poleżeć. Uspokój się.

Wtuliłam się w niego i zamknęłam oczy.

***

Dwa miesiące później z uśmiechem przyklejonym na twarzy, stałam w auli uczelni. Chociaż musieliśmy poczekać jeszcze cztery tygodnie na oficjalne wyniki egzaminów, nikt nie miał wątpliwości, że moja grupa zdała, zaliczyła, że w dusznym powietrzu stało kilkudziesięciu nowych pielęgniarzy czy pielęgniarek.

Czułam na talii oplatające mnie ramiona Chrisa, ale nie potrafiłam się skupić. Za dużo kołotało mi się w głowie. I jeszcze ta nowina. Nie powiedziałam mu, nie mogłam. Wystarczyła sama myśl, a zbierało mi się na mdłości.

Wytrzymałam pół godziny. Czując zbierające się pod moimi powiekami łzy, zacisnęłam zęby i starannie dbając o to, by uśmiech nie zniknął z mojej twarzy, opuściłam salę.

Jezu, jak mogłam tak wszystko spieprzyć? Zakochałam się w Chrisie wbrew rozsądkowi, wbrew przekonaniu, że nic z tego nie wyjdzie. Zakochałam się, zanim zdałam sobie sprawę z tego, co się dzieje. Oddałam mu wszystko, gotowa zrobić dla niego wszystko. Skradł mój pierwszy pocałunek, mój pierwszy stosunek. Dla niego złamałam swoje zasady, przez kilka miesięcy balansując na granicy romansu.

I teraz jeszcze to.

Zamknęłam się w kabinie toalety i osunęłam ciężko na podłogę. Było mi gorąco, ciśnienie dudniło w uszach, zęby szczękały.

Przypomniałam sobie tamten grudniowy wieczór, którego wspomnienie, nawet jeśli wszystko skończyło się szczęśliwie, było splamione winą. Kiedy poznałam Chrisa, był w związku z kimś innym. Dwudziestego siódmego grudnia o godzinie dziewiętnastej jedenaście pocałował mnie po raz pierwszy. Przez kilka godzin pozwoliłam sobie marzyć. Wszystkie zamki na lodzie zburzył już następnego dnia, kiedy oznajmił mi, że nie rzuci Zoe.

Wtedy go nie winiłam - i nie mogłam tego robić teraz. Choć postanowiliśmy zostać przyjaciółmi i doskonale nam się to udawało, przez kilka kolejnych miesięcy widziałam, jak się katował, nie chcąc nikogo zranić, a wiedząc, że każdy dzień od nowa łamie mi serce.

Aż do kwietnia, do słonecznego kwietniowego dnia, kiedy zostało złamane jeszcze jedno serce. Rzucił dla mnie Zoe - coś, czego się nie spodziewałam, choć widziałam, że naprawdę mu na mnie zależy.

Od tamtej pory, nawet jeśli miałam wątpliwości, odganiałam wszelkie myśli o nich. Nie myślałam też o przyszłości. Kochałam go i chciałam być z nim, a Chris nigdzie się beze mnie nie ruszał. Poza pracą, spędzaliśmy ze sobą całe dnie, bo wprowadził się do mnie trzy miesiące po tym, jak zostaliśmy parą.

Teraz wyjęłam z torby wąskie opakowanie, które kryło kolejny wyrok na mnie. Z bocznej kieszonki wydobyłam skalpel, który wyniosłam ze szpitala. Wyrzuciłam test ciążowy do kosza i uniosłam błyszczącą stal do nadgarstka.
Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
lina_91 · dnia 07.09.2011 20:48 · Czytań: 1248 · Średnia ocena: 0 · Komentarzy: 1
Komentarze
JaneE dnia 09.09.2011 10:18
Wiesz jak lubię Ciebie czytać.
Dlatego mogę Ci szczerze powiedzieć, że ten fragment nie jest najlepszy.
Oczywiście stylistycznie jak zawsze bez zarzutu, czyta się płynnie, jednak wyczuwam tu nadmiar emocji. Całość pachnie kiczem.

Mimo to jestem ciekawa jak dalej potoczą się losy Liny.
Będę czekała na kolejną część.
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
27/03/2024 22:12
Serdeczne dzięki, Pliszko! Czasem pisząc, nie musiałem… »
pliszka
27/03/2024 20:55
Kaz, w niektórych Twoich tekstach widziałam więcej turpizmu… »
Noescritura
25/03/2024 21:21
@valeria, dziękuję, miły komentarz :) »
Zdzislaw
24/03/2024 21:51
Drystian Szpil - to i mnie fajnie... ups! (zbyt… »
Drystian Szpil
24/03/2024 21:40
Cudny kawałek poezji, ciekawie mieszasz elokwentną formę… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:18
@Optymilian - tak. »
Optymilian
24/03/2024 21:15
@Zdzisławie, dopytam dla pewności, czy ten fragment jest… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:00
Optymilian - nie musisz wierzyć, ale to są moje wspomnienia… »
Optymilian
24/03/2024 13:46
Wiem, że nie powinienem się odnosić do komentarzy, tylko do… »
Kazjuno
24/03/2024 12:38
Tu masz Zdzisław świętą rację. Szczególnie zgadzam się z… »
Zdzislaw
24/03/2024 11:03
Kazjuno, Darcon - jak widać, każdy z nas ma swoje… »
Kazjuno
24/03/2024 08:46
Tylko raz miałem do czynienia z duchem. Opisałem tę przygodę… »
Zbigniew Szczypek
23/03/2024 20:57
Roninie Świetne opowiadanie, chociaż nie od początku. Bo… »
Marek Adam Grabowski
23/03/2024 17:48
Opowiadanie bardzo ciekawe i dobrze napisane.… »
Darcon
23/03/2024 17:10
To dobry wynik, Zdzisławie, gratuluję. :) Wiele… »
ShoutBox
  • Kazjuno
  • 28/03/2024 08:33
  • Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
  • mike17
  • 26/03/2024 22:20
  • Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
  • Kazjuno
  • 26/03/2024 12:12
  • Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
  • Redakcja
  • 26/03/2024 11:04
  • Nazwa zdjęcia powinna odpowiadać temu, co jest na zdjęciu ;) A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to --> [link]
  • Slavek
  • 22/03/2024 19:46
  • Cześć. Chciałbym dodać zdjęcie tylko nie wiem co wpisać w "Nazwa"(nick czy nazwę fotografii?) i "Album" tu mam wątpliwości bo wyskakują mi nazwy albumów, które mam wrażenie, że mają swoich właścicieli
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
Ostatnio widziani
Gości online:59
Najnowszy:wrodinam