kiedy już karaluch wyprzedzi światło
a przestrzeń w przypływie gniewu
zapadnie się przed moimi stopami
to ma pewną siłę przebicia do mojego wnętrza. reszta całkiem zbędna.
można pisać mniej dosłownie - wtedy wychodzi bardziej ambitnie.
pozdrawiam. Whole

nie widzę pisania dosłownie, wręcz przeciwnie, nie wiem o czym traktuje wiersz, podejrzewam go o egzystencjonalne rozterki; zakładając, że podmiotem jest człowiek, brak jest konsekwencji, bo kiedy karaluch wyprzedzi światło, człowieka już nie będzie;
stylistycznie bardzo nieładnie brzmi cały trzeci wers, w ogóle wiersz uderza w patetyczny ton, co brzmi sztucznie;
reasumując największym mankamentem jest brak treści, albo odwracając sytuację treść nie została właściwie podana

pozdrawiam nie przekonany ale zachęcam do dalszych prób