Lato spadło na miasto, prosto w stragany z owocami, rozstawione w każdym miejscu, które nie było w stanie się bronić, chociażby najmniejszą barierką, czy płotkiem.
Klara wybrała czerwone jabłko, przetarła dłonią skórkę i położyła na wadze. Sprzedawca przeliczył cenę i zainkasował należność w błyszczących monetach.
- Takie lato podzielone na pół… - pomyślała Klara przekrawając owoc w rozświetlonej przedpołudniowym słońcem kuchni. Przyjrzała się leżącym obok połówkom, z których wypadły pestki.
- Przypadki losu, dlaczego tak zmieniają życie? Takie drobne jak te nasionka.
Nie myślała o tym, czy tęskni, nie zastanawiała, czy będzie tęsknić tam, dokąd jedzie, chociaż wszystkie dotychczasowe decyzje wyglądały teraz na przypadkowe, nie zmieniła zdania. Za godzinę zamówi taksówkę i już jej tu nie będzie. Nie może się spóźnić na pociąg…
Skąd mogła wiedzieć w chwili, gdy składała dwie połówki jabłka, że pomyli perony? Nie przewidywała drobnych, jak te pestki, przypadków, które mogą zaginać czas i przestrzeń, zapisując w pamięci obraz, powracający przez lata.

Dla śpieszących się tego dnia podróżnych, przytulona do Marka, nie była połówką jabłka, a zwyczajnie – zakochaną dziewczyną.


Opowiedziałyśmy sobie z Klarą nasze historie, aby zapisać je jak najprościej. Ta jest właśnie jej.



©Inesa Kruszka