Witaj Julando.
Niestety nie o miłości, chyba że ktoś wypatruje powrotu, ale jak widać bez skutku. Bardziej o kimś schorowanym, przywiązanym do mieszkania, albo innym nieszczęśliwym, i etc. Wiesz co, a niech tam, może się i sączy...

Co rozumiesz przez logikę od końca? Jak okno kto ma wysoko i patrzy na ulicę, to rzadko kto podniesie głowę i nawiąże kontakt, że o uśmiechu nie wspomnę. Ale ciekawam, co masz na myśli.

Niech wojują ze mną o wiatr, a co mi tam. Nie zaprzeczą jednak, że to wiatr na ulicach rozdaje karty i pod jego dyktando zasłaniamy oczy - gra też na bramach, w przejściowych sieniach, zaułkach i szyldach, etc.

Kiedy rymuję raz stosuję interpunkcję, a raz nie, zależy jak się słowa ułożą. Mam takie bez interpunkcji i o miłości w jednym. Będziesz, mam nadzieję, zadowolona

dziękuję i serdeczności!

Jak cierpliwy szkutnik dłubałam i dłubałam w modrzewiowym drewnie, to i płynie
Dziękuję bardzo, (tu autorka zgrabnie dygnęła).
Zapraszam częściej, może i znów coś zapadnie w pamięć.

Serdeczności!

Witaj Pani!
I musiałaś?
no bo sobie siedziało i czekało cierpliwie. owszem, jest trochę jak pęknięta szprycha w drewnianym kole, jedzie ale... no właśnie. Co powiesz zatem na taką zamianę:
trudno głowę podnosić - wysoko.

Przyznam się, że najbardziej mnie cieszy, kiedy czytelnik nie pomny mojego obrazu, tworzy własny, w rytm liryzmu, który właśnie zaczerpnął. Mam nadzieję, że spojrzałaś przez okno i ujrzałaś... cokolwiek to było

Podziękowania i serdeczności!