Praca na konkurs "List do pisarza"

Drogi Wielki Pisarzu!

Gdy się pomyśli, ile książek jest już na świecie i ile ich codziennie przybywa, to widać, jak wielu chciałoby Cię naśladować. Stworzyć dzieło, zostać wielkim pisarzem. Na darmo jednak wysiłek. Ich praca, to popłuczyny. Wszak nikomu nie uda się stworzyć dzieła na miarę Twojego.

Pewnie oburzysz się teraz, bo choć jestem pod wrażeniem, czasem nie wiem, co mam myśleć o Twoim tekście. Z jednej strony, olśniewa i jestem szczęśliwa, kiedy go czytam. Z drugiej, niektóre karty najchętniej wyrwałabym. Czy one naprawdę są potrzebne? Powiesz pewnie coś o równowadze i harmonii. Albo modną wśród pisarzy frazę, że dałeś życie bohaterom, którzy dalej żyją własnym życiem. Odważę się i powiem Ci, że się nie zgadzam. W Twoim świecie, to Ty jesteś władcą klawiatury. Wszystko, co się w nim dzieje, wychodzi spod Twoich palców. Pewnie będziesz się upierał, bronił tezy wolnej woli. Twoje argumenty na pewno będą świetne. Ale ja wiem jedno. Wolna wola jest przereklamowana. Wygodnie tak mówić komuś, kto zna zakończenie powieści przed jej publikacją.

Nie, nie myślę o Tobie źle. Zresztą dobrze wiesz, co dzieje się w mojej głowie, jak denerwuję się, kiedy nie mogę wszystkiego zrozumieć. Stąd pewnie moje gorzkie słowa. Śmiejesz się ze mnie. Myślisz, że jestem jak dziecko, które nie mogąc pojąć, jak zbudowany jest samochodzik, obraża się i rzuca nim o ścianę. Wiem, żadna sztuka wtedy, kiedy wszystko wiadomo. Lepsi ci, co nie wiedzą i nie wątpią. Wybacz Wielki Pisarzu, że nie biegnę od razu za kłębkiem włóczki, który mi rzucasz dla zabawy, że oglądam się, chcąc przyłapać Twoją rękę. Zrozum, ja tylko pragnę odgadnąć co miałeś na myśli. Ćwiczyłam to w szkole, a jednak nie potrafię. Jestem pewna, że rozwiązanie ukryłeś gdzieś w środku, mam tylko za mało danych, żeby je rozpoznać. Pomóż.

Nie podpiszę się, bo jestem tylko pyłkiem, który wpadł między stronice.
Nie zdmuchuj mnie jeszcze.

Dotknij proszę mego serca, a potem mych dłoni.
Pierwszy Pisarzu. Twoje Słowo było na początku.