nauczyła się zawiązywać sznurówki pierwsza.
szybkość uczenia odciskała piętno na każdym, kolejnym jutrze.
czas mijał i ona mijała się z czasem.
kimkolwiek wydawało się, że jest postaci umykały.

w mroźne zimy lubiła chodzić naga. ulicami boso,
ocierając się od niechcenia o zmęczone biodra przechodniów.
wzbudzała zazdrość, białą, delikatną skórą i brązowymi włosami
przybranymi w zamarznięte krople.

kiedy śniegi spływały z gór, dzień zbyt długi stawał się na uśmiech.
pytania zawisały uporządkowane w garderobie. wyniosłość trwała,
a wraz z nią krople z zielonych oczu. pora mówić ciągle miała nadejść.

pozostawały do okiełznania seksualność i niegasnące pożądanie.
nie mieściły się w przedpokoju, szafie i w łóżku.
cień nieujarzmionej przestrzeni szedł tuż obok, trzymał za rękę
jak dziecko w przedszkolnej parze w drodze do jesiennego parku.

w rogu łóżka mieszkał miś. miś tajemnica i wierność.
skończony jak ocalenie, jak nieskończona dobroć, oparcie i stałość.
pluszowa pewność siebie zamkniętego świata mgieł.



_________
26.12.2009

cykl: z życia J.