PAMIĘTNIK Z WIGILII

Był wieczór 23 grudnia około godziny 18:00 . Wreszcie spadł oczekiwany przez wszystkich śnieg. Jak co roku w całym domu czuć już zapach świąt. Bardzo lubiłem wigilię , kojarzyła mi się z ciepłem i rodzinną atmosferą , lecz tym razem wydarzyło się coś zupełnie innego. Siedziałem w domu z opiekunką. Nagle do domu przyszła policja i oznajmiła że moi rodzice zginęli w wypadku. Byłem zszokowany. Na początku nie uwierzyłem. Leczy gdy dotarło to do mnie uciekłem do pokoju i zamknąłem się tam. Chciałem być sam , by nikt mi nie przeszkadzał. Jednak moja samotność nie trwała długo. Po paru minutach do pokoju zaczęła dobijać się policja i pani z opieki społecznej. Nie chciałem im otwierać. Niestety w końcu jakoś otworzyli drzwi. Pani z opieki powiedziała że muszą mnie zabrać do domu dziecka „dla mojego dobra”. Nie miałem żadnej rodziny oprócz moich rodziców. Byli jedynakami a moi dziadkowie dawno już odeszli. Opiekunka pomogła mi się spakować. Nie chciałem iść do domu dziecka ale nie wiedziałem jak się bronić. Policja wzięła moją torbę i zaprowadzili mnie do samochodu. Na dworze było bardzo zimno. Szybko wsiadłem do samochodu. Po prawie godzinnej jeździe dojechaliśmy do całkiem ładnego budynku. Pani z opieki powiedziała że muszę porozmawiać z psychologiem. Nie zapomnę do końca życia tej rozmowy. Było okropnie. Chciałem wyjść jak najszybciej. W końcu wyprowadzili mnie do mojego nowego pokoju. Był tam jeszcze jeden chłopak Michał. Chciał ze mną porozmawiać lecz ja padłem na łóżko i nawet nie wiem kiedy usnąłem.
Następnego dnia obudziłem się o 8:00. Michał powiedział że jest śniadanie. Poszedłem z nim. Wszystko było udekorowane świątecznie. Podobało mi się. Śniadanie było okropne. Zaraz po nim wróciłem do pokoju. Lecz znów przyszła ta z opieki spytać jak się czuję. Miałem już jej serdecznie dość. Wczoraj zabrała mnie z mojego domu i dzisiaj pyta jak się czuję. Powiedziałem jej że dobrze i że chce spać. Nie mogłem usnąć. Leżałem do południa. Zawołano nas wtedy na kuchnię do dekorowania świątecznych pierników. Było nawet fajnie. Pełno lukru z którym można było zrobić co się tylko chciało. Poznałem wiele osób. Niektóre z nich były ok , ale inne wręcz przeciwnie. Świąteczna atmosfera polepszyła się gdy poczuliśmy zapach barszczu czerwonego. Wszystkim chciało się już go spróbować. Kucharka powiedziała że musimy poczekać aż na niebie pojawi się pierwsza gwiazdka. Po udekorowaniu pierników wróciliśmy do pokojów. Wszyscy wyczekiwali ze zniecierpliwieniem pierwszej gwiazdki. Ja wolałem przeczytać książkę. Gdy źle się czuję lubię je czytać. Wtedy czytałem „ Opowieść Wigilijną”. Czytam ją co roku w okresie świąt. Po około 2 godzinach wszyscy zaczęli krzyczeć że widzą pierwszą gwiazdkę. Zawołano nas do stołu wigilijnego. Wszędzie unosił się zapach wigilijnych potraw. Nikt nie mógł się doczekać by ich spróbować. Najpierw jednak musieliśmy podzielić się opłatkiem. Podeszła do mnie ta z opieki i zaczęła gadać jak mi współczuje. Miałem ochotę uciec. Zepsuła mi cały świąteczny nastrój. Gdy poszła podszedł Michał i powiedział żebym się nią nie przejmował. Po długim dzieleniu się opłatkiem ze wszystkimi zasiedliśmy do stołu. Barszcz był pyszny , tak samo jak pierogi. Następnie wszyscy zabrali się za jedzenie ryb. Ja z ryb lubię jedynie karpia. Niestety nie było go nigdzie na stole. Wszyscy się zajadali a ja siedziałem i patrzyłem w ścianę. Ta z opieki spytała czemu nic nie jem. Powiedziałem że nie mam ochoty. Po 2 godzinach zawołano nas na świetlicę. Stała tam wielka choinka która dotykała sufitu. Nigdy nie widziałem takiego ogromnego drzewka. W moim domu zwykle była mała choinka gdyż nie było tyle miejsca. Pod choinką była masa prezentów. Wszyscy rzucili się by je otworzyć. Ja nie biegłem. Uznałem że nie będzie dla mnie prezentu , w końcu jestem tu dopiero jeden dzień. Wszyscy cieszyli się z prezentów. Były one jednak bardzo skromne. W większości przypadków były to małe słoniki , breloczki , lub dla młodszych jakieś najzwyklejsze zabawki. Gdy wszyscy rozpakowali prezenty został tylko jeden. Było na nim moje imię. Podszedłem i rozpakowałem ten prezent. Były w nim puzzle i jakaś czekolada. Zwykle dostawałem większe prezenty ale cieszyłem się że dostałem chociaż to. Gdy wszyscy już wyszli ze świetlicy z prezentami , znów zaproszono nas na salę gdzie śpiewaliśmy kolędy. Dyrektorka domu dziecka powiedziała że kto chce może poczekać do północy i wtedy wszyscy razem pójdziemy na pasterkę. Nigdy nie byłem na pasterce więc postanowiłem iść. Kolęd słuchaliśmy do 22:00 . Wtedy poszedłem się zdrzemnąć. Nastawiłem budzik który stał na szafce na 23:30. Nie mogłem jednak usnąć. Leżałem w oczekiwaniu na zadzwonienie budzika. Czas dłużył się niesamowicie. Nagle jednak budzik zadzwonił. Wstałem , zmieniłem ubranie na cieplejsze. Zbiórka była o 23:45 w holu. Było dość dużo osób. Wszyscy razem poszliśmy do kościoła. Śnieg sypał niesamowicie. Wszystkim było zimno ale szliśmy dalej. W końcu doszliśmy do kościoła. Na pasterce było fajnie. Żałowałem że przez te 13 lat nie byłem na niej ani razu. Zleciała ona jednak bardzo szybko i już musieliśmy wracać do domu dziecka. Gdy wróciliśmy położyłem się i od razu usnąłem.
Kolejne dni świąt minęły jakoś tak normalnie. Nie działo się nic ciekawego. Zaklimatyzowałem się trochę w nowym towarzystwie. Miałem wtedy już kolegów , koleżanki z którymi mam wspólne tematy. Jest tu nawet fajnie lecz wiadomo że tęsknie za domem. Czuję że ta wigilia była moją najlepszą a jednocześnie najgorszą. Sylwestra spędziliśmy równie dobrze jak wigilię. Była dyskoteka i wszyscy bawili się znakomicie. Te święta zapamiętam już na zawsze.
KONIEC