Moim skromnym zdaniem tekst jest nieestetyczny. Po prostu użyte słowa, temat nie przystoi, ale, ale: może się mylę, bo i słownik dziś się wzbogacił nawet o wulgaryzmy. Nie wiem też, czy istnieje zapotrzebowanie na takie teksty hop siup, co się w głowie przyplącze to zmieńmy na satyrę. Nie umiem też złapać przekazu.
Coca, co tu chciałaś powiedzieć? Jakby tak bez kilku nieładnych słów... może. Podobno się nie przeprasza za recenzję bez ochów, ale, przepraszam, tak czuję.
Mnie też takie wariatuńcio kiedyś naszło, ale mam nadzieję, że estetyczne:
http://www.portal-pisarski.pl/readarticle.php?article_id=18833
Pozdrawiam!

Julando,
pokaż mi gdzie widzisz w wierszu brak estetyki? w dupie i sedesie?
wulgaryzmy to słowa na k., s. ch., i tak dalej. nie ma tu ich. za to jest szalona radość, uśmiechy od ucha do ucha, szczęście, dowcip, przymrużone oko, energia. wszystko ujęte w ramy myśli przewodniej, że życie ma się tylko jedno i trzeba je przeżyć szcześliwie, bez sztywnych norm, bez dalekoidącego manieryzmu: jak nie jestem bogaty, to przynajmniej poudaję sztywniaka z zasadami, czyli będę bardziej papieski niż papież (okropna maniera) - w kręgach aspirujących do bywania w kręgach jest pełno takich zasadniczych i bościejszych - krótko mówiąc hipokrytów i tak dalej. Przeżyć życie i siebie trzeba tak, by na starość nie zgorzknieć, by nie żałować.

Teks nie przyplątał się. a nawet jeśli, idą tym tokiem rozumowania, to każdy wiersz przyplątuje się do autora. taka dola weny i natchnienia. poza tym, satyra to nie jest nieudane dziecko poezji i nie upycha się w niej odpadów. co jest złego w dowcipie, w ironii, a nawet w daleko idącym sarkaźmie? wytłumacz, bo na serio nie rozumiem.

każde słowo tu na swoim miejscu, każde z rozmysłem, na przykład biały motorek, - tak mawia moja znajoma, jest to dla niej estetyczniejsze niż WC, czy ubikacja.

Kończąc, ars i licentia poe. są po to własnie, żeby nie wygładzać kiedy się nie chce.
Gromy przyjmuję na się, owoż masz pełne prawo do dezaprobaty
podlinkowo zajrzę w wolnej chwili.

Serdeczności!

Eurydyko,
jak wyżej, w odpowiedzi dla Julandy.

oraz
poezja to nie wyegzaltowana dama - od bardziej kusej spódnicy i opadniętego ramiączka nie ubędzie jej urody.
Pozdrawiam!

Kruki,
czuję się przytłoczona ładunkiem emocjonalnym komentarza!
dziękuję i serdeczności!

Hm...mam bardzo mieszane uczucia...nie rozumiem przekazu, tej ludycznej radości z czego? Może poprawnie napisany, ale jakoś w dziesionę nie trafił...

Pewnie masz rację, ale już długo nie będę zaglądać do Twoich, skojarzenie zostanie, chociażbyś sadziła fiołki. Ludzka krucha natura, a jednak nie zwierzęca. Bo piękno na to jest, by zachwycało, a na co jej przeciwieństwo?

(Można pokazać różne stany i rzeczy, ale, jeśli mają być sztuką, powinno się to robić z klasą.)

Najbardziej trafiają pierwsze dwie i nawet trzecia. W czwartej kręcę nosem na świata podwoje, natomiast w ostatniej Was dałabym z małej i więcej powiązań przyczynowo-skutkowych pointy z całością ) Bo: trąba to jednak fujarka - jest w tym cień sensu (nawiązuje do dwunastego).Tymczasem biały motorek pojawia się zupełnie niespodziewanie. Lubię, jak coś wynika z czegoś, choć i bełkot literacki nie jest mi obcy. Poprawiłabym w kilku miejscach, ciut przerobiła, ale wtedy nie byłby Twój. Zdradzę tylko, że powstał nowy - zainspirowany tymże
Pozdrawiam.

Już w poczekalni. Hermetyczność i rym nie lubią chodzić w parze - tak z moich obserwacji )