Dziękuję za pierwszy komentarz, całkiem pozytywny Poezji mało, przyznaję, ale widok lisa nie napawał mnie poetycko. To był smutny widok, naprawdę.

"na torach swobodnym krokiem dążący" ten wers nie bardzo widzi mi się stylistycznie - nie ma pewności czy odnosi się do człowieka czy lisa

"utraconą przez nie-lisią cywilizację na torach" ten wers niepotrzebny, powtarza się o torach

"przez homina z kompleksem animalnym" - zbyt przekombinowane

pointa mało zaskakuje, ponieważ te słowa padały już wcześniej

podoba mi się sam pomysł na wiersz o lisie, jak znajdę to wlepię wiersz Teda Hughesa o lisie właśnie, bo mi się przypomniał

Ty jeszcze mnie nie znasz, więc od razu zaznaczę, że się na poezji nie znam. Ale to, co tu stworzyłeś, i czym raczyłeś się z nami podzielić, wyzwoliło we mnie fale uczuć. I możecie sobie mówić, co chcecie, bo Wy się na tym znacie i Wam może nie wypada nie zwracać uwagi na potknięcia, a mi naprawdę się podoba. Podeszłam do tego emocjonalnie, i jako taki ten wiersz się sprawdza. Przynajmniej w moim odczuciu. Może jestem czuła na punkcie takich rzeczy, może jestem wzruchliwa w ogóle, ale nie mogłam przejść obok obojętnie.
Nie wiem, czy taka opinia ma jakiekolwiek znaczenie, ale co tam. Jak szaleć, to szaleć

Znalazłam wiersz Teda Hughesa w oryginale:

The Thought-Fox

I imagine this midnight moment's forest:
Something else is alive
Beside the clock's loneliness
And this blank page where my fingers move.

Through the window I see no star:
Something more near
Though deeper within darkness
Is entering the loneliness:

Cold, delicately as the dark snow
A fox's nose touches twig, leaf;
Two eyes serve a movement, that now
And again now, and now, and now

Sets neat prints into the snow
Between trees, and warily a lame
Shadow lags by stump and in hollow
Of a body that is bold to come

Across clearings, an eye,
A widening deepening greenness,
Brilliantly, concentratedly,
Coming about its own business

Till, with a sudden sharp hot stink of fox
It enters the dark hole of the head.
The window is starless still; the clock ticks,
The page is printed.

Mam wersję polską /nie mogłam znaleźć w internecie to kupiłam książkę/

Zmyślony lis


Wyobrażam sobie las o północy:
Coś innego jeszcze żyje
Obok samotności zegara
I białej kartki, gdzie me palce błądzą.

Przez okno nie widzę gwiazd:
Coś bliższego
Choć z samej głębi ciemności
Nawiedza tę samotność.

Chłodny, delikatny jak czarny śnieg
Nos lisa dotyka gałęzi, liścia;
Dwoje oczu wiedzie kroki, które
Wciąż i wciąż wyznaczają

Równe ślady na śniegu
Wśród drzew i ostrożnie kulawy cień
Ciała, co wychodzi odważnie
Na polany, ociąga się przy pniu

I w zagłębieniu, oko
Jak otwarta ciemniejąca zieleń,
Błyszczy i ze skupieniem
Dokonuje swego zadania;

Aż nagle ze swym ostrym odorem
Lis wbiega w ciemny otwór mej głowy.
Okno jest nadal bez gwiazd; zegar tyka,
Stronica jest zapisana.

tłum. Teresa Truszkowska

Nie pasuje mi jedynie "nieszczęsny, smutny lis". Skoro stracił kitę, to przecież nie może być inny niż " nieszczęsny i smutny" Jak to dobrze, ze są jeszcze ludzie , którzy myślą o innych cywilizacjach, choćby lisich