Witaj
Tekst rzeczywiście jest niezwykły
Troszkę w całości rażą mnie te oślepiające zęby, chociaż może jak poczytam jeszcze z kilka razy przestaną mi przeszkadzać
Twój wiersz czyta się obrazami a ja to bardzo lubię
Pozdrawiam uśmiechem

Ciekawe obrazki namalowałeś i jak dla mnie całkiem plastycznie. Przenosisz czytelnika w całkiem realny świat. W przeciwieństwie do Emily wydaje mi się, ze wiem co chciałeś zawrzeć w tym określeniu dreszcz niewiary. Po prostu to czuję, ale nie umiem w tej chwili określić dobrze słowem, ale chyba całkiem trafnie to ująłeś. Jednak odrobina interpunkcji by się przydała. i tylko lodowaty bałtyk i śnieg i jeszcze miasto Z tego wersu usunęłabym drugie i drugie jeszcze. Pozdrawiam.

Uła, ale odzew

Z ostatnim wersem miałem problem, dłubałem przy nim chyba ze trzy dni, co i rusz coś zmieniając. W końcu stanęło na tej niewierze, moim zdaniem dobrze pasującej do całej strofy; choć może faktycznie lepiej, żeby pełzła? Pomyślę

@Starysta - ale przecinka tam nie ma ani jednego W ogóle, cóż, zastosowałem interpunkcję taką jak prawie zawsze, czyli same kropki, bo też i prawie zawsze wydaje mi się, że bez nich by się to wszystko zlało i było niepotrzebnie trudniejsze w lekturze. No a myślnikami zdecydowałem się na oddzielenie głównego toku narracji od hm, jak to nazwać, wtrętów odautorskich, stojących niejako poziom wyżej.

@Alex Niestety nie byłem na Krymie, może kiedyś się uda, ale mam z tym miejscem jakieś takie głęboko zakorzenione skojarzenia.

Dzięki, żeście wpadli

Mi się podoba ale nie podobają mi się użyte przez Ciebie dopełniaczówki i to jeszcze pod koniec. A poza tym ciekawie.
Podrawiam

Bardzo podoba mi się ten wiersz. Każda strofa przedstawia inny pięknie odmalowany obrazek, jakby osobny świat. Końcówka jak najbardziej na tak moim zdaniem - być może "dreszcz niewiary" nie jest czymś specjalnie oryginalnym, ale skoro i tak wiemy że "nie ma w tym ani odrobiny prawdy" to razem daje to ciekawy efekt.
Ten wiersz się czuje.
Pozdrawiam.