Witaj Szalona. Cholera - a mnie właśnie to przemijanie najbardziej boli...Nap...głowę można jakoś znieść.....poboli i przestanie. Najważniejsze jednak jest widzenie świata swoimi oczami....Każdy z nas robi to inaczej. Twoje jest ciekawe....Pozdrawiam.

Wiolin, w tym właśnie problem - co tylko nap... a co aż boli. Pozdrawiam

starysta, dziękuję

w bólach rodzę siebie
jeszcze raz - to jest do usunięcia, każdy początkujący poeta mniej więcej w ten sposób się wyraża, myśląc, że nadaje wierszowi egzystencjalny wymiar, a to jest kalka;
najlepsza środkowa cząstka z pierwszym wersem i już jest wiersz, czyli

czas się zawiesił
ziemia zwalnia
uczę się cenić
drobiazgi

chłód pościeli i ciszę
pozwoliłem sobie na przycięcia, jest skromnie, ale sugestywnie;
dodam jeszcze, że wulgaryzm na początku skutecznie odstrasza do czytania dalej; zapieronić w wierszu to wielka sztuka, na której niejeden się wyłożył

pozdrawiam

Szalonka, bardzo treściwy wiersz-yk.

w bólach rodzę siebie
jeszcze raz

Może i każdy początkujący poeta w ten sposób się wyraża. Nie wiem. Nie znam się.
Do mnie przemówiło. Bardzo.

Pozdrawiam

Szalonko, jesteeeeeeeeeeeeeś!
Jak mi miło!
Mimo że wierszyk jest mocno kacogenny, chwalę, no bo jak inaczej ująć, kiedy "napierdala"?
Ja tylko cytowałam!
Buziaki,
z.

Szalona w najlepszym wydaniu. Mistrzyni miniaturek gryzie po kostkach i zagląda między zwoje mózgu (jednocześnie)
Niektórych mijanie zawsze boli, nawet jak głowa napierdala.
Coś bym pomajstrował przy dwóch ostatnich wersach - przekaz czytelny, tylko jakby rytm się zawahał lekko...
A jeśli chodzi o drobiazgi, to najłatwiej docenić, kiedy ich nie ma przez dłuższy czas. Może to właśnie wtedy ziemia zwalnia?

Dlaczego mijanie nie boli? Mnie boli( a może ja już stara jestem
Chyba, że chodzi o to, że skoro"czas się zawiesił" to nie ma mijania...Tak??To miałoby sens i to całkiem niezły
Im dłużej czytam ten wiersz, tym bardziej mi się podoba i zaczynam rozumieć.
Fakt: ostatnie dwa wersy są banalne, ale tu jak najbardziej na miejscu

Pisz.