Czułe, bezpretensjonalne, miłe w odbiorze.
Takie wiersze lubię czytać - nie ma tu pokrętnych niby - znaczeń, ani patosu i nieszczerego brzmienia.
Ludzkie, i to bardzo.

swoje marudzenie zacznę pytaniem, czym ma zamknąć usta stęsknione? potem? jako alergik na to słowo w wierszowaniu zawsze jeśli można /a tu tak jest/ to należy go zastąpić synonimem;

po drugie - to inwersje, którymi hojnie od drugiej strofki częstujesz czytelnika, bez nich wiersz czyta się naturalniej i brzmi całkiem do rzeczy; spróbuj bez nich i jak będziesz niezadowolona, to zostawisz jak jest

po trzecie -
pajęczyny złocistej
żółte słońce

wpadają na siebie złocenia

po czwarte - po czerwonej dałbym spójnik

po piąte - tytuł z dużej i zaczynasz tak samo, co sugeruje jedno zdanie, a co z pozostałymi strofkami, albo pewna konsekwencja zapisu, albo całość z małej, łącznie z tytułem, który teraz brzmi mi dość oficjalnie

bardzo intryguje mnie puenta

pozdrawiam

A mnie coś poleciało po kolanie, kuleję, jak i wiersz, kuleje.
Może innym razem coś piękniejszego.


podaruj mi garść
poziomek pachnących
nić pajęczyny złocistej
żółte słońce na zielonym liściu

To takie oczytane już.