Witaj Coca....wiem wiersz ze wiersz jest napisany dobrze.....reszcie nie potrafię odkryć kart....pewnie wiersz skrywa postać o której w tej chwili nie mam pojęcia. Póki co....pozdrawiam.

Wiolinie,
geneza powstania wiedzie poprzez lekturę Safony, Kochanowskiego (wziąwszy jego fascynację wspomnianą) oraz kult Afrodyty, plus odrobinę egxegi monumentum . Swego czasu przestudiowałam obszernie dzieła wspomnianych, zwłaszcza dwa wiersze, włączając symbolikę i wszelkie konotacje. A potem zapragnęłam sama mieć hymn do bogini (zważywszy jednak na przeobrażenia poezji od tam do dziś, musiałam skorygować/dostosować formę hymnu) Bohaterka jest z krwi i kości prawdziwa/autentyczna. Choć nawet jeśli wydaje nam się, że na wskroś kogoś znamy, to i tak dotknęliśmy ledwie wierzchołka. Ale może to i dobrze. Zwłaszcza dla poezji.


Ronny,
strzał w dziesiątkę jakby, bo wiekowo pomaturalny żywot wiodła owa istota kobiecości. Kiedy ma się tyle /mało jeszcze, ale dużo/ lat wydaje się wiele rzeczy; lub też wiele rzeczy nas przerasta. najgorzej jeśli euforie rywalizują ze zjazdami w głęboką melancholię - taki emocjonalny koktajl wpływa różnie/zaskakująco, zwłaszcza na kobiety prawie dorosłe.
pominęłaś Afrodytę, ale dotknęłaś innej symboliki, i zupełnie się nie mylisz, przecież każda z nas jest pępkiem świata. a upadek kobiety to upadek i poezji; upadek muz; zagłada wszystkiego co nadaje koloryt i sens. bez "pępków świata" nie byłoby piękna. o czym wie każda kobieta stojąca rano przed lustrem owoż egocentryzm nie znosi tragizmu postaci, po mojemu nawet potęguje.
Z kafkowskim "K" nie miałam przyjemności, ominęłam go w licznych lekturach, zatem wszystko przede mną

dziękuję wam ślicznie za poczytanie i pozdrawiam

Zolu,
a nic nie szkodzi, i potrzeby przepraszać nie ma

po pierwsze pozwoliłam sobie na pewien zabieg - patrz na kursywę,
Jafrodyta
boska J.
siłaczka z przedmieść
i dołożyłam (teraz tak mi teraz przyszło do głowy skursywiony ostatni wers. jakby dookreślam bohaterkę, lub też pokazuję jej drugie czy kolejne oblicze - jest ich kilka.
oraz, peel opowiada bohaterce, o niej samej.

być może zmylił Cię zapis, i niniejszym biegnę poprawić, czasem potykam się na interpunkcji ;(

cieszy bardzo podobanie, tym bardziej w perspektywie tomiku, (gdy się zdecyduję pokazać Kolaża drukiem) kłaniam się nisko i dziękuję.

serdecznie i słonecznie

Tomaszu,
cieszy bardzo cielesność zauważona. poezja oderwana od życia to tylko słowa, więc tym bardziej kontenta jestem ze swojskości.
dziękuję za poczytanie )
a powiedz z jakim wierszem się skojarzył? jeśli to nie tajemnica oczywiście.

serdecznie z przedburzowego paryżewa

cieszę się bardzo i jeszcze raz dziękuję za zwrócenie uwagi
bywamy (piszący) ślepi patrzą na swoje utwory.

A mnie coraz bardzie podoba się Twoje podobanie oby tak dalej!
dziękuję.