Trudna forma. Wymaga kunsztu warsztatu i talentu - co tu gadać!
Muszę łykać Twoje inwersje, i jeszcze powiedzieć, że się podoba, bo się podoba! I świetnie jest.

Buziaki,

z.

Zupełnie nie gra mi ten wiersz. Tych powtórzeń jest zdecydowanie za wiele, a sama metaforyka nie jest jak dla mnie tak wyrafinowana i zachwycająca żeby powtarzać poszczególne wersy tyle razy. Jakkolwiek są tu plusy i minusy. Plusy:



Minusy:



Jak widać plusów jest mniej więcej tyle co minusów, co stanowi bilans na niekorzyść wiersza.

Ponadto same rymy też mi nie grają, nie czuję tu rytmu, niektóre rymy są bardzo wymuszone. Wiersz raczej mnie znużył.

Dzięki, Kasieńko - zawsze podrzucasz mi jakąś odpowiednią melodię.

Zolencjo Niezrównana - sama wiesz, że jakaś forma inwersji w wierszach rymowanych zawsze się pojawia - nie da się tego do końca uniknąć, chcąc zachować odpowiednią melodykę.
Dzięki i namawiam do spróbowania sił - to ciekawa zabawa.

Dzięki, Monday, za docenienie formy pantum.

Tobie też, Kamyśka - za wyjaśnienia i akceptację.

I dziękuję, Someone.
Przeczytałam Twoje wiersze i komentarze, żeby zorientować się co do poziomu oczekiwań i mogę tylko powiedzieć, że szkoda, iż nie masz takich wymagań w stosunku do własnych utworów.
Kamyczek ładnie wyjaśniła powyżej specyfikę wierszy typu pantum, więc nie będę już tego powtarzać.
Natomiast jeżeli nie potrafisz znaleźć rytmu w powyższym 12-zgłoskowcu, to może jest to wina Twojego ucha, bo zapewniam, że rytm jest wszędzie zachowany.
No i oczywiście, skoro preferujesz rymy – „cieni/czerwieni/skale/niedbale/łzami/kroplami” itp., to moje z pewnością nie są dla Ciebie satysfakcjonujące.
Zresztą nie zamierzam Cię do niczego przekonywać. Najwyżej do rozszerzenia znajomości różnych form poetyckich. Bardzo się przydają, chociażby jako ćwiczenia warsztatowe. Bo to jak z malarstwem – jeżeli się dobrze opanuje rysunek i podstawy techniki, to potem można już zrobić wszystko.
Miłego dnia

I dobrego wszystkim

Majstersztyk!
A to zabieram ze sobą do łóżeczka:
pierwszy promień słońca wplątany we włosy
przemknął po policzku utonął w pościeli
znikają w oddali ciemne skrzydła nocy
gołębieje niebo okna dzień rozbielił
Buziak Miła Dorko!

Dzięki, Wierszuś.
A w Twoje lenistwo nie wierzę. Po prostu uprawiamy inne działki, a ja mam predyspozycje do ręcznych robótek.

I dziękuję, Gabuniu.
Miło mi, że znalazłaś coś dla siebie.

Buziaki na dobry dzień posyłam.