Wyliczanka - Miranda
Proza » Miniatura » Wyliczanka
A A A
Odłożyła telefon. Jej twarz przedtem pełna jasności, prześwitującej nadziei, nagle poszarzała.
- Ostatnia deska ratunku zawiodła - westchnęła, splatając dłonie. - Co teraz? - szepnęła w pustkę. Rozejrzała się po pokoju, taksując wzrokiem wartość sprzętów i bibelotów. Meble, pamiętające jeszcze schyłek PRL, kryształowy wazon, kilka rzeźbionych figurek, dwa obrazy olejne malarza amatora, mosiężny świecznik i parę durnostojek, nie nadawały się do zbycia. Otworzyła szafę. Z uwagą oglądała skromną zawartość.
- Tutaj też nic wartościowego - skrzywiła się i nerwowo zatrzasnęła drzwi. Usiadła przy stole i od początku zaczęła obliczać. Na kawałku kartki kreśliła cyferki.
- Zaległy czynsz: osiemset złotych, dług w sklepie: dwieście złotych, energia: sto dwadzieścia, telefon i kablówka: sto osiem złotych, gaz: sześćdziesiąt złotych, za leki u znajomej aptekarki: dziewięćdziesiąt złotych... Co jeszcze, co jeszcze? - zastanawiała się, marszcząc czoło. - Coś do jedzenia, do picia, środki czystości - wyliczała szeptem. - Następna emerytura za dwa tygodnie, a w szafkach i lodówce pustka... Podliczyła zaległości.
- O, matko boska! - jęknęła - tysiąc dwieście siedemdziesiąt do oddania na już.
Sięgnęła po portfel. Wysypała zawartość na stół. Zaniebieścił się pięćdziesięciozłotowy papierek. Tylko jeden. Obok smutno pobłyskiwały drobniaki. - To musi mi wystarczyć na dwa tygodnie - mruczała, chowając pieniądze do portfelika. - Wyjdzie po cztery złote na dzień, nie jest tak źle - uśmiechnęła się blado. - Ja już do jedzenia dużo nie potrzebuję, wystarczy mleko i chleb, czasem ziemniaki, ale co zrobić z długiem? W sklepie już nie dadzą na zeszyt, spółdzielnia straszy eksmisją, leki się kończą, energetyka i telekomunikacja monitują...
Jak dalej żyć? - pytała się sama siebie. - Z emerytury po oddaniu zaległości zostanie mi sto dwadzieścia złotych, a już nowe rachunki za parę dni. Siedziała chwilę ze zwieszoną głową. Spod przymkniętych powiek sączyły się łzy, a w piersiach panoszył się ból. Gorzkie myśli rozsadzały czaszkę:"Czterdzieści lat ciężkiej, solidnej pracy i taki koniec? Nie ma nadziei na jakąkolwiek zmianę. Już nie mam sił, nikomu nie jestem potrzebna, po co żyć?". Podniosła się z krzesła i z zaciętym wyrazem twarzy podeszła do szafki. Wyjęła małe, białe pudełeczko.
- Przecież, to takie proste - wymówiła, wysypując zawartość na dłoń. - Dobrze, że was nie wyrzuciłam - uśmiechnęła się do żółciutkich drobinek.
Nagle znieruchomiała. Usłyszała szelest pod drzwiami i znajome: miau...miauuu...
- O Boże! - podbiegła do przedpokoju, rozsypując po drodze żółciutkie drobinki. - Wróciłeś, wróciłeś - mówiła wzruszona, tuląc białą kulkę do piersi. - Pewnie jesteś głodny, bidulku - czuliła się do swojego pupilka, nalewając do miseczki resztkę mleka. - Dla ciebie wystarczy, a ja?
Ja ugotuję dla siebie wodziankę.
Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
Miranda · dnia 06.07.2012 12:13 · Czytań: 3071 · Średnia ocena: 2,5 · Komentarzy: 37
Komentarze
Elatha dnia 06.07.2012 12:45
Smutna ta historia. Jedyną pociechą dla tej kobiety jest białe kociątko, które tak bardzo kocha. Jemu odda ostatnią kapkę mleka... Jej sytuacja jest dramatyczna i niesprawiedliwa. Przykre, że nastały takie czasy. Ale jeśli ktoś taki istnieje obok nas zawsze można spróbować mu pomóc w dyskretny sposób... Podobało mi się.
Pozdrawiam :).
JaneE dnia 06.07.2012 13:09
Smutny tekst. Tym bardziej, że wystarczy rozejrzeć się wokół, spojrzeć na sąsiadów, aby odnaleźć kobietę, która była Twoją inspiracją.
zajacanka dnia 06.07.2012 13:10
Przejmująca historia, tym bardziej, że tysiące takich zubożałych istnień dostarcza codziennie nasza kochana ojczyzna. Aż pięści się zaciskają z bezsilnej złości. Dobrze, że bohaterka ma dla kogo żyć.
Pozdrawiam.
Miranda dnia 06.07.2012 13:34
Elatho
JaneE
Zajacanko
W takiej rzeczywistości przyszło nam żyć. Nie każdy ma odwagę poprosić o pomoc. Nie każdy obnosi się ze swoim ubóstwem. Ta kobieta prosiła, o czym świadczą pierwsze wersy, jednak nikt nie pomógł. W takiej chwili najbardziej przykra jest świadomość, że lepiej już nie będzie, tylko gorzej. I pytanie - co dalej? - ścina z nóg. Gdyby nie kotek, to mogła zdobyć się na krok ostateczny. Gdy ludzie zawodzą, to czasem takie małe stworzonko jest "kołem ratunkowym".
Dziękuję za ,komentarze.
Pozdrawiam;)
wykrot dnia 06.07.2012 14:45
Ładne, ale ja to już gdzieś czytałem, prawda? O kotku dla którego warto było nie umierać.
Sięgnijcie pamięcią wstecz...
Dobra Cobra dnia 06.07.2012 18:38
Jakaż smutna historia! A czasy idą coraz gorsze. Coraz więcej osób dostaje tzw symulację emerytury za te 20 lat: 350 zł, 380 zł... To są jakieś jaja, proszę państwa! I jeszcze pewnie wtedy już wejdzie to pieprzone euro, które dodatkowo wszystko podroży. Ile to wyjdzie? Niecałe 100 euro na miesiąc? Kurde mol, to bez sensu!
ekonomista dnia 06.07.2012 19:47
Dla mnie zarówno tekst, jak i historia jest bardzo słaba literacko.
Temat nośny, szczególnie w naszych czasach, ale to nie czyni z opowiadania dzieła. Czytając ten tekst czułem się tak, jakbym jadł kaszkę manną łyżeczką od herbaty i to w dodatku z płaskiego talerza.
zajacanka dnia 06.07.2012 20:34
I chyba właśnie o to chodziło, ekonomisto. Wszak nie tylko wzniosłymi ideami żyjemy, walką z Najwyższym na ten przykład, ale zwykłą kaszą, której niejednemu dziś brakuje. Ciesz się, że Ci starcza choć na płaski talerzyk.
Hedwig dnia 06.07.2012 20:59
Śliczne, wzruszające.... i podejrzewam, że w bardzo wielu przypadkach prawdziwe.
Ale dopóki jest taki kotek..... to zawsze jest sens aby żyć. :)
ekonomista dnia 06.07.2012 21:42
Zajacanko, odnosiłem się do wartości literackich. Autorka zaliczyła swój tekst do miniatur, a nie do publicystki.
Mój komentarz w żaden sposób nie odnosił się do biedy, w jakiej żyje większość ludzkości.
zajacanka dnia 06.07.2012 22:08
znaczy, po zmianie kategorii, innym okiem odczytasz ten tekst? jak to nazwać? obłuda? cynizm? to drugie chyba zbyt pochlebne.
Usunięty dnia 06.07.2012 23:14
Na mnie też ten tekst nie zrobił wrażenia.Tak żyje dzisiaj dużo emerytów i rencistów i każdy chyba o tym wie.Dopiero koniec mnie trochę poruszył i zrozumiałam po co autorka napisała ten tekst.
Dziwi mnie trochę waleczność zajcanki.Do tej pory ten portal i ludzi uważałam za sprawiedliwych i obiektywnych, ale zaczynam zmieniać zdanie:smilewinkgrin:
zajacanka dnia 06.07.2012 23:39
anetko, wzruszając ramionami niczego nie zdziałasz. szkoda, że nie możesz zajrzeć do mojego portfela, uszczuplanego co miesiąc podarunkami dla podobnych bohaterów powyższego tekstu. że niby nie jestem sprawiedliwa i obiektywna? jestem, słońce! tylko właśnie taka postawa jak Twoja, wkurwiają mnie dogłębnie. i mam gdzieś Twoje zdanie.
Ukłony.
Jaga dnia 06.07.2012 23:42
"Po co wasze swary głupie, wszak i tak zginiemy w zupie";-)

Temat poruszający, ale zgodzę się z Ekonomistą, że powinien znaleźć się w publicystyce.
Może mam za duże wymagania, ale od literatury oczekuję fascynującej fabuły, na miarę skrojonego bohatera literackiego lub języka, który opisze przeciętnego bohatera lub nudną fabułę w taki sposób, że się zachwycę.

Tu niestety tego zabrakło. Bohater - każda samotna emerytka ( kot bardzo ratuje sytuację!nadaje jej indywidualności), fabuła - do przewidzenia.

Nie zmienia to faktu, że zgadzam się, iż kwota emerytury jest w naszym kraju poniżej godności ludzkiej.

Inna sprawa- większość emerytów ma dzieci i wnuki. Jeśli zostały prawidłowo wychowane, emeryci żyją w symbiozie z następnymi pokoleniami i nie mają problemów z tym, aby brać, skoro przez cale życie dawali.Temat znam z autopsji, więc wiem , co piszę.
Pozdrawiam:)
Usunięty dnia 06.07.2012 23:45
zajcanka
Chciała bym mieć tyle pieniędzy co ta pani, moja renta wynosi 550 zł i co mam się otruć?
zajacanka dnia 06.07.2012 23:53
nie ma takiej renty, anetko. ale stać Cię na dostęp do neta, co?
ekonomista dnia 07.07.2012 00:33
Zajacanko, gdyby był w tej drugiej kategorii, to nawet bym go nie czytał. Niepotrzebnie się tak ekscytujesz. Nie muszę być obłudny. No mam taki życiowy komfort, że robię i mówię to, co myślę.
Usunięty dnia 07.07.2012 00:46
zajcanka
Taka renta jest, dokładnie 542,18 resztę napisałam Ci na PW.Zapewniam Cię, że ludzie muszą żyć za mniejsze kwoty.Mam dzieci, które dobrze wychowałam i to one załatwiły mi dostęp do neta.
Mnie chodziło o to, że zgadzam się z ekonomistą i Jagą.Ten tekst mnie nie zachwycił i uważam, że powinien się znaleźć w publicystyce.
Tutaj chciała bym przeczytać coś ciekawego, a nie opis sytuacji w której sama się znajduję.
zajacanka dnia 07.07.2012 01:11
Ot, prawda o Polsce: czubek własnego nosa jest istotny, nie troski innych. Zawsze taka była, nielicznym tylko udało się zagrzmieć. Wy do nich nie należycie, niestety. Więc niech kiśnie w oparach niezadowolenia i obojętności. Życzę lepszej starości waszym dzieciom.

anetko, PW nie przyjmuje Twoich wiadomości, niestety. Może i dobrze.
ekonomista dnia 07.07.2012 01:24
Zajacanko, rozmawiamy tutaj o literaturze. Oczekujesz, że będziemy zachwycać się opowiadaniem, bo porusza istotny problem?
Nie masz pojęcia, ani kim jesteśmy, ani jakie jest nasze życie. Nikt Cię nie upoważnił do tego, abyś była czyimkolwiek sumieniem.
zajacanka dnia 07.07.2012 01:28
ekonomisto, już od jakiegoś czasu podejrzewam, że jesteś kobietą: tylko baby chcą mieć ostatnie słowo! :D
ekonomista dnia 07.07.2012 01:31
Hmmm... zabrzmiało to jak obelga pod adresem kobiet :D
Miranda dnia 07.07.2012 13:20
Dziękuję wszystkim za pouczające komentarze. Nie sądziłam, że rozegra się tutaj potyczka słowna i emocjonalna. Życzliwość i szczerość cenię bardzo. Może macie rację, że ten tekst nie jest na właściwym miejscu. Nie każdy piszący potrafi trafnie ulokować swoje "dzieło". Sądzę, że Admini powinni pomóc i zmienić kategorię, zanim wypuszczą z poczekalni.
Wykrot - nie wiem o czym piszesz, nie czytałam wcześniej tekstu z kotkiem i nie wiem czy w ogóle jest.
Ekonomisto - po co się męczyć łyżeczką, najlepiej zlizać...
Jago - większość emerytów ma rodziny, to prawda, jednak są sytuacje, że dzieci są bez pracy albo zarabiają przysłowiowe grosze, i co wtedy?
Zajacanko - Ekonomista na pewno nie jest kobietą. Kobiety są subtelniejsze w wypowiedziach.
Anetko - przykro mi, że nie dostarczyłam Ci estetycznych wzruszeń. Ale kotka "zobaczyłaś" i o to mi chodziło.
DB - masz rację. To bez sensu.
Pozdrawiam wszystkich i macham przyjaźnie spod mojej wierzby::);):p
wykrot dnia 07.07.2012 13:41
Mirando - to było dawno, nie mogę przypomnieć sobie tytułu, ale jest bajka o takiej samej treści. Dokładnie z babcią i kotkiem. O identycznym zakończeniu. Oczywiście, nie sugeruję żadnego plagiatu, bajka osadzona jest w realiach XIX lub początków XX wieku, ale taka jest!
Czasem tak bywa, jak z piosenką "Czerwone korale", że autorowi zapada w podświadomość zasłyszany motyw i po jakimś czasie ukazuje się na powierzchni jako coś całkiem nowego, tyle, że to jednak ma swoje korzenie o których twórca zapomniał. One jednak istnieją.
Podejrzewam, że w tym przypadku jest podobnie.
Miranda dnia 07.07.2012 13:55
Wykrot - tak sie zdarza, jak piszesz, ale ja nie znam tej bajki. Natomiast opisana przeze mnie historia, to prawie fotografia zdarzenia. A może bajka przeniesiona w życie?
Pozdrawiam;)
wykrot dnia 07.07.2012 14:21
Mirando, jestem daleki od twierdzenia, że ją znasz. Mogłaś nawet "odkryć" historię babci i kota na nowo.
Wiem tylko, że ja ją znam i czytałem o tym jakieś pół wieku temu.
Usunięty dnia 08.07.2012 11:50
Twój tekst mi się nie podoba i nie musi. Mam prawo wyrazić własne zdanie. Nie wiem jednak dlaczego zostałam zaatakowana i obrażona przez jakieś babsko o nazwie zajcanka.Poproś swoją niezrównoważoną koleżankę, aby nie obrażała ludzi pod Twoimi tekstami, tym bardziej, że jest "wzorową komentatorką", a to chyba zobowiązuje do czegoś:yes:
Pozdrawiam:):):):)
Wasinka dnia 08.07.2012 13:14
I na tym zakończmy personalne wojaże. Niektóre teksty wywołują skrajne emocje, a te z kolei - nieporozumienia, które wyjaśniajmy jednak na pw albo przemilczmy.

Pozdrawiam zarówno tych rozemocjonowanych, jak i tych mniej :).
Miranda dnia 08.07.2012 15:57
O! Wasinka mnie odwiedziła. Jakże się cieszę. Masz rację, za dużo emocji nikomu nie służy. Pozdrawiam, Wasinko:yes:
Wasinka dnia 09.07.2012 09:41
Mirando, to tekst wzbudzający poruszenie, bo jest aktualny, dotykajacy współczesnej rzeczywistości. Takiej, która oburza lub smuci.
I dlatego też opowieść wzrusza.
Napisana poprawnym jezykiem.
I jeszcze odniosę się do zdania:
Cytat:
Sądzę, że Admini powinni pomóc i zmienić kategorię, zanim wypuszczą z poczekalni.

Literatura od zawsze poruszała sprawy społeczne, ale niekoniecznie zawsze nazywa się wtedy publicystyką. Kategorie nie mają ścisłych ram, a może bardziej powinnam napisać raczej, że teksty literackie nie zawsze idelanie przylegają do ram i łączą w sobie cechy różnych kategorii. Autor ma prawo sam zdecydować wówczas, bo jakoweś założenia, pisząc, posiadał. Poza tym kategorię można zawsze zmienić. Choć w tym przypadku nie widzę akurat takiej potrzeby.

Pozdrawiam zapachem lip i upalnym poniedziałkiem :)
I również się cieszę, że Cię "widzę". Szkoda tylko, że tak rzadko ostatnio...
Miranda dnia 16.07.2012 18:53
Dziękuję, Wasinko.
Ja też nie widzę potrzeby zmiany kategorii. Każdy chciałby doradzać, ale zostanę przy swoim zdaniu. Pozdrawiam spod mojej wierzby.:)
Hedwig dnia 04.10.2012 16:12
Mirando, szczerze gratuluję, że Twój tekst został umieszczony na stronie tytułowej. O tym, że jest śliczny już kiedyś pisałam.:p
fanny dnia 12.10.2012 15:44 Ocena: Przeciętne
Fajny tytuł, ale opowiadanie oceniam jako przeciętne (byłoby niezłe, ale trochę za dużo tu czułostkowości i egzaltacji, mam też wątpliwości co do niektórych wyrażeń). Na pewno jesteś w stanie je przerobić na coś dużo lepszego. Natomiast to, na co chciałabym zwrócić Twoją uwagę, to ... fakty :) Nie "kupuję" Twojej bohaterki - jej dochody są niskie, ale czy na tyle, żeby usprawiedliwiać plany samobójcze? To nie jest sytuacja bez wyjścia, jak napisała anetka, w tym kraju żyją ludzie, którzy mają niższe dochody. Jak przeczytałam o tej kablówce, to miałam ochotę warknąć, sprzedaj telewizor ;) Gdybyś planowała przerobienie tekstu, pomyśl nad tym. Bo, jak rozumiem, chcesz pokazać, że starsi ludzie dostają nędzne emerytury i w konsekwencji wpadają w długi. Tymczasem np. we mnie Twoja bohaterka budzi irytację...
Miranda dnia 13.10.2012 19:53
Hedwig, dziękuję, ale śliczny, to za dużo powiedziane.
Fanny, trafiłaś w sedno. Bohaterka może budzić współczucie, ale po głębszym zastanowieniu powinna raczej irytować. Pozdrawiam
julanda dnia 13.10.2012 22:06
Niestety, z przykrością stwierdzam, że to prawdziwa historia i nie zaskoczy czytelnika. Jeszcze kilka lat temu patrzyłam na bliźniaczą siostrę bohaterki. Już odeszła, stała się pierwowzorem jednej z postaci, która pojawiła się w jednym z moich opowiadań. Zastanawiam się, czy operowanie prawdziwymi wartościami nie ogranicza życia historii, bo jeśli waluta się zmieni, czytelnik się pogubi...
Nie mam tylko pojęcia, co to są żółte drobinki??? Może mnie zmyliło przez zmianę kaloryferów, w jednym nie nagwintowano wyjścia i mój facet z majstrem wiercili otwór i zostały... żółte drobinki, jak na złość o mały figiel nie wpadły do cukru!
Za kota zaś ogromny plus. Tak, ci kosmici nami rządzą!
Pozdrawiam!
Adelina dnia 21.10.2012 13:33 Ocena: Dobre
Aż łza mi się w oku zakręciła. Tak, myślę sobie, mnie też to czeka, taka właśnie wyliczanka. Mając to na uwadze chciałabym pełniej żyć teraz. Szukam jakichś możliwości, ale niewiele znajduję i jeszcze do tego muszę się spieszyć. Tekst poruszył we mnie lawinę przemyśleń nad własnym życiem.
Dziękuję Miranda
Miranda dnia 28.10.2012 08:39
Julando, Adelino - dziękuję za czytanie. Pozdrawiam
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Marek Adam Grabowski
29/03/2024 13:24
Dziękuję za życzenia »
Kazjuno
29/03/2024 13:06
Dzięki Ci Marku za komentarz. Do tego zdecydowanie… »
Marek Adam Grabowski
29/03/2024 10:57
Dobrze napisany odcinek. Nie wiem czy turpistyczny, ale na… »
Kazjuno
27/03/2024 22:12
Serdeczne dzięki, Pliszko! Czasem pisząc, nie musiałem… »
pliszka
27/03/2024 20:55
Kaz, w niektórych Twoich tekstach widziałam więcej turpizmu… »
Noescritura
25/03/2024 21:21
@valeria, dziękuję, miły komentarz :) »
Zdzislaw
24/03/2024 21:51
Drystian Szpil - to i mnie fajnie... ups! (zbyt… »
Drystian Szpil
24/03/2024 21:40
Cudny kawałek poezji, ciekawie mieszasz elokwentną formę… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:18
@Optymilian - tak. »
Optymilian
24/03/2024 21:15
@Zdzisławie, dopytam dla pewności, czy ten fragment jest… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:00
Optymilian - nie musisz wierzyć, ale to są moje wspomnienia… »
Optymilian
24/03/2024 13:46
Wiem, że nie powinienem się odnosić do komentarzy, tylko do… »
Kazjuno
24/03/2024 12:38
Tu masz Zdzisław świętą rację. Szczególnie zgadzam się z… »
Zdzislaw
24/03/2024 11:03
Kazjuno, Darcon - jak widać, każdy z nas ma swoje… »
Kazjuno
24/03/2024 08:46
Tylko raz miałem do czynienia z duchem. Opisałem tę przygodę… »
ShoutBox
  • Kazjuno
  • 28/03/2024 08:33
  • Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
  • mike17
  • 26/03/2024 22:20
  • Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
  • Kazjuno
  • 26/03/2024 12:12
  • Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
  • Redakcja
  • 26/03/2024 11:04
  • Nazwa zdjęcia powinna odpowiadać temu, co jest na zdjęciu ;) A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to --> [link]
  • Slavek
  • 22/03/2024 19:46
  • Cześć. Chciałbym dodać zdjęcie tylko nie wiem co wpisać w "Nazwa"(nick czy nazwę fotografii?) i "Album" tu mam wątpliwości bo wyskakują mi nazwy albumów, które mam wrażenie, że mają swoich właścicieli
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty