Diabeł nigdy nie śpi - musi być cholernie niewyspany
Płynie się czyta oprócz - kiełkują już pestkami śliwek
- co kiełkuję, może kiełkując?

Wiesz Mila, lubię Twoje wiersze za to, że gdy je czytam jestem w innym świecie. Poza tym są mocno różne od innych wierszy - masz swój niepowtarzalny styl
W tarninie wszystko mi pięknie kiełkuje świetny wiersz.

Milu, klasycznie, trzeba pieścić
wiersz, w którym skutek i przyczyna
bo po to przecież są w śliwach pestki
by stwierdzić, że lato przemija...

(sory za ten czteropak)

Nareszcie Milu! Trzeba Ci było tej zmiany. Wysokie piętra ujmowały Ci skrzydeł. Tam wyglądałaś jedynie przez okno swojego penthouse'u, tutaj odbiłaś się od ziemi, żeby poszybować. I to jak! Dziękuję Ci za uniesienie.

O, Abiś z czteropakiem pod krzakiem.
Mam nadzieję, że się nie pokłułeś.

Wierszuś - ja kiedyś u siebie przez dwa miesiące nie widziałam ortografa.

Stef - tak sobie latam tu i tam, i zbieram gdzie ktoś coś zasieje we mnie. Sam wiesz, że czasem wystarczy jedno słowo, żeby wzeszedł wiersz, niezależnie od miejsca i czasu poczęcia.

Zapominku - jakże miło Cię widzieć.
A więc nie zapomniałeś całkiem...
No i masz rację - to dość ciernisty wiersz.

Dziękuję, kochani, za pobyt w tych krzakach i buziaki wszystkim posyłam na dobre jutro.

Nieźle zakręciłeś znaczeniami w komentarzu, Feniksie.
Ale jeżeli wziąć pod uwagę, że nic nie powstaje z niczego, to faktycznie jest to labirynt.
Z wieloma, czasem pozornymi wyjściami, a jednym z nich jest zrozumienie, chociaż zrozumieć i wyjść wcale nie oznacza rozwiązania wszystkiego, bo najczęściej wchodzi się w następny układ korytarzy. I tak do końca, aż po ostatnie niewiadome.
Dzięki za wizytę u mnie.
I dobrego.

Jest drobna różnica w melodyce, dlatego inwersja, Zoleńko.
Ale skoro to kolczastość, to pomyślę o zmianie - w tym układzie ma sens.

Dzięki za to "okienko".

No i następne buziaki.