mojej / moich / moje - można te zaimki wyciąć, jest chyba wystarczająca "mojość"

w głębie - literwóka, w głębię raczej, a może jednak liczba mnoga: głębie oczu, kto wie, może jest tych głębi tam więcej

w trzech miejscach masz poprzestawiany szyk:
Bałeś się dotknąć dłoni mojej
skóra jak pergamin biała
bo oczy moje pieszczotą raczone

być może tego pozbyć można się szyku?

tyle subiektywnych spostrzeżeń na gorąco,
inni Czytelnicy podzielą się na pewno swoim subiektywnym spojrzeniem

powodzenia

hm - zatem jest ferment - są spostrzeżenia -
teraz Twoja kolej, Autorko,
- bo czy tak nie jest naturalniej:

Bałeś się dotknąć mojej dłoni
by skóra biała jak pergamin
nie spłonęła w ogniu?

działajmy

No, no. Ładny, okolicznościowy wiersz. Taki delikatny, a jednak ma w sobie coś uderzającego. Coś, co każde nam czytać ten wiersz po raz kolejny, choć nie jest on całkowicie doskonały.
Słowem, jak kiedyś powiedziano o muzyce Chopina, "armaty w kwiatach". Szkoda tylko, że podmiot liryczny nie ma wątpliwości co do uczuć i tej przysięgi. Może jednak tamta strona nie będzie wierna? Może to byłoby krzywoprzysięstwo? Taka nuta niepokoju jeszcze bardziej by mnie zachwyciła, może wtedy zastosowałabyś więcej środków stylistycznych? Teraz wiersz, mimo że mnie oczarował, jest pełen patosu i łatwy w odbiorze przez zwykłego czytelnika, musiałam czytać tylko raz.
Może napiszesz jeszcze jedną wersję, albo coś podobnego, by wprowadzić nastrój niepokoju np. ten sam podmiot liryczny zastanawia się czy ukochany przypadkiem nie skacze na boki .
Daję bdb bo bardzo mi się spodobało, jednak w zdobyciu najwyższej oceny przeszkodził patos niektórych wersów i oczywiście inne błędy, które wytknęli portalowi specjaliści.
Pozdrawiam i życzę sukcesów