Całkiem niezłe, choć tekstu nie czyta się dość płynnie. Winne temu są błędy i potknięcia. Oto one (przynajmniej te, które zauważyłam)

Samotność wpełzła do mojego pokoju sunąć swoim paskudnym cielskiem.

Tutaj przydałoby się "by" - by sunąć swoim paskudnym cielskiem. Tak będzie lepiej i znacznie łatwej w odbiorze

Nie miałam nic dosłownie do roboty

Nie jestem asem w gramatyce, ale to brzmi trochę nielogicznie. Może lepiej byłoby "Nie miałam nic do roboty. Dosłownie!", choć tak naprawdę tego "dosłownie" nie powinno być, ale jakbyś się uparła.

Kiedy się z nimi żegnałam prosili abym pisała co tydzień albo przynajmniej co miesiąc,ale ja pochłonięta wtedy zabawą odkładam to wciąż na jutro.

-Przecinek przed "abym"
-zamiast "ale ja pochłonięta wtedy zabawą" może być "ale byłam pochłonięta wtedy zabawą"

bo straaaaaaaaasznie za nią tęsknie.

Jedno "a" w zupełności wystarczy. Zamiast "e" należy napisać "ę".

wstawania o 5:00 i dojenia krów

5.00 można napisać słownie, w literaturze pięknej zapis słowny wygląda bardziej estetycznie


Nie zatuszujesz tak łatwo skąd pochodzisz

Zdanie nieco nielogiczne w odniesieniu do kontekstu, wygląda jakby było wyrwane z jakiejś innej wypowiedzi, dalej piszesz już o czymś tylko pozornie podobnym

Ogólnie tekst ani nie zachwycił, tym bardziej nie powalił na kolana. Jest bardzo pospolity, właściwie prawie nic się nie dzieje. No ale cóż, to są dopiero początki. Mam nadzieję, że później będzie lepiej.
Pozdrawiam.

Samotność wpełzła do mojego pokoju (przecinek) sunąć swoim paskudnym cielskiem. Nudziłam się strasznie. Nie miałam nic dosłownie do roboty (ma być: Dosłownie nie miałam nic do roboty), (spacja) więc wgapiłam się w sufit (przecinek) oczekując na cud. Każda sekunda wydawała mi (bez „mi”) się minutą a minuta godziną. Z nudów wpadłam na pomysł (przecinek) aby napisać do rodziców. Kiedy się z nimi żegnałam (przecinek) prosili (zamiast „prosili”, dać „poprosili”, przecinek) abym pisała co tydzień albo przynajmniej co miesiąc, (spacja) ale ja (bez „ja”) pochłonięta wtedy zabawą (przecinek) odkładam to wciąż na jutro. Wzięłam więc długopis i wymiętoloną kartkę. Usiadłam przy biurku i zaczęłam się zastanawiać. Od czego (dodać: „by tu”) zacząć? Mam ich przeprosić? Tak dawno się z nimi nie kontakowałam (ma być: „kontaktowałam”)...
"Droga Mamo, (spacja) Drogi Tato!
Bardzo was przepraszam za to, (spacja) że tak długo musieliście czekać, (spacja) ale byłam zupełnie zajęta moją (bez „moją”) nauką. Wiecie (przecinek) jak to jest (przecinek) gdy nie ma się absolutnie na nic czasu. Nie sądziłam, (spacja) że potrafię tak ciężko pracować. 
Poznałam tutaj bardzo dużo (zamiast „dużo”, „wielu”) ludzi. 
Od miłych i pomocnych do podłych wredot. Brzmi jak w filmach (przecinek) tak? Ale taka prawda. Czasami bywa trudno, (spacja) ale wtedy zawsze myślę o tym, (przecinek) że to tylko chwilowe i, (bez przecinku, spacja) że wkrótce będzie lepiej. 
Na pewno będzie lepiej. No a co u Was? Zgaduję, (spacja) że po kolei wszyscy są zdrowi. Co słychać u Eve? Pozdrówcie ją ode mnie, (spacja) bo straaaaaaaaasznie (wystarczy, jak napiszesz: „straaasznie”) za nią tęsknie. 
No, (spacja) ale oczywiście nie tak jak za wami. (spacja) Wiem, (spacja) że to dziwne, (spacja) ale brakuję („brakuje”) mi trochę wstawania o 5:00 i dojenia krów. Nie zatuszujesz tak łatwo (przecinek) skąd pochodzisz. Jak byłam mała (przecinek) to (bez „to”) zawsze myślałam, (spacja) że wielkie miasta są super, (spacja) ale („tak”) naprawdę („jest”) to tylko pełno (bez „to tylko pełno”) tu („pełno”) spalin i tłumów ludzi. Na te wakacje obiecuję, (spacja) że do was przyjadę. Naprawdę chciałabym to zrobić. Chcę zobaczyć (przecinek) jak bardzo się wszystko zmieniło. Ale o mnie się nie martwcie. Jakoś sobie radzę. 
Pozdrawiam
Mia."
Złożyłam kartkę na pół i włożyłam do leżącej na biurku koperty. Przykleiłam znaczek, (spacja) napisałam adresy i pobiegłam na pocztę.