Umieram cię - podoba mi się to sformułowanie, może równie dobre byłoby żyję cię. Cały wiersz świetny, jak zauważył Mike, nowatorski i świeży, chociaż niewesoły (like a good book, śpiewa Tori Amos w Sorta Fairytale . Pozdrawiam i "świetne" zostawiam.

Ciekawie, ciekawie. Myślący wiersz. Brawo za pomysł i wykonanie. I się podpisuję pod powyższymi komentarzami.
Pozdrawiam

Też jestem na tak - naprawdę masz talent, żonglerze poezji! Ocena: Świetne! po raz czwarty

Z reguły nie przepadam za tzw. świeżością i eksperymentami, bo często, gęsto to zwykły bełkot. W tym wypadku jednak jest świetnie i filozoficznie i ironię i pewien dystans da się wyczuć.

crepie, chylę czoło
bardzo się podoba!

wierszokleta - Esy Floresy - annaG - Miladora - dzięki za ślady obecności - cenne dla mnie

Esy Floresy - drugie rozbicie kompletnie absurdalne, pierwotnie oczywiście było gramatycznie: pol-ska, a właściwie: polska mistrzem świata w piłce nożnej, ale po chwili wpadłem na pomysł, że ABSURDALNOŚĆ BYCIA NIE NA MIEJSCU podkreślę nieprawidłowym przeniesieniem i piłką drzewną (jako fan futbolu wiem, że są trzy pewne rzeczy na świecie: 1. nie zostanę prezydentem USA, 2. moich składek ZUS nigdy nie zobaczę, 3. polska nie zostanie mistrzem świata - drugi powód to podwójne uwypuklenie PO (stąd też nawias zamykający, sytuację PO czymś tam interpersonalnym) - hm fragment wydaje mi się w kontekście (relacyjna drewnianość, telefonia), ale ja patologia jestem, więc wybaczenia proszę
a ten las, to mi normalnie z Makbeta wylazł, jakby ...

Miladora - z pierwszym kompletnie zgoda: któregoś/które - zamienię na "pewnego"
kropek nie ma i nie będzie - świadomie (bawię się w otwartość zakończeń hehe
nad przecinkami pomyślę, na razie mi pasują, takiego porwania, pocięcia, pauzowania chciałem

dziękuję za ferment -
Portal Pisarski rządzi!

hm - widzę późny wieczór z creepową patologią dzięki, powroty do starszych tekstów cieszą, a jak - te przecinki ... myślę myślę myślę - i wymyśliłem: potrzebuję tam pauz, w sensie: chciałbym, żeby ten tekst był właś-nie ta-ki ga-da-ny z pau-za-mi, w sensie, te prze-cin-ki - to taki rodzaj haustu ciszy, rwania, które mi się wydawało/wydaje konieczne - i w sumie, tekst w takim stanie (z maleńką poprawką), pojawił się w pierwszym styczniowym numerze Inter-. Literatura-Krytyka-Kultura, więc - jednak tak zostanie

pozdro