W Marzydłowie cz. II - ginger
Proza » Inne » W Marzydłowie cz. II
A A A
Obudziłam się poczuwszy czyjąś dłoń na łopatce.
- Do diaska! - wymruczałam przez zaciśnięte zęby. - Matylda nie mogła przyjść?
- Jeszcze śpi. A ty chodź, bo na ciebie czekają.

Widok Stefanii z samego rana, w dodatku w sypialni Luizy, podziałał na mnie jak kubeł zimnej wody. Westchnąwszy, ale bardzo cicho, żeby nie obudzić mojej pani, pomału wstałam i wyszłam z pokoju za staruszką.
W kuchni czekały na mnie trzy wyjątkowo czarne kruki, łypiące niespokojnie dookoła. Najważniejszy poważnie mi się skłonił, zamiatając skrzydłem podłogę.

- Witaj. Mam dla ciebie wiadomość od Eryka. Chce się spotkać z tobą dziś w nocy. Powiedział, że będziesz wiedziała, gdzie.

O tak, nie mylił się mój drogi Eryk, doskonale wiedziałam. Zastanawiało mnie tylko jedno...

- Będzie sam, czy...?
- Nie wiem.
- Oboje wiemy, że kłamiesz. Ale mniejsza z tym. Po co was aż tylu? Sam nie mogłeś mi tego przekazać?
- To zbyt ważne. Nie mogliśmy ryzykować.
- Jasne. Potrzeba wam czegoś?
- Nie. Nie będziemy ci zabierać więcej czasu. Chyba powinnaś się przygotować. - Popatrzył karcącym wzrokiem na poplątane futro i całą resztę mojej zaspanej postaci.
- Oczywiście. Wobec tego żegnam was.

Tym razem wszyscy trzej zamietli skrzydłami podłogę i z godnością wylecieli przez okno.
Stefania spoglądała na mnie przymrużonymi oczami. Dobrze wiedziałam, że nie ma ochoty odchodzić, że uważa powoływanie jej w tym wieku za zdecydowanie zbyt wczesne. Nie miałam siły jej tłumaczyć, zresztą na nic by się to nie zdało. Wiedziałam zbyt mało, aby i ona poczuła się moimi wyjaśnieniami usatysfakcjonowana.
Minąwszy ją bez słowa, powoli wróciłam do sypialni, zwinęłam się w kłębek przy Luizie. Było jeszcze za wcześnie, żebym mogła zacząć załatwiać wszystkie sprawy.

***

Spod przymrużonych powiek obserwowałam Luizę. Ubierała się, malowała, na chwilę wyszła do łazienki. Zazwyczaj mój sen nie przeszkadzał jej w głośnych tyradach na temat otaczającej nas rzeczywistości, dzisiaj jednak była bardzo cicha. Patrzyła nieobecnym wzrokiem dookoła, poważnego wyrazu jej twarzy nie zakłócił nawet cień uśmiechu.
Wstałam z łóżka, podeszłam do niej i nadstawiłam ucho do drapania.

- Wiesz Luba, strasznie dziwne to wszystko. Dzisiaj śniła mi się Stefania. Przyszła tu do mnie, głaskała po głowie i tłumaczyła, że tak trzeba. Ale minę miała, jakby sama w to nie wierzyła. Zupełnie nie wiem, co mam o tym myśleć. Dobrze jej tam, gdzie teraz jest?

Patrzyła przez okno, na ciemnozielone korony drzew. Bardzo chciałam jej powiedzieć, że Stefania pewnie siedzi w kuchni i rozpacza, że nie może zajadać się konfiturami Matyldy.

- Dobra, idziemy na spacer. Tu pewnie można psy wypuszczać same, poza tym jesteś za mądra, żeby cię jakiś samochód rozjechał. Ale mam ochotę przejść się do miasta, zobaczyć, co zmieniło się od mojej ostatniej wizyty.

Zeszłyśmy ze wzgórza, na którym stał nasz nowy dom. Przeszłyśmy przez park, przez te rozkoszne ścieżki, które znają tylko stali bywalcy. Luiza doskonale pamiętała, jak dojść do Marzydłowa. Oglądałyśmy urocze ogródki pełne kolorowych kwiatów i dorodnych warzyw, śliczne domy i kamienice. Na rynku poszłyśmy do kawiarni "U Elwiry". Elwira zmarła jakieś sto trzydzieści cztery lata temu, ale jej córka Małgorzata postanowiła nie zmieniać nazwy.
Właścicielka stała za ladą. Czarne loki miała spięte w wymyślny kok, a zielone oczy patrzyły przenikliwie. Na nasz widok uśmiechnęła się promiennie.

- Luiza, jak dobrze cię widzieć. Czekaliśmy tu na ciebie. Luba, a ty... - zobaczyła moje przerażone spojrzenie - Ślicznego masz pieska, Luizo - dokończyła.
- Skąd pani wie, jak się wabi?
- Po prostu wygląda na Lubę. To imię do niej pasuje. Usiądź, a ja zaraz przyniosę ci twoje ulubione lody pistacjowe i miskę z wodą dla pieska.

Nie muszę chyba dodawać, że za tego pieska miałam ochotę ją udusić. A jeszcze bardziej za spowodowanie niezręcznej sytuacji. Będę musiała porozmawiać z Broxem. Ja rozumiem, że na razie wszystko ma być objęte ścisłą tajemnicą, ale to ze względu na Luizę. Innych trzeba dokładnie poinformować, żeby w końcu wszystko przebiegało zgodnie z planem.

Woda była zimna i bardzo smaczna, choć tak naprawdę marzyłam o lampce dobrego wina. Cóż, na wszystko przyjdzie czas...
Spacerowałyśmy aż do obiadu, na ulicach wszyscy się do nas uśmiechali i z szacunkiem chylili kapeluszy. Luiza zupełnie nie rozumiała, co się dzieje, a ja jeszcze nie mogłam jej wytłumaczyć. Długą rozmowę zaplanowałam na jutrzejszy poranek. Po spotkaniu z Erykiem wszystko powinno już być jasne, a to znacznie ułatwi wytłumaczenie im całej sprawy.

Pod wieczór, kiedy słońce powoli zaczęło czerwienieć, niezauważona wyszłam z domu. Nawet Broxowi nie dałam się podejrzeć. Miałam nadzieję, że Eryk będzie sam, a w takim wypadku nikt nie powinien nam przeszkadzać.
Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
ginger · dnia 28.07.2008 18:36 · Czytań: 720 · Średnia ocena: 3 · Komentarzy: 3
Komentarze
DamianMorfeusz dnia 28.07.2008 19:43
Jestem ciekaw ciągu dalszego. I to tyle bycia miłym :p
valdens dnia 28.07.2008 22:42 Ocena: Dobre
No taki zwierzyniec :) Pies - narratorem. Czaruj dalej, ginger "psiejsko czarodziejsko..." Chyba była taka piosenka, czy coś mi się merda?
bury_wilk dnia 12.08.2008 13:19 Ocena: Dobre
Słodka Ginger, powiem szczerze, że trudną koncepcję sobie wybrałaś. Przy takiej formie ni to bajki, ni to czegoś klimatycznego bardzo trudno zachować właściwe proporcje i stworzyć coś, czego trudno się będzie czepnąć... no, ale zobaczymy.
Na razie jest ciekawie i chętnie poczytam dalej, choć już, może trochę na wyrost przestrzegam przed infantylnością.
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
27/03/2024 22:12
Serdeczne dzięki, Pliszko! Czasem pisząc, nie musiałem… »
pliszka
27/03/2024 20:55
Kaz, w niektórych Twoich tekstach widziałam więcej turpizmu… »
Noescritura
25/03/2024 21:21
@valeria, dziękuję, miły komentarz :) »
Zdzislaw
24/03/2024 21:51
Drystian Szpil - to i mnie fajnie... ups! (zbyt… »
Drystian Szpil
24/03/2024 21:40
Cudny kawałek poezji, ciekawie mieszasz elokwentną formę… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:18
@Optymilian - tak. »
Optymilian
24/03/2024 21:15
@Zdzisławie, dopytam dla pewności, czy ten fragment jest… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:00
Optymilian - nie musisz wierzyć, ale to są moje wspomnienia… »
Optymilian
24/03/2024 13:46
Wiem, że nie powinienem się odnosić do komentarzy, tylko do… »
Kazjuno
24/03/2024 12:38
Tu masz Zdzisław świętą rację. Szczególnie zgadzam się z… »
Zdzislaw
24/03/2024 11:03
Kazjuno, Darcon - jak widać, każdy z nas ma swoje… »
Kazjuno
24/03/2024 08:46
Tylko raz miałem do czynienia z duchem. Opisałem tę przygodę… »
Zbigniew Szczypek
23/03/2024 20:57
Roninie Świetne opowiadanie, chociaż nie od początku. Bo… »
Marek Adam Grabowski
23/03/2024 17:48
Opowiadanie bardzo ciekawe i dobrze napisane.… »
Darcon
23/03/2024 17:10
To dobry wynik, Zdzisławie, gratuluję. :) Wiele… »
ShoutBox
  • Kazjuno
  • 28/03/2024 08:33
  • Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
  • mike17
  • 26/03/2024 22:20
  • Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
  • Kazjuno
  • 26/03/2024 12:12
  • Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
  • Redakcja
  • 26/03/2024 11:04
  • Nazwa zdjęcia powinna odpowiadać temu, co jest na zdjęciu ;) A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to --> [link]
  • Slavek
  • 22/03/2024 19:46
  • Cześć. Chciałbym dodać zdjęcie tylko nie wiem co wpisać w "Nazwa"(nick czy nazwę fotografii?) i "Album" tu mam wątpliwości bo wyskakują mi nazwy albumów, które mam wrażenie, że mają swoich właścicieli
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty