Schowajcie je do szuflady bez dna niech tam żyją i kwitną, i otwierajcie ją, by sobie je jak najczęściej przypominać, bo to esencja kochania - słowa, szepty czułe, obietnice z głębi serca płynące...

Na głos nie wypowiadajcie, bo to zapesza
Cicho, cichutko... tylko tak.
Delikatnie, jakby muskał was liść palmy miłości (moje!).

Czuły wiersz napisany sercem, a skoro sercem, to nie mogło mnie zabraknąć
Poezja, która płynie z wnętrza, nienapuszona, szczera i naturalna, jak pocałunek, jak splecione dłonie, jak delikatna pieszczota...

Po raz kolejny prostota przekazu, która działa.

Aż sobie westchnęłam.

Bo pewne uczucia najlepiej przekazać szeptem albo tylko spojrzeniem
Niektóre są tak piękne, że należy je ukryć...zatrzymać tylko dla siebie.
Inni NASZYCH, spitych z ust słów na pewno nie zrozumieją, nie docenią ich wyjątkowości
One są tylko dla NAS.
I w nas

Mam taki kredens.
Wszystko w nim szpetne szeptem pochowane. Przywieram do niego szmatą, która spija najstarsze ślady. Nie ma kresu ta robota.

Dobry wiersz, inspiruje.

Słaby tekst. Przez całość generelanie przewija się brak konsekwencji: dno, bez dna, po cichu, nigdy i inne itp. No i końcowka bezsenowna - spija najpiękniejsze słowa by ich nigdy nie znaleźć? brr...

A może tak?

przywieram szeptem
do twoich ust
spijam
najpiękniejsze słowa

nie wypowiem
na głos
nigdy!

tak po cichu

schowam
na dno szuflady
bez dna

niech zginą.