Jedna rzecz, na którą zwracam uwagę: "zatknęli pod dachówkę " chyba lepiej "wetknęli". I tyle reszta, zwyczajnie ładna. Znów klimatyczna opowieść. Obrazki są naprawdę urokliwe. To malowanie słowem opracowane do perfekcji i podziwiam zdolność tak wszechstronnego komponowania ze słów. Powiem szczerze, że po kilku wierszach trochę obawiałem się rutyny, czy jednostajności. Bo pierwsze Pani teksty, które przeczytałem, były ładne, ale w sumie podobnie skonstruowane.. Następne jednak rozwiały moje wątpliwości, ponieważ każdy wnosi swój odrębny klimat zbudowany na tak odległych emocjach, że odbiór musi być siłą rzeczy bardzo uniwersalny. To siła tej poezji, poparta solidnym warsztatem. Widać indywidualny i rozpoznawalny styl. Nic się już nie ukryje Choćby się chciało... styl to genotyp - jak pieczątka. A talent poznać po tym, że wersy płyną z nonszalancją i jakby od niechcenia i bez wysiłku. To duża sztuka tak pisać, żeby czytelnik nie potykał się co chwila o koślawości, czy kanty. Dobra...dość tego kadzenia. No jest dobrze Subiektywnie.

pozdrawiam

To niezwykłe, jakie piękne starocie można czasem wygrzebać z szuflad. Wiersz czyta się jednym tchem. Trochę zauważalny jest namiar bezokoliczników we wstępie, ale to jedyny minusik.